عضو شورای مرکزی مجمع نیروهای خط امام با بیان این که به زبان امروزی هدف حسین(ع)امنیت اجتماعی، آزادی ابراز عقیده،آزادی مطبوعات، آزادی نقد حاکمیت و آزادی نقد هر کس و هر نهادی است، گفت: هدف این جهانی امام حسین(ع) نه کسب  قدرت است نه ثروت، بلکه هدف ایشان بازگرداندن دین به مسیر اصلی خود، اصلاح جامعه از فساد و به ارمغان آوردن امنیت و آزادی برای  همه اقشار جامعه بود.

 به گزارش روزنو حجت الاسلام والمسلمین هادی غفاری که در مراسم شب عاشورای حسینی در حسینیه دارالزهرا تهران با موضوع «جدال عقل و عشق» سخنرانی می کرد؛ با قرائت خطبه ای از حضرت علی(ع)تصریح کرد: حضرت علی(ع) در نهج البلاغه تحلیلی را از وضعیت جامعه خود ارائه می دهد که بدون شک این وضعیت به صورت بسیار شدید تر در دوران امام حسین(ع) نیز وجود داشته است. 

وی خاطر نشان کرد: ایشان می فرمایند عمده مردم در این روزگاران چهار گروه شده اند. اول گروهی که اگر دست به فساد نمی زنند به این دلیل است که روحشان ناتوان، شمشیرشان کُند و امکانات مالی در اختیار ندارند. این گروه اگر فساد نمی کنند برای این است که آبی پیدا نمی کنند تا شنا کنند. گروه دوم آنانند که شمشیر کشیده و شر و فسادشان را آشکار کرده اند، لشکرهای پیاده و سوار خود را گرد آورده و خود را آماده کشتار دیگران کرده اند و دین را برای به دست آوردن دنیایشان تباه کردند که یا یا فرمانده یا رئیس گروهی شوند یا به منبری رفته و خطبه بخوانند.

وی ادامه داد: گروه سوم کسانی هستند که با اعمال آخرت دنیا را طلب می کنند و با اعمال دنیا آخرت را، خود را متواضع و کوچک جلوه می دهند و گام های ریاکارانه و کوتاه بر می دارند، دامن خود را جمع کرده و خود را همانند و هم شکل مؤمنان واقعی می آلایند و پوشش الهی را وسیله نفاق و دو رویی و دنیا طلبی خود قرار می دهند.گروهی هم هستند که با پستی، ذلت و فقدان امکانات از به دست آوردن قدرت محروم مانده اند و خود را اینک به زیور قناعت آراسته اند و لباس زاهدان را پوشیده اند آنان هرگز در هیچ زمانی از زاهدان راستین نبوده اند.اما زبانشان و تعریفشان از خود تعریف انسان های زاهد و مؤمن است

عضو شورای مرکزی مجمع نیروهای خط امام افزود:اما در این میان گروهی اندک به نام «خدا جویان »باقی مانده اند که یاد قیامت چشم هایشان را بر همه چیز فرو بسته است و ترس رستاخیز اشک هایشان را جاری ساخته است، برخی از آنها از جامعه رانده شده و تنها زندگی می کنند و برخی دیگر ترسان و سرکوب شده، لب فرو بسته اند و سکوت اختیار کرده اند و برخی دیگر گریان و درد ناک هستند که تقیه و خویشتن داری، آنان را از چشم مردم انداخته است.دهان هایشان بسته و قلب هایشان مجنون است؛ آنقدر نصیحت کرده اند که خسته شده اند واز بس سرکوب شده اند ناتوانند و چندان که کشته دادند انگشت شمار شده اند.

حجت الاسلام والمسلمین غفاری ادامه داد:این تحلیل علی (ع) از جامعه دوران خود است. در چنین شرایطی حسین(ع) آمده است. شناخت ما از حسین چگونه است؟ حسین امام است؛ پسر فاطمه و پسر علی است؛ اما چه کسی می تواند با آرامش، طمأنینه، عرفان بالا اما گستاخ و صریح، آشکار و نترس و غیر قابل تهدید،فریب و خرید در نهایت امید و باور به پیروزی شجاع و قدرتمندانه اقدام کند. او همچنین از این طایفه ای است که به لحاظ روحی و ذهنی در مکتب پیامبر و علی (ع) شکل گرفته است.

