كره جنوبی شریك كارآمدتری برای ایران است تا كشور چین
بازرگانان ایران و صنعتگران این سرزمین در آینده‌ای نه چندان دور در كنار دولت‌های مستقر كسب و كار ایرانیان را در سطوح خرد و میانه و كلان شكل خواهند داد. ایرانیان برای رسیدن به اقتصاد بالنده، شكوفا با رشدهای باثبات و بالا می‌توانند از تجربه كشورهای گوناگون استفاده كنند و جاده‌هایی را برای حركت انتخاب كنند كه نیروی آنها را هدر ندهد و یك راه را چند بار نروند.
شاید برخی بگویند كه ایران می‌خواهد راهی را برود كه مبدع آن خودش است و از قانون اساسی موجود تبعیت می‌كند، اما این اصرار و پای‌فشاری نیز نافی استفاده از تجربه سایر كشورها نیست. نوشته حاضر ادعا دارد اگر قرار باشد از تجربه كشورهای شرقی برای توسعه و رشد اقتصاد ایران استفاده شود بهتر است به جای اینكه راه چینی را برگزینیم و تخم‌مرغ‌های خود را در سبد اژدهای زرد بگذاریم، كمی آن‌سوتر را نگاه كرده و از تجربه كامیاب كشور كره جنوبی استفاده كنیم.
برای این ادعا چند دلیل عمده را به طور خلاصه یادآور می‌شویم تا فرصت بعدی كه مشروح‌تر در این باره بنویسیم.
كشور چین یك كشور مستبد سیاسی است و حزب كمونیست چین بالا و پایین و ریز و درشت اقتصاد این سرزمین را دراختیار یك گروه معدود از رهبران حزب قرار داده است. این روش استبدادی هرگز در بلندمدت جواب نمی‌دهد، در حالی كه كره جنوبی دارای نظام سیاسی دموكراتیك‌تری است و از این منظر می‌تواند با ایران كه در آن نمایندگان مجلس، رییس دولت و اعضای شورای شهر و روستا با انتخابات برگزار می‌شود سازگارتر باشد.
اقتصاد چین یك اقتصاد به فرموده رهبران حزب كمونیست چین است و بخش خصوصی چین تابعی بدون چون و چرا از نظام سلطه این حزب فراگیر است و در مسیری خلاف جهت اهداف سیاسی و نظامی حزب كمونیست چین نمی‌تواند حركت كند. به همین دلیل است كه ابداع، نوآوری و در اقتصاد چین كمتر است.
در كره جنوبی اما بخش خصوصی نقش غالب را در اقتصاد دارد و به همین دلیل است كه بخش خصوصی در كره جنوبی نیرومندترین بخش در اقتصاد كره به حساب می‌آید. ایران آینده و امروز كه می‌خواهد نقش بخش خصوصی را پررنگ كند و ریل اقتصاد را از دولتی به خصوصی برگرداند بهتر است از مدل كره جنوبی استفاده كند تا از الگوی مستبد چین.
اقتصاد كره جنوبی از نظر تكنولوژی در سطح بالاتری نسبت به چین قرار دارد و شهروندان ایرانی نیز به خرید كالاهای ساخت كره مثل سامسونگ و هیوندایی روی خوش نشان داده و خرید این كالاها برایشان مطلوبیت می‌آورد.
شركت‌های بزرگ كره‌ای در نفت و گاز و فولاد و كشتی‌سازی به دلیل اینكه دراختیار بخش خصوصی بوده است رشدهای واقعی را تجربه كرده‌اند و اینطور نیست كه رشدهای رانتی داشته باشند. تجربه موفق یكی از شركت‌های كره‌ای در ساخت پالایشگاه عسلویه را می‌توان نشانه‌ای از این واقعیت دانست.
