به نظر مي‌رسد بيخ پيدا كردن شكايت مانوئل ژوزه از پرسپوليس بدجوري مديران اين باشگاه را كلافه كرده است. امروز و سه سال بعد از پايان همكاري سرخپوشان با مربي پرتغالي، فدراسيون جهاني فوتبال آنها را موظف كرده علاوه بر تسويه طلب ژوزه و دستيارانش، جريمه قابل توجهي را هم بپردازند. برخي گمانه‌زني‌هاي غيررسمي حاكي از آن است كه اين پرونده براي پرسپوليس چيزي در حدود 5 ميليارد تومان آب خواهد خورد؛ رقمي معادل استخدام 5 بازيكن درجه يك يا به عبارت دقيق‌تر، حدود يك‌جهارم از بودجه‌اي كه براي يك فصل صرف اداره باشگاه مي‌شود! حالا اين مساله تشنج زيادي را در مجموعه پرسپوليس به وجود آورده و باعث شده مديران اين باشگاه، بار ديگر دچار تنش شوند. علي‌اكبر طاهري كه در طول مدت چند ماهه سرپرستي‌اش در باشگاه پرسپوليس خيلي كم تن به مصاحبه مي‌داد و مي‌كوشيد آرامش تيم را حفظ كند، حالا طاقتش را از كف داده و تهديد كرده كه در مورد خيانت‌هاي مديران قبلي افشاگري خواهد كرد. محور حرف‌هاي او، شيوه استخدام و اخراج مانوئل ژوزه است؛ مربي مطرحي كه سال 91 به مدت نيم‌فصل سرمربي پرسپوليس بود و اين تيم را روي پله دوازدهم جدول تحويل سرمربي بعدي، يعني يحيي گل‌محمدي داد! قرارداد اين مربي در دوران محمد رويانيان بسته شده و حالا هم طبيعي است كه بيشترين فشارها متوجه سردار باشد.

رويانيان، تحت حمايت ياران

حالا كه بسياري از اهالي فوتبال و از همه مهم‌تر مديران فعلي پرسپوليس رويانيان را به خاطر نوع همكاري با ژوزه ملامت مي‌كنند، ياران قديمي او به حمايت از وي پرداخته‌اند. بهروز منتقمي كه در آن زمان قائم‌مقام باشگاه پرسپوليس بود، راجع‌به مسايل اخير مي‌گويد: «من با رویانیان در یک دوره که در باشگاه پرسپولیس حضور داشت همکاری کردم. البته زمانی که قرارداد ژوزه امضا شد من در باشگاه حضور نداشتم، اما فکر می‌کنم اصلا درست نیست که مدیران فعلی پرسپولیس درباره تمام موضوعات خودشان قاضی باشند، حکم بدهند و آن را اجرا کنند. بهتر است مواردی از این دست از طریق مراجع قانونی پیگیری شود نه اینکه فقط در رسانه‌ها شلوغ‌کاری کنیم. چطور آن زمان که رویانیان شبانه‌روزی در باشگاه زحمت می‌کشید هیچ‌کس نبود که درباره چنین مسائلی شفاف‌سازی کند. اظهارنظرهای فعلی بیشتر شبیه تهمت و افترا است. مدیرعامل باشگاه مصوباتی را که هیات‌مدیره تصویب می کند اجرا خواهد کرد، اما مشکل کار اینجاست که فقط مدیرعامل باید در قبال هواداران و رسانه‌ها پاسخگو باشد. قطعا باشگاه پرسپولیس چیزی در خزانه‌اش نداشت که رویانیان آن را با خودش ببرد. او از هر طریق سعی می‌کرد پولی را به باشگاه تزریق کند تا پرسپولیس سرپا بماند.» همچنين جمشيد زارع كه اوايل دوران حضور رويانيان در فوتبال در كنار او بود، راجع‌به مسايل پيش آمده به سايت «كاپ» مي‌گويد: «من در برهه‌ای با رویانیان به مشکل خوردم و از پرسپولیس جدا شدم اما حالا می‌فهمم رویانیان هر کاری کرده برای عزت و سربلندی پرسپولیس بوده است. محبوبیت او نزد هواداران پرسپولیس مشخص است و واقعا سزاوار این هجمه‌ها نیست. من به مدیریت رویانیان انتقادهایی را وارد می‌دانم، اما این همه اظهارنظر علیه او منطقی نیست. اگر کسی تخلفی کرده و اشتباهی انجام داده، دادگاه قضایی به پرونده او ورود می‌کند، دیگر این همه حرف و حدیث برای چیست؟»

