تمام جوامع در هر شرایطی نیازمند آرامش هستند چراکه حاکم شدن آرامش در کشور حاصلش پیشرفت و توسعه است. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما طی چند ماه اخیر، هرچه به انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان نزدیک‌تر می‌شویم، شاهد عملکردهایی هستیم که نتیجه‌ای جز بر هم خوردن آرامش کشور ندارد. متاسفانه برخی با تندروی‌ها و عملکردهای بی‌منطق، آرامش جامعه را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند و استدلالشان از این حرکات بی‌منطق نیز دلواپس و دلسوز بودن برای کشور و نظام است. این در حالی است که آنها که امروز قانون را زیر پا می‌گذارند، همان کسانی هستند که در دوره پیشین،با آن حجم از اتفاقات و اختلاس‌ها، دلواپس نبودند. بنابراین سوال اینجاست که واقعا هدف آنها از این اقدامات دلواپس بودن برای نظام است؟ معتقدم گروهی به هر قیمتی سعی دارند که منافع خود را حتی به قیمت بر هم زدن آرامش کشور، حفظ کنند. بنابراین می‌توان گفت که این گروه دلواپس منافع خود هستند، نه دلواپس منافع کشور.

اگر کشور آرامش داشته باشد، روح قانون نیز حاکم می‌شود و معلوم می‌شود که واقعا دلسوزان و دلواپسان واقعی نظام و کشور چه کسانی هستند و چه کسانی فقط شعار دلواپسی سر می‌دهند. دلواپسان این روزها که منافعشان با حاکم شدن آرامش بر کشور به خطر افتاده از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند و یک روز با اردوکشی قصد بر هم زدن یک سخنرانی را می‌کنند و روز دیگر سفارت عربستان را به آتش می‌کشند. هر چه به انتخابات نزدیک‌تر شویم، این دست از اتفاقات نیز بیشتر می‌شود که به اعتقاد من یکی از دلایلش این است که تندروها عرصه فعالیتشان رو به تنگ شدن است و آنها از این اتفاق نگرانند. آنها به‌خوبی می‌دانند که مردم دیگر در انتخابات‌ها اقبالی به آنها نشان نمی‌دهند ازاین‌رو سعی دارند تا با انجام کارهای غیرقانونی، انسجام مردم را بر هم بزنند. انسجامی که پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 92 شکل گرفت و اتفاقا به ضرر دلواپسان است. اما اکنون دستور رییس‌جمهور برای رسیدگی به اتفاق سفارت عربستان اقدامی به‌جا از سوی رییس‌جمهور است که نشان می‌دهد در زمینه اجرای قانون تبعیضی قائل نیست و با قانون‌شکنان برخورد می‌شود. اگر قوا در حیطه مسوولیت خود با قانون‌شکنان برخورد کنند، اعتماد را دوباره به مردم بازمی‌گردانند و مردم نیز پاسخ آنها را با مشارکت حداکثری در انتخابات می‌دهند.