وی تصریح کرد: این سخن امیرمؤمنان همه ی هویّت امام حسین را ساخته است.«او این چنین شده است که این چنین کرده است». او سوار علم و فکر و نفوذ در اسرار الهی عقل خود را زنده کرده است، نفسش را می رانده و خویشتن را از شهوات نگاه داشته است.همه را یک جا به قربانگاه برده است و قربانی کرده است به گونه ای که پیکر ستبرش نحیف شده است.دیگر جسم در نزد حسین(ع) بهایی ندارد و منیتی هم برای او نمانده است، دلش به شدت نرم و اخلاقش لطیف شده است.استبداد گر، متلک گو،دشمن تراش و کینه ورز نشده است.نفسش پاک شده، مهربانی تمام وجودش را پر کرده است و فروغی سخت روشن بر او تابیده است.

همچنین وی ادامه داد: حالا حسین(ع) با تکمیل این مقدمات و تحقق آنها در وجود خود راهش را با عقل روشن کرده است وعقل او را به راه راست روانه کرده است؛ خیر الی الله او را به سلامت به خانه اقامت رانده است.دائماٌ از مرحله ی کمالی به مرحله کمال بالاتری در سیر سلوک است.در اثر آرامشی که در بدنش پدیدآمده قدم هایش در جایگاه امن و آسوده ای استوار گردیده است.چرا که قلبش را به کار گرفته و خدایش را نیز راضی کرده است. این یعنی پاسخی بر جدال همیشگی عقل و عشق؛ یعنی با عقل حرکت کرده است  تا به عشق رسیده است.حسین(ع) با منطق عقل هدف این جهانی خود را بیان می کند.حسین(ع) می گوید خدایا تو می دانی دغدغه ی راهی را که در آن راه نهاده ام دغدغه کسب قدرت دنیایی نبوده است.دنیا در چشم حسین(ع) چیست که قدرتش چه باشد. حسین دغدغه کسب رانت مالی،ثروت اندوزی و اختلاص آن هم با به هم ریختن روابط سالم اقتصادی ملت و مردمش را ندارد. یعنی حسین به دنبال کسب پول و قدرت نیست.پس حسین چه می خواهد؟دنیا یا ثروت است یا قدرت پس برای چه برخواستی یا حسین؟

هادی غفاری خاطر نشان کرد: این تمام پاسخی است که حسین(ع) به تاریخ، انسان ها، دیروز و امروز و فردای همه ما و شما می دهد.حسین(ع)می گوید: خداوندا برای این آمده ام که تا اول دین را که توسط نظام حاکم به بیراهه رفته است به مسیر اصلی خود برگردانم.دوم آمده ام جامعه ای را که به سمت فساد مالی،اخلاقی،سیاسی،شخصیتی و... رفته است را اصلاح کنم. سوم این که بعد از برگرداندن دین به مسیر اصلی خود و اصلاح جامعه برای بندگانت امنیت به ارمغان آورم.حسین(ع) دغدغه امنیت مردم را دارد.حسین نمی گوید آمده ام تا برای شیعه، سلمانان، اهل کتاب و موحدان امنیت و آزادی بیاورم. او می گوید برای هر کس که انسان است و مورد ظلم قرار گرفته است. یعنی دفاع از مظلوم از هر قوم و دین و جنسیتی؛ یعنی امنیت برای تمام جامعه یعنی آزادی،یعنی آزادی،یعنی آزادی.

همچنین وی متذکر شد: علی (ع) در نامه ای به فرماندارش نوشت:به مال هیچ کسی نظر نداشته باش، مردم باید در نظام ما امنیت مطلق داشته باشد چه مسلمان باشند چه ملحد، هر کس که شهروند این نظام است با هر کیش و آیینی هویت و حیثیتش در نظام ما باید محفوظ باشد، مگر آن که بر روی ما شمشیر کشیده باشد.

