وابستگی به قدرت؛ رهبران مادام العمر آفریقایی
روزنو :سرنوشت بلیز کامپائوره که پس از شورشی خونین در سال 2014 پس از 27 سال از ریاست جمهوری برکنار شد گویا هنوز برای جلوگیری سایر رهبران آفریقایی از وابسته شدن به قدرت خارج از چارچوب قانون اساسی کافی نیست.
در سال 2015 دو رئیس جمهور آفریقایی قانون اساسی کشورشان را برای بقا در قدرت اصلاح کردند.
دنیس ساسوئو که بیش از 30 سال است رئیس جمهور کنگو است پل کاگامه که از سال 1994 رئیس جمهور رواندا است هر دو دستور برگزاری رفراندومی دادند که نتیجه‌اش به آنها اجازه می‌دهد مجددا در سال 2016 و 2017 کاندیدای انتخابات شوند.
کمی آن طرف‌تر جوزف کابیلا قرار است سال آینده پس از 15 سال از سمت ریاست جمهوری "جمهوری دموکراتیک کنگو" کنار برود؛ اتفاقی که هنوز بسیاری نسبت به وقوع آن و ورود کشور به دوران بی‌ثباتی نگرانند.
رئیس جمهور این کشور هیچ نشانه‌ای مبنی بر آمادگی برای ترک سمتش نشان نداده و اکنون برای برگزاری انتخاباتی صلح آمیز خواهان تشکیل "مذاکرات ملی" شده است.رقبا معتقدند این خواسته تنها یک تله است که می‌تواند به تعویق انتخابات منجر شود.
در همین حال بروندی نیز از ماه آوریل وارد بحران شده است؛ زمانی که پیر نکورونزیزا، رئیس جمهوری این کشور تلاش کرد برای بار سوم رئیس جمهور این کشور شود در حالی که حتی این تصمیم از نظر بسیاری از هم قطارانش غیرقانونی می‌آمد.
قانون محدودیت دوران ریاست جمهوری در آفریقا به دهه 1990 برمی‌گردد. اما این محدودیت‌ها تنها یک دهه بعد و با تحولات در توگو و پس از آن در چاد و اوگاندا در هم شکسته شد.
قوانین اساسی در آنگولا، جیبوتی و کامرون هم طی این سال‌ها برای بقای مقامات در قدرت تغییر کرده است.
با این حال کشورهایی چون بورکینافاسو و نیجریه نیز در مقابل برخی از این تغییرات ایستادگی کردند اما به نظر نمی‌رسه که بتوانند در قاره آفریقا تاثیر چندانی بگذارند.
