جا به جایی‌ها به خصوص در دو دهه اخیر به سمت کوچک‌تر شدن در مدیریت ارشد و حتی مدیریت‌های زیر مجموعه یک نهاد فراگیر شده است.

اتفاقی که در دوره آقای سرافراز در صدا و سیما رخ که به زعم نگارنده غیر منطقی و غیر حرفه‌ای بود تفکیک معاونت سیاسی از معاونت خبر بود. این تفکیک کردن به نحوی بی‌اختیار کردن دو معاون است و‌‌ همان چیزی که پیش بینی می‌شد محقق شد،اینکه حوزه خبر که حوزه جریان ساز صدا و سیماست بیرون از سازمان مدیریت می‌شود. از سوی دیگر ظرفیت سیاسی آقای سرافراز هم نسبت به مدیریت قبلی‌اش تا حدودی ضعیف‌تر است. بنابراین با توجه به اینکه انتخابات پیش رو مجلس بسیار مهم است آن هم بخاطر موفقیتی که دولت در انتخابات و پس از آن در برجام بدست آورده است، طبیعتا نگرانی برای برخی رسانه‌ها به وجود آورده است از جمله صدا و سیما که به نظر می‌رسد سعی دارد فضای انتخاباتی را دیر‌تر از موعد مقرر شکل دهد. چرا که در مقطع فعلی صدا و سیما به مسائلی می‌پردازد که شاید نسبت به انتخابات در اولویت بعدی است. از این رو این تحلیل که می‌گوید «صدا و سیما نمی‌خواهد مشارکت سیاسی در انتخابات افزایش پیدا کند چون می‌داند که احتمال پیروزی اصلاح طلبان زیاد است» تحلیلی واقع بینانه است. در صورتی که این یک قاعده کلی است که در مشارکت بالا رقیب اصلاح طلبان و برخی جریان‌های حاکم و تاثیرگذار بر انتخابات بازنده هستند به همین دلیل تمایل دارند که مشارکت کاهش پیدا کند. در مشارکت حداقلی قطعا بخشی از جریان رقیب اصلاحات به برنامه‌های از قبل طراحی شده‌شان می‌رسند و در مشارکت بالاست که پیش بینی‌هایشان به هم می‌خورد و سال ۷۶ و ۹۲ نمونه آن است. بنابراین در این دوره هم می‌شود این را به عنوان یک راهبرد برای صدا و سیما تلقی کرد که این سازمان در انتخابات آینده سعی دارد مشارکت حداقلی باشد که بتواند حداکثر کرسی‌ها را به نیروهای همفکر خود اختصاص دهد. اما واقعیت دیگری که وجود دارد این است که تفکیک دو حوزه معاونت سیاسی و خبری باعث شده است که انسجام بین ۲ حوزه بی‌مفهوم شود.یعنی در صدا و سیما غیر از حوزه فیلم و سریال، حوزه خبر است که به آن هویت می‌دهد، که اکنون با تفکیک این دو معاونت هویت نا‌روشنی پیدا کرده است. بنابراین همین مساله باعث شده است که اختلاف سلیقه معناداری بین مدیران میانی این رسانه ایجاد شود. تا جایی هم که خبر داریم، بخشی از مدیران میانی با این سیاست‌ها به طور جدی مخالف هستند و لذا خود به خود این خواب سنگین صدا و سیما را تقویت می‌کند، چون پرسنل حرفه‌ای نهفته در بدنه که سال‌ها تجربه و سابقه دارند به طور طبیعی در حالت انفعال به سر می‌برند. بنابراین جدای از اینکه سابقه سیاسی مدیریت جدید هم نشان می‌دهد که ایشان تعهدت جدی به جریان همسوی خود دارد و ممکن است مسیر این رسانه را به سمتی منتهی کند که بتواند برنامه‌های آن‌ها را محقق سازد. به هر روی متولیان صدا و سیما به عنوان یک رسانه فراگیر باید تلاش کنند زمینه حضور همه سلایق را در این رسانه فراهم سازند تا در انتخابات مجلس شاهد مشارکت حداکثری مردم باشیم.