هیاهوی مردانه در فوتبال بانوان
ورود آقايان به ورزشگاه ممنوع؛ اين دستوري است که از سال گذشته به هيات فوتبال استانها ابلاغ شد تا از حضور هرگونه جنس ذکور در هنگام بازي خانمها جلوگيري به عمل آورند. دستوری که تا دو سال پيش منوط به تشخيص حراست منطقه و شرايط زمين بود.
اجرای اين قانون اما اعتراض برخي تيمها را به همراه داشت و وقتي رانندگان مرد براي فرار از سرما، حتي اجازه حضور در پشت پردههای سالن فوتسال را هم نداشتند، مديرعامل تيم چند دقيقه قبل از آغاز بازي از ورزشگاه خارج ميشد و پدران ورزشکاران از پشت پنجرههاي سالن هم نمیتوانستند بازی دخترانشان را ببينند، تلاشها براي تغيير اين قانون بيشتر شد.
تيم ملوان بندرانزلی، از جمله معترضان جدی اين قانون است. محبوبی مسئول حراست اين شهر در خصوص اين دستور گفت: «اين يک بخشنامه سراسري است. ما سال گذشته، اين مسئله را در حضور نايب رئيس فدراسيون در بخش بانوان مطرح کرديم و آنها به ما گفتند ما نمیتوانيم بخشنامه را تغيير دهيم، اما شما خودتان اجازه حضور آقايان را بدهيد.»
يک مقام آگاه در حراست استان گيلان نيز در اين باره اذعان داشت: «بنا به دستور معاونت ورزشي وزارت ورزش، دکتر سجادی، آقايان حق هيچ گونه حضور در ورزشگاههاي بانوان را ندارند. ويدئوهايی که از اين بازیها وجود دارد نيز تخلف است و تنها پخش تلويزيونی که آن هم با يکسري ملاحظات خاص است، مجاز است. ما نه تنها براي فوتبال و فوتسال، بلکه برای ورزشهايی مثل کاراته هم حرف داريم که آقايان نمیتوانند اين بازیها را تماشا کنند.»
اين دستور پرتناقض در شرايطی لازم الاجرا شده است که بانوان ما با حجاب کامل و لباس مورد تاييد در زمين حضور دارند و با همين پوشش در رقابتهاي بين المللي حاضر میشوند.
به علاوه حفاظت و نظارت هيچ ورزشگاهي در اختيار بانوان نيست و انجام کارهاي فني و حمل و نقل، بدون حضور آقايان، در پاره اي از مواقع عملا غيرممکن است. ما نه راننده آمبولانس زن داريم و نه توپ جمع کن دختر؛ و حاصل اين قانون شتاب زده چيزي نيست جز نشستن پشت به زمين راننده در ماشين آمبولانس.
ناظمي، مسئول امور بانوان در سازمان ليگ در اين زمينه گفت: «سال گذشته دستور عدم حضور آقايان صادر شد و ما هم آن را اجرا مي کنيم، آن هم در شرايطي که شديدا به حضور آقايان در ورزشگاه ها براي کارهاي سختافزاري نياز است.»
عجيب اينکه هر از گاهي، ويدئوهاي غيرحرفهاي يا بيکيفيت از مسابقات داخلي در فضاي مجازي دست به دست مي شود که نامش را گذاشتهايم پخش تلويزيوني، که در بهترين حالت پانزده ثانيه انتخاب شده براي پخش در اخبار ورزشي است. اين در حالي است که اجازه عکس برداري و فيلمبرداري در خيلي از مسابقات مثل بسکتبال، ممنوع است.
طعنه آميز است وقتي دختران ما در مسابقات خارجي امتحان حجاب پس ميدهند، نجيبانه بازي ميکنند، قهرمان ميشوند و نامشان ميشود نمايندگان ایران اسلامي، اما خودمان عملا امکان برگزاري مسابقات بين المللي را نداريم. زمان زيادي از لغو ميزباني ايران در مسابقات غرب آسيا نميگذرد، آن هم به دليل حضور داوران و مربي مرد در تيمهاي خارجي.
اگر داستان حضور بانوان در ورزشگاه به هزار و يک دليل منتفي شد، اگر در استاديوم مردان و در حضور هزاران نفر، کنترل راهروها، سرويس بهداشتي و اياب و ذهاب و برقراري نظم، شدني نيست در عوض حضور آقايان براي ورزش بانوان در آغاز راه است. هنوز ميشود براي سروسامان دادن به اوضاع، ساختار منظمي چيد. هنوز ميشود هم به فرهنگ اسلامي ايراني وفادار بود، هم زنان و مردان را از هم جدا نکرد.
دختران ورزشکار کشورمان، بيادعا، صبور و جنگنده در بزرگترين ميادين درخشيدهاند و خواهند درخشيد. مستقل از افتخارات ملي و طلاهاي جهاني، آسيايي و المپيکي شان، شايد ديده شدن، حمايت و تحسين شدن، کمترين سهمشان از اين هياهوي تماما مردانه باشد.
