نخستین بار فرضیه وجود آب در سطح سیاره مریخ در سال 1877 توسط یک ستاره شناس ایتالیایی به جیووانی شیاپارلی مطرح شد که با استفاده از تلسکوپ‌های اولیه خطوط تیره‌ای بر سطح سیاره مشاهده کرده و فرضیه وجود کانال های آبیاری حفر شده توسط کشاورزان مریخی را مطرح کرده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهند، برای مدتهای طولانی فرض بر این بوده است که آبی در مریخ یافت نمی‌شود، زیرا فاصله مریخ از خورشید بسیار زیاد است و هر گز دمای سطح آن بالاتر از 0 درجه سانتی گراد نمیرسد.

با این حال یافته‌های جدید نشان می‌دهند، به دلیل محتوای بسیار بالای نمک موجود در آب مریخ حتی در دمای منفی 20 درجه سانتی گراد نیز آب در مریخ می‌تواند به صورت مایع باقی بماند.

کارشناسان اعتقاد دارند به دلیل محدودیت در حمل و نقل آب از زمین به سیاره مریخ توسط سفینه های فضایی ساخت دستگاه‌های تصفیه کننده آب در صورت وجود آب در سیاره مریخ می‌تواند علاوه بر صرفه جویی در هزینه‌های ساخت و پرتاب سفینه های فضایی سبب ماندگاری بیشتر اقامت فضانوردان در سیاره مریخ نیز شود.

کارشناسان علوم فضایی حتی اعتقاد دارند می‌توانند از آب موجود در مریخ برای تولید برق و یا حتی به عنوان نوعی سوخت برای حرکت موشک‌ها و ماشین‌های مریخ نورد استفاده کنند.