برای فدراسیون فوتبال اگر کلاب لایسنسینگ که AFC باشگاهها را ملزم به داشتن آن کرده مهم باشد، طبق آن نباید به باشگاههای بدهکار اجازه شرکت در بازی های لیگ را بدهد. کلاب لایسنسینگ می گوید اگر باشگاهی شکایت های مختلفی دارد و نتواند بدهی هایش را پرداخت کند، نمی تواند این مدرک را در اختیار داشته باشد. طبق قانون فدراسیون هم باشگاهی که کلاب لایسنسینگ نداشته باشد، حق شرکت در لیگ برتر را ندارد. پس باشگاههای بدهکار ایران که تعداد شاکی شان کم نیست، اصلا نمی توانند این مدرک را بگیرند و در این حالت، باید از حضور در لیگ برتر محروم شوند. فردی مثل اسدی در فدراسیون فوتبال تلاش می کند تا این قانون را اجرا کند ولی بعید است ساختار فدراسیون و فوتبال ایران چنین اجازه ای بدهد.
از سویی فدراسیون فوتبال چشم خود را روی واقعیت بسته و همچنان تلاش می کند باشگاهها را ورشکسته نشان ندهد، این در حالی است که بیشتر باشگاههای ایران ورشکسته هستند چون حتی نمی توانند با شاکیان و اعضای فعلی خود تسویه حساب کنند. در این حالت فدراسیون و سازمان لیگ باید آنها را ورشکسته اعلام کنند ولی فدراسیون فوتبال گویا به یک دلیل این کار را نمی کند. در واقع کفاشیان دست آخر برای بقا روی صندلی ریاست نیاز به رای های همین باشگاهها دارد و این مسئله، ناخواسته او را ترغیب می کند تا ورشکستگی آنها را پنهان کند. به همین دلیل کفاشیان ترجیح می دهد سخت نگیرد و همچنان این باشگاهها به حیات شان ادامه دهند. اما بی شک او و مدیران فوتبالی می دانند این پنهان کاری تا چه حد به ضرر فوتبال است. باشگاهها از داخل پوسیده می شوند و یک روز به جایی می رسند که اوضاع شان بدتر از اوضاع فعلی خواهد بود. 5 سال قبل وقتی می گفتند پرسپولیس و استقلال 4 میلیون بدهکار هستند همه می گفتند چه اوضاع بحرانی ای اما امروز ناگهان حرف از بدهی های 40 میلیارد و 60 میلیاردی به میان می آید. با ادامه این وضعیت شکی وجود ندارد که بدهی ها به 100 میلیارد و بالاتر از آن هم می رسد.
از سویی فدراسیون فوتبال چشم خود را روی واقعیت بسته و همچنان تلاش می کند باشگاهها را ورشکسته نشان ندهد، این در حالی است که بیشتر باشگاههای ایران ورشکسته هستند چون حتی نمی توانند با شاکیان و اعضای فعلی خود تسویه حساب کنند. در این حالت فدراسیون و سازمان لیگ باید آنها را ورشکسته اعلام کنند ولی فدراسیون فوتبال گویا به یک دلیل این کار را نمی کند. در واقع کفاشیان دست آخر برای بقا روی صندلی ریاست نیاز به رای های همین باشگاهها دارد و این مسئله، ناخواسته او را ترغیب می کند تا ورشکستگی آنها را پنهان کند. به همین دلیل کفاشیان ترجیح می دهد سخت نگیرد و همچنان این باشگاهها به حیات شان ادامه دهند. اما بی شک او و مدیران فوتبالی می دانند این پنهان کاری تا چه حد به ضرر فوتبال است. باشگاهها از داخل پوسیده می شوند و یک روز به جایی می رسند که اوضاع شان بدتر از اوضاع فعلی خواهد بود. 5 سال قبل وقتی می گفتند پرسپولیس و استقلال 4 میلیون بدهکار هستند همه می گفتند چه اوضاع بحرانی ای اما امروز ناگهان حرف از بدهی های 40 میلیارد و 60 میلیاردی به میان می آید. با ادامه این وضعیت شکی وجود ندارد که بدهی ها به 100 میلیارد و بالاتر از آن هم می رسد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
