محمد سرير به عنوان نخستين مهمان با اشاره به اينكه در گذشته شعر فارسي با موسيقي همراه بوده است، گفت: قبل از ورود اعراب به ايران، شعر با موسيقي خوانده مي‌شده و بنابراين اين سنت به نحوي، در ضمير ناخودآگاه ما وجود دارد و بدنه موسيقي ما را مي‌سازد، يك موسيقي آوازي يا به قولي، موسيقي فاخر. گاهي دانشجويان از من مي‌پرسند منظور از موسيقي فاخر چيست و كدام موسيقي، يك اثر فاخر محسوب مي‌شود. در پاسخ هميشه گفته‌ام موسيقي‌اي، فاخر است كه سازنده به آن افتخار كند و از نظر من، اين آلبوم يك موسيقي فاخر است.

وي همچنين گفت: خواندن شعر با گويش‌هاي مختلف، در موسيقي فولكلور وجود داشته است و در اين نوع موسيقي، شاعر معمولاً مكلف بوده كه همراه و هماهنگ با ملودي، شعر بنويسد. درواقع، دست شاعر بسته بوده است.

اين استاد دانشگاه در بخش ديگري از سخنانش اظهار داشت: نكته بسيار مهم درباره موسيقي فولكلور اين است كه اين نوع موسيقي به حفظ فرهنگ و هنر ايراني بسيار زياد كمك كرده و تاثير مثبتي در خلق آثار ادبي  داشته است اما به نظر من تنها كساني مي‌توانند وارد اين مقوله شوند كه تسلط كامل به زبان و همچنين گويش آن منطقه داشته باشند؛ تسلط كامل به كشش‌ها، تاكيدها، تلفظ خاص لغات و كلمات و...

وي افزود: خوشبختانه مزدا انصاري به عنوان آهنگساز، در دو دهه‌اي كه او را مي‌شناسم، با بزرگان زيادي همچون استاد شجريان  و.... كار كرده و انگيزه‌هاي محكمي براي كار بر روي اين آلبوم داشته است، انگيزه‌هايي كه خيلي خوب او را به جلو مي‌برد. البته من بر اين نكته تاكيد دارم كه يك اثر هنري ويژه به خصوص از نوع اركستر سمفونيك با بلوغ سني و فكري و درواقع با تجربه حاصل مي‌شود.

سرير با بيان اينكه آلبوم «اوسنه» خوب و چكيده منتشر شده است، اظهار داشت: تنظيم در اين نوع آهنگ‌ها كار سختي است و اگر به درستي و بادقت، انجام نشود، مي‌تواند به اصل قضيه ضربه بزند ولي خوشبختانه اين موضوع به خوبي در اين آلبوم لحاظ شده است.

دكتر محمد علي صحرائيان، رييس انجمن بيماران ام اس نيز در اين مراسم حضور داشت و گفت: هيچ سررشته‌اي از هنر ندارم ولي از موسيقي همانند ديگر مردم لذت مي‌برم و اگر امشب، اينجا حضور دارم، به دليل بيماري ام اس و اتفاقي است كه دارد در ايران رخ مي‌دهد. متاسفانه اين بيماري، در سال‌هاي اخير بيشتر خانم‌ها را درگير كرده و اكثراً در سنين 20 تا 40 سال ديده مي‌شود. هرچند كه با كمال تاسف بايد اعلام كنم، شاهد ام اس كودكان نيز هستيم و اين بيماري بچه‌هاي زير 12 سال را هم درگير خود كرده است.

وي افزود: بيماران ام اسي نه تنها به منابع مالي بلكه به توجه هم نياز دارند و بايد بدانند كه جامعه متوجه آنان هست به خصوص كه وقتي اين بيماري گريبان يكي از اعضاي خانواده را مي‌گيرد، تمام افراد و تمام جنبه‌هاي يك خانواده را درگير مي‌كند بنابراين هر كس در هر سمت و شغلي كه هست، به عنوان هنرمند، ورزشكار و ... بايد به اين جامعه توجه كند و مهم‌ترين پيام برنامه امشب نيز همين بوده كه بيماران ام اسي بدانند هنرمندان متوجه آنان و در كنار آنها هستند با اين اميد كه روزي در كنار هنرمندان، جشني براي پايان يافتن بيماري ام اس برگزار كنيم.

داوود موسايي، مديرعامل نشر فرهنگ معاصر نيز در اين مراسم گفت: تهيه اين سي دي، حاصل يك اتفاق بود. زماني كه اين كار را به من سپردند، با اينكه كار من ربطي به موسيقي ندارد و در حوزه انتشار كتاب است، در اولين قدم، مي‌دانستم كه اين اثر، بايد وجهه علمي داشته باشد و از آنجاكه با دكتر كاخي، آشنايي ديرينه داشتم و مي‌دانستم ايشان مشهدي هستند، سراغ ايشان رفتم.

وي با بيان اينكه يك سال طول كشيد تا اين آلبوم منتشر شود، اظهار داشت: از نظر من انتشار آلبومي كه حاوي گويش‌هاي محلي ايران باشد، يك كار خير بود و وقتي پيشنهاد صرف عوايد فروش اثر به نفع بيماران ام اسي را هم دريافت كردم، اشتياقم براي به ثمر رسيدن اين كار دوچندان شد.

او در پايان گفت: ما در مملكت‌مان افراد متمكن زيادي داريم ولي كسي دغدغه انجام كارهاي فرهنگي ندارد در حالي كه اگر سرمايه‌داران هر شهري، همت كنند و آلبوم موسيقي‌اي همانند اوسنه را با گويش شهر و مطقه خودشان منتشر كنند، بانك موسيقي ما يك گنجينه غني به دست خواهد آورد.

مزدا انصاري، آهنگساز نيز گفت: من هميشه سعي كرده‌ام عاشقانه كار كنم و به همين دليل هم تعداد كارهاي زيادي ندارم. پيشنهاد اجراي اين اثر هم برايم بسيار نو و جذاب بود و به جرات مي‌گويم كه كسي به غير از غلامرضا رضايي نمي‌توانست آن را به اين شكل بخواند و اجرا كند.

غلامرضا رضايي، خواننده اثر به عنوان آخرين ميهمان به روي سن آمد و گفت: جاي دكتر كاخي بسيار خالي است و مطمئنم بدون كمك‌هاي ايشان نمي‌توانستيم اين البوم را منتشر كنيم. يادم هست ايشان يك شب به استوديو زنگ زدند و بر تلفظ صحيح برخي كلمات، تاكيد دوباره كردند.

وي ادامه داد: اين كار، تجربه بسيار خوبي بود به خصوص كه باعث انس بيشتر من با استاد عماد خراساني شد. يادم هست يك شب خواب ايشان را ديدم كه لبخند رضايت‌بخشي به لب داشتند؛ اساساً بعد از انجام اين كار، بايد ادبيات غني خراسان را جدي‌تر بگيريم و بيشتر درباره اين موضوع كار كنيم. به هر حال، اميدارم اين اثر، شروع تازه‌اي باشد براي انتشار چنين آلبوم‌هايي با ديگر لهجه‌ها.