یکی از نکاتی که عموماً در بحران فعلی پرسپولیس بیشتر به چشم می‌آید مشکل این تیم در بحث کاپیتانی است؛ مشکلی که استقلالی‌ها با حضور رحمتی در تیم‌شان آن را حس نمی‌کنند.

 این روزها وضعیت نه چندان جالب پرسپولیس به شکلی است که کارشناسی‌های مختلفی درباره علل بحران فعلی این تیم انجام می‌شود. مسائلی از جمله نداشتن یک مهاجم تمام کننده، مشکلات داوری، ضعف دروازه‌بان، بدشانسی و اشتباه‌های فردی مدافعان از جمله مسائلی است که در این بین مطرح می‌شود. در این میان شاید یک نکته کمتر دیده شده و آن هم وجود یک بزرگ‌تر در تیم است.

کمتر کسی است که به قابلیت‌های فنی برانکو تردید داشته باشد ولی برانکو در داخل زمین چه بازیکنی را دارد که بتواند در لحظه تیم را به اصطلاح فوتبالی‌ها جمع کند؟ تفاوت اصلی استقلال و پرسپولیس در فصل جاری شاید همین باشد. استقلال امسال مشکلی را که فصل گذشته داشت را ندارد. سال گذشته در مقاطعی امیرحسین صادقی، برهانی و عنایتی بازوبند کاپیتانی را بر بازو می‌بستند اما توانایی جمع کردن تیم را به دلایل مختلف نداشتند اما در فصل جاری مهدی رحمتی کار بزرگ‌تر تیم را انجام می‌دهد.

کادرفنی استقلال از رحمتی توقع ندارد که هر بازی سه، چهار توپ را رحمتی از روی خط بیرون بکشد یا در نقش ناجی برای او ظاهر شود اما از او توقع دارند مثل یک کاپیتان تیم را جمع کند. این دقیقا همان کاری است که فرهاد مجیدی در استقلال انجام می‌داد و اکثر بازیکنان استقلال با پیشوند آقا او را صدا می‌زدند. این مسئله فصل گذشته در پرسپولیس وجود داشت و محمد نوری بعد از سرمربی‌گری درخشان توانست از عهده این کار بر بیاید و تیم بحران زده پرسپولیس را تا حد قابل توجهی به بالا بکشد.

امروز اگر استقلال در شرایط نسبتا خوبی قرار دارد، یکی از دلایلش حضور رحمتی به عنوان کاپیتان در زمین است و این دقیقا همان چیزی است که پرسپولیس از آن بی بهره است و در بازی مقابل سپاهان اشتباهات عجیب و در نوع خود کم سابقه کفشگری با بازوبند کاپیتانی پرسپولیس بیشتر این نظریه را تقویت می‌کند که مشکل پرسپولیس از آنجایی آغاز می شود که این تیم از داشتن یک کاپیتان به معنی واقعی بی بهره است.