دكتر سیده فاطمه حسینی از كاندیداهای جوان مجلس و دارای تحصیلات دكترا در رشته مالی و اقتصاد است كه نگاه روشن و زلالی به مسائل پیش روی كشور دارد او همانند سایر اصلاح‌طلبان به اندیشه توافق و تعامل در درون مرزهای ملی و در مناسبات با جهان باور دارد. تحلیل وی از شرایط انتخابات مجلس دهم و ضرورت توجه به دو اندیشه تضاد و توافق را در "ساعت 24"می‌خوانید:

دموكراسی و نهادهای دموكراتیك دستاورد كارساز اندیشه انسانی برای اداره جامعه با كمترین هزینه‌های آزاردهنده است. این روش اداره جامعه به شهروندان ساكن در یك جامعه اجازه می‌دهد با حضور در پای صندوق‌های رای و آزادی انتخاب، مدیران اجرایی در سطح دولت، مدیران شهری در سطح شوراهای شهر و قانونگذاران را برگزینند.

مزیت دموكراسی این است كه افراد و احزاب خواستار قدرت باید كارنامه و برنامه خود را به طور شفاف، روشن و با كمترین ابهام دراختیار واجدان شرایط رای دادن قرار دهند. در چنین فضایی است كه شهروندان تصمیم‌ می‌گیرند كه نخست، آیا اصولا در انتخابات حاضر شوند یا اینكه رای خود را به هیچ كدام از افراد و نهادها ندهند و ثانیا از میان افراد و احزاب كدام فرد و حزب را انتخاب كنند.

قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران این قاعده از دموكراسی را پذیرفته و انتخابات را به معنای قلب رفتارهای دموكراتیك پذیرفته است. شاید برخی رفتارها اگر نبود، ژرفا و گستره رفتارهای دموكراتیك در انتخابات ایران نمود بیشتری داشت. اما اكنون و در آستانه انتخابات مجلس دهم قانونگذاری، افراد و احزابی هستند كه برنامه و كارنامه دارند و می‌خواهند در معرض آرای شهروندان قرار بگیرند. جدای از اینكه شهروندان ایرانی با كدام اندیشه سازگارتر است و كدام افراد و احزاب را به مجلس می‌رسانند، مهم این است كه مجلس آینده باید مجلس كارآمدها باشد تا ایران را از شرایط سخت اقتصادی عبور دهد.

در حال حاضر دو گروه از كاندیداها با دو اندیشه متفاوت قرار است در معرض انتخاب قرار گیرند. اندیشه‌ای كه تضاد، تزاحم، درگیری و ایجاد تنش در ذات آن قرار دارد و معتقد است كه بدون استفاده از عنصر تضاد و تزاحم راه به جایی نمی‌بریم. اندیشه دیگر اما به جای تضاد و تزاحم به تعامل و توافق معتقد است و باور دارد كه استفاده از عنصر تعامل و توافق راه برتر است و جامعه ایرانی را به كامیابی می‌رساند.

اگر بخواهیم مصداق اندیشه‌های یادشده را در عمل نشان دهیم می‌توان به پرونده هسته‌ای ایران نگاه كرد. معتقدان به اندیشه تزاحم و تضاد باورشان این بود و هنوز نیز هست كه نمی‌توان با گروه كشورهای 1+5 به ویژه غرب تعامل كرد و به نتیجه‌ای رسید كه در آن هر دو طرف برنده باشند. در صورتی كه مجلس آینده در اختیار چنین اندیشه‌ای باشد، می‌شود تصور كرد كه در قانونگذاری و در طرح مباحث و ارایه پیشنهادها به سمت زنده‌سازی تضادها حركت كنند و بار دیگر ایران را در كانون تحریم و تهدید قرار دهند.

باورمندان به اندیشه تعامل در توافق اما در مسیری بودند كه نتیجه آن سازگار شدن ایران و گروه كشورهای 1+5 و برطرف شدن كابوس از سر ایرانیان است. جامعه ایرانی اكنون در دو راهی انتخاب باورمندان به دو اندیشه قرار دارند و البته در شرایط عادی و بر اساس رفتار هوشمندانه ایرانیان در انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 بار دیگر به روش تعامل و توافق رای می‌دهند.

مجلس بنا شده بر پایه تزاحم كارها را پیچیده و معطل خواهد كرد و ایران را به توقف می‌كشاند، اما اندیشه تعامل همانند داستان پرونده‌ هسته‌ای ایران را در معرض پیشرفت و اشتی با جهان حركت می‌دهد  و خیر و بركت آن نصیب ایرانیان ارجمند می‌شود.