بدون تردید برای مخاطب سینما روایت و قصه خوب از اصلی ترین عوامل جذابیت فیلم است. چند سالی بود که با نبود قصه و روایت خوب و وجود فیلمنامه های ضعیف سینمای ما پر شده بود از فیلم های پوچ و بدون قصه یا به روایتی ضد قصه که هرچند طرفداران خودش را داشت اما مورد توجه عامه مردم نبود و به نوعی می توان گفت فیلم های مخاطب خاص بودند که البته حالا در گروه هنر و تجربه قرار گرفته اند. اما حالا یکی دوسالی می شود که وضعیت سینمای ایران از نظر قصه و فروش و تعداد رو به افزایش مخاطب وضعیت بهتری پیدا کرده است. 

 جشنواره فیلم فجر هر ساله تا حدودی نشان می دهد که سینمای ایران در سال بعد خود با چه فیلم هایی مواجه است و وضعیت چگونه است. هرچند جشنواره ۹۳ جشنواره متوسط رو به پایینی بود اما با این حال در سال های گذشته فیلم هایی از خارج از جشنواره روی پرده آمده اند و توانستند فروشی خیره کننده بیابند که شهر موش ها از آن دسته است. و امسال نیز فیلم محمد رسول الله نیز اینگونه بود.  

 آغاز سال ۹۴ همراه بود با اکران فیلم های رخ دیوانه و ایران برگر که فروش خوبی به دست آوردند. ایران برگر با فروش 4,634,439,698 و فیلم رخ دیوانه با فروش 2,783,764,899 توانستند تا حدودی فروش قابل قبولی داشته باشند. 

 اما در تابستان با اکران دو فیلم کمدی تحولی در جدول فروش اتفاق افتاد. فیلم گینس محسن تنابنده با فروش ۳ میلیاردی و فیلم نهنگ عنبر با فروش عجیب حدود ۷ میلیارد توانستند سود آوری بالایی برای خود کسب کنند. 

 به گفته منصور لشکری قوچانی تهیه کننده فیلم عصر یخبندان، امسال تنها فیلمی که توانست هزینه‌های ساخت خود را جبران کند و به سود دهی برسد نهنگ عنبر بود [1] که نکته ای است قابل تامل.

 هرچند فیلم محمد رسول الله با فروش حدود ۱۲ میلیاردی رکوردی خیره کننده ای به جا گذاشته است اما اگر روند سود آوری را در نظر بگیریم طبق گفته های منابع معتبر برای ساخت این فیلم حدود ۲۵۰ میلیارد تومن هزینه شده که با فرض در نظر گرفتن سه گانه بودن این فیلم و اینکه این شهرک سینمایی که ساخته شده قرار است برای فیلم های بعدی نیز مورد استفاده قرار بگیرد باز هم حتی نمی تواند هزینه های خود را جبران کند. در واقع اگر بپذیریم سینما یک صنعت است که هست این فیلم با تمام قوت هایی که دارد و حرفی در آن نیست از نظر صنعت سینما تماما ضرر است.

 بر عکس این اتفاق برای فیلم نهنگ عنبر افتاد. فیلم با هزینه ای تقریبا پایین توانست فروشی خیلی خوب داشته باشد. درواقع یک ایده و قصه خوب با کمترین هزینه ساخته شد و نتیجه خوبی هم در گیشه گرفته شد. این یعنی نه تنها هزینه های فیلم جبران شده بلکه سودآوری هم داشته است. و این جاست که صنعت سینما به خوبی معنای خود را باز می یابد.