پاي وزير وسط است؟

خود رويانيان اما عقيده دارد اين جرياني كه عليه او راه افتاده عمدي است و سناريو نوشته‌اند تا او را بزنند. مديرعامل اسبق پرسپوليس حتي پاي وزارت ورزش را هم وسط مي‌كشد. رويانيان به سايت كاپ گفته است: «جریاناتی وجود دارد که برخی از افراد در آن سهیم  هستند و از شخص دیگری دستور می‌گیرند. طاهری می‌خواهد با عنوان کردن برخی مسایل فرافکنی کند. موضوعات و پرونده‌های پیاپی و سریالی از سوی برخی رسانه‌ها و اشخاص قطعا جهت‌دار است و مطمئنا به دستور وزارت ورزش و شخص وزیر ورزش علیه من راه افتاده است. دلیل این روند را به خوبی می‌دانم. در حال حاضر نزدیک انتخابات هستیم و عده‌ای گمان می‌کنند من وابسته به جریان و یا شخص خاصی هستم، در حالی که من هرگز انسان وابسته‌ای نبودم و به انتخابات هم کاری ندارم. اینها می‌خواهند از خودشان تعریف کنند. من را هم می‌زنند تا عزیز شوند.در حالی که تا آن بالایی نخواهد برگی از درخت نمی‌افتد. به زودی در نشست خبری که خواهم داشت تمام حرف‌هایم را می‌زنم.» او در مصاحبه‌اي ديگر به خبرگزاري فارس مي‌گويد: «دو سال است به صورت سریالی من را می‌زنند چون با من خوب نیستند. بعد از من 7 مدیر آمده و جالب اینجاست که هر 7 مدیر را وادار کردند علیه من صحبت کنند. نمی‌دانم این مساله تا کجا قرار است ادامه داشته باشد. این جریان‌سازی باعث تاسف است.»

سوالات بي‌جواب

اين روزها «خيانت» در حالي به كليدواژه معادلات باشگاه پرسپوليس تبديل شده كه طبق معمول برخي از سوالات كليدي هيچ جوابي پيدا نمي‌كنند. مهم‌تر از اينكه رويانيان و گروهش درست مي‌گويند يا طاهري و همكارانش حق دارند، بايد سراغ مقصر اصلي اين ماجرا رفت. مورد مانوئل ژوزه اگرچه حاد است، اما اولين پرونده دو باشگاه پرسپوليس و استقلال در فيفا به شمار نمي‌آيد. پيش از اين بسياري از مربيان و بازيكنان خارجي در پي قطع همكاري با اين دو باشگاه، به خاطر وصول مطالبات‌شان به فيفا شكايت برده‌اند. مديراني كه قراردادهاي سهل‌انگارانه مي‌بندند، بعد از مدتي مي‌روند بي‌آنكه معلوم شود چه كسي آنها را بدون صلاحيت لازم بر مسند كار نشانده و اجازه داده آنها اموال دولتي را به اين شكل از بين ببرند. راستي كي قرار است از اين اسم‌ها بگذريم و سراغ سيستمي برويم كه امثال رويانيان و طاهري را براي مدت كوتاه به كار مي‌گيرد و خرابي‌هاي ناشي از دوران مديريت ناقص آنها را براي سال‌هاي بعد به ارث مي‌گذارد؟ از همه اينها گذشته، در طول اين سال‌ها به دفعات دستمزد كارلوس كي‌روش به باد انتقاد گرفته شده و دستيار الكس فرگوسن به خاطر مواجبش در ايران زير سوال رفته است. حالا وقت آن است كه بپرسيم اگر كي‌روش با آن روزمه و موفقيت نسبي‌اش در ايران لايق اين پول‌ها نيست، يكي مثل مانوئل ژوزه چه گلي به سر فوتبال ما زد كه ميلياردها تومان خرج روي دست مردم ايران گذاشت؟