وی تاکید کرد: بنابراین در شب عاشورای حسین با صدای رسا می گویم خدا هدایت کند کسانی را که ما وقتی از آزادی دفاع میکنیم بحث آزادی بی بند و باری را بارمان می کنند.آنچه ما میگوییم و آنچه ما می خواهیم را از زبان ما بشنوید نه از زبان مخالفان و رقیبان ما.به زبان امروز هدف حسین(ع) امنیت اجتماعی، آزادی ابراز عقیده،آزادی مطبوعات، آزادی نقد حاکمیت و آزادی نقد هر کس و هر نهادی است.

وی همچنین با بیان این که مولا علی(ع) به امت خود فرمود:مرا بر شما حقی است؛ اول آن که بر بیعت خود وفادار باشید و دوم مرا نقد و نصیحت کنید، اگر مرا نقد نکردید حق مرا ضایع کرده اید، گفت: علی(ع) کسی است که خودش اپوزوسیون خودش است.بنابراین علی(ع) می داند که در امنیت است که مردم مسلمان و مؤمن می شوند.به زبان دیگر اگر مقاومتی در مقابل زر اندوزان، زور داران و فریب کاران نشود این مثلث سرنوشت نه یک ملت و نه یک تاریخ را که سرنوست فردا و پس فرداهای ملت ها را این سیستم تباه خواهد کرد.تا این مرحله عقل است که همه چیز را پیش میبرد.

حجت الاسلام والمسلمین هادی غفاری در بخش دوم سخنانش در توصیف چگونگی رسیدن امام حسین(ع) و یارانش به عشق خاطر نشان کرد: امام حسین(ع) کعبه را پشت سر می گذارد و می خواهد از مکه خارج شود و به قتل گاه خویش برود .حسین(ع) حمد خدا را به جا می آورد و می گوید خدایا برای این که منّت بر سر من گذاشته ای و مرا ظرف تحقق اراده خود قرار داده ای تو را سپاس می گویم. این مرگ بر من نوشته شده است چون گردنبندی زیبا بر سینه دختران جوان.من بسیار بیشتر از اشتیاقی که یعقوب به دیدن پسرش داشت به غوظه خوردن در خون خود مشتاقم حالا که نمی توانم ستم را نابود کنم می توانم بمیرم و با مرگ خود دست دشمن را برای تاریخ رو کنم تا هرگز نتواند به فریب کاریش ادامه بدهد.من می بینم که شکم های گرسنه و درنده همچون گرگان منتظرند تا اجزای بدن من را بدرند و خون من را بمکند.اما رضای ما در رضای خدا است.بر آنچه از جانب خدا بر ما فرود می آید قدم می نهیم و از زیر بار مسئولیت شانه خالی نمی کنیم.خدا هم به ما وفا می کند و اجر صابران را بر ما می دهد و در پیش گاهش با پیامبر محشورمان می کند.

وی ادامه داد: حالا چه کسی می تواند با حسین همراه شود؟ حسین(ع) می گوید هر کس حاضر است خون قلبش را در راه ما بذل کند و هر کس  با دل و جانش به دیدار خدا باور آورده است  می تواند با ما همراه شود.حال چه شده است که یک انسان این چنین می تواند سخن بگوید.؟ حسین تمام آمادگی ها را کسب کرده است و در خویش تمام این کمالات را فراهم کرده است و رعای عرفه او این عشق را به خوبی نشان می دهد.

حجت الاسلام والمسلمین غفاری در پایان سخنان خود با اشاره به این که این عشق در اصحاب حسین(ع) هم دیده می شود، افزود: در شب عاشورا حتی یک نفر ذره ای شک و واهمه از راهی که انتخاب کرده است ندارد و این یعنی صحنه عشق محض.این متن تاریخ دوست و دشمن ماست که شب عاشورا را این چنین نوشته اند.اصحابی که شب عاشورا شاد ترین شب زندگیشان  است؛ آنان شادمانند به نعمتی که برایشان آماده است و در نهایت صبر، هر چه به ظهر نزدیکتر می شوند شادابی و شوق در چهرهایشان نمایان تر می شود و این یعنی نهایت عشق به معبود.