روزنامه "گاردین" با انتشار گزارشی به افزایش تعداد افراد مبتلا به بیماری اوتیسم در ایران پرداخته است. این روزنامه چالش های پیش روی بیماران مبتلا به اوتیسم در ایران را مورد بررسی قرار داده است.

به گزارش خرداد، "گاردین" با اشاره به یکی از موارد ابتلا به اوتیسم و مشکلات مربوط به آن می نویسد:"یلدا حجتی 35 ساله است. زمانی که او یک کودک بود پدر و مادرش او را برای ویزیت نزد پزشکان متعددی بردند تا بفهمند چرا به درستی صحبت نمی کند و واکنشی نشان نمی دهد. هر پزشک تشخیص متفاوتی داد. یک دکتر مدعی شد که او مشکل شنوایی دار دیگری گفت که عقب مانده ذهنی است و سومی مدعی شد که او اختلال ذهنی دارد. در نهایت اما تشخیص داده شد که یلدا سه ساله به اوتیسم مبتلا است. فریده مادر او می گوید:"از پزشک او پرسیدم که اوتیسم چیست چرا که تا پیش از آن حتی درباره آن نشنیده بودم. زمانی که پزشک برایم توضیح داد احساس کردم که به پایان راه رسیده ام."

گاردین در ادامه به نقل از "ندا اصغری" روانشناس بالینی اشاره می کند که متاسفانه یکی از مشکلات آن است که در ایران تشخیص صحیحی درباره اوتیسم صورت نمی گیرد و برخی آن را با اختلالات رشدی و عقب ماندگی یکی می گیرند. او در این باره می گوید که برخی دیگر از افراد که مبتلا به اوتیسم نیستند نیز به اشتباه مبتلا تشخیص داده شده اند. او در این باره می گوید:"گاهی اختلال حواس و یا اختلال در یادگیری به عنوان ابتلا به اوتیسم قلمداد می شود اما پس از گذشت زمان مشخص می شود که صرفا یک پیش فعالی ساده بوده است. خانم اصغری در ادامه اشاره می کند که بسیاری از والدین هنوز نمی توانند بپذیرند که فرزندان شان به اوتیسم مبتلا هستند و برخی فکر می کنند که این بیماری قابل درمان است در حلی که والدین تنها می توانند با یاری کودک توانایی های او را بهبود بخشند."

گاردین در بخش دیگری از این گزارش اشاره می کند که یکی دیگر از مشکلات مربوط به اوتیسم در ایران کمبود منابع و امکانات است. او اشاره می کند که والدین یلدا به مدت شش سال او را در موسسه گذاشتند اما پس از آن مادر یلدا متوجه شد که دخترش لاغر و رنگ پریده شده و هیچ یک کارکنان مرکز به او رسیدگی نکرده بودند. فریده در این باره می گوید:"دیدم وزنش کم شده بود. 20 روز قبل از آن دوچرخه سواری می کرد اما آن روز تبدیل به یک جسد شده بود."

گاردین در ادامه اشاره می کند "نقی مومنی" دانشمند زیست پزشکی در سوئد تصمیم گرفته تا بر روی برنامه ریزی در مدارس خاص، مهدکودک ها و خانه های سالمندان توسط متخصصان اوتیسم برای شناسایی و مراقبت از مبتلایان کار کند. او اشاره کرده که در سال های اخیر پیشرفت هایی در زمینه تشکیل انجمن اوتیسم ایران انجام شده اما هنوز نیاز به کارهای بیش تری وجود دارد.