برگردیم به چند ماه قبل؛ درست در روزهای پایانی نقل و انتقالات تابستانی بحث حضور مهاجمی کروات در استقلال نقل محافل شد که تمام مسئولان باشگاه با آب و تاب خاصی از خرید این مهاجم که سابقه آقای گلی لیگ آلبانی را در کارنامه داشت صحبت می‌کردند.

جذب پروپييچ براي استقلالي‌ها به قدري ارزش داشت كه آنها ريسك تمام حرف و حديث‌ها در ارتباط با صادر شدن TMS در مهلت قانوني فيفا را به جان خريدند و به هر نحوي بود مجوز حضور اين بازيكن در فهرست استقلال را از فدراسيون فوتبال و سازمان ليگ دريافت كردند.

مهاجمي كه به اذعان سايت سازمان ليگ حضورش در استقلال براي يك فصل 950 ميليون تومان هزينه روي دست باشگاه استقلال گذاشته است در همان اولين بازي كه با پيراهن تيم پرطرفدار پايتخت مقابل ذوب‌آهن در هفته سوم ليگ برتر به ميدان رفت نشان داد كه بازيكن خوبي است و توانايي‌هاي زيادي دارد اما مشخص نيست بعد از آن، چه اتفاقي افتاد كه پرويز مظلومي و كادر فني استقلال به يك باره اين مهاجم بلندقامت كه هم در بازي با پا و هم در بازي با سر تبحر داشت را از برنامه‌هاي تاكتيكي خود خارج كردند و پروپييچ به يك نيمكت‌نشين تمام‌عيار تبديل شد.

مهاجم كروات تا قبل از بازي ديروز برابر نفت در مجموع 174 دقيقه براي استقلال در ليگ برتر بازي كرد كه حاصل آن زدن دو گل بود كه نشان مي‌دهد ميانگين گلزني بدي ندارد ضمن اينكه در يك بازي جام ‌حذفي هم او دوبار دروازه شهرداري سمنان را گشود. در شرايطي كه همه طرفداران به نشستن مهاجم كروات روي نيمكت ذخيره‌ها عادت كرده بودند پرويز مظلومي در جدال ديروز مقابل نفت در يك تصميم عجيب پروپييچ را از ليست 18 نفره خط زد تا اين بازيكن براي اولين بار سكونشيني را تجربه كند.

حالا سؤال اينجاست كه اگر مظلومي به توانايي‌هاي اين بازيكن ايمان نداشت چرا در ابتداي فصل روي جذب او اينقدر اصرار داشت و باشگاه را مجبور كرد زير بار قرارداد چند صد هزار دلاري با پروپييچ برود؟ اگر هم اعتقاد دارد چرا در اين روزها كه مهاجمان استقلال با افت فاحشي روبه‌رو شده‌اند قيد استفاده از پروپييچ را زده؟ به هر حال اينها سؤالاتي است كه ذهن بسياري از فوتبال‌دوستان از جمله طرفداران استقلال را به خود مشغول كرده و بايد ديد پرويز مظلومي براي آنها چه جوابي دارد.