١ . شادمانم؛ مانند همه ملت که پس از آن دوره‌ای که دیپلماسی در انزوا قرار داشت، «شیخ دیپلمات» را با رأی پرمعنی خود، که رأیی از جنس دوم خرداد ٧٦ بود، برگزیدند، به افراط‌گرایی و تندروی نه بزرگی گفتند و ٢٣تیر اولین میوه آن را چیدند. شادمانم و بی‌اختیار خوشحالم؛ چراکه کشورم، ایران عزیزم از تهدید و تحریم گذر کرد. 

٢. با اینکه مخالفان مذاکره و حامیان تنش در داخل و خارج با توافق همراه شوند، موافقم و به‌قول آن عزیز، کامیابی زمانی است که پیروزی ما شکست دیگران ارزیابی نشود. هزار دوست برای ما کم و یک دشمن زیاد است. 

٣. موافق اینکه ١٢ سال مذاکره را «یک روند» ارزیابی کنیم، نیستم و این روش را عادلانه نمی‌دانم. پس چگونه در تاریخ ثبت شود که روش دولت‌های نهم و دهم اشتباه بود؟ همان شیوه‌ای که شش قطع‌نامه تحریم را به ایران تحمیل کرد و سیاست‌هایش موجب هدررفتن صد‌ها میلیارد ثروت ملی، بازتولید باند‌های قاچاق و فساد‌های بزرگ شد و توسعه ایران را با کندی مواجه کرد. نه! ملت آن دوران را از یاد نخواهد برد و آنچه در رابطه با پرونده هسته‌ای اتفاق افتاد، ضرر‌هایی به کشور زده است که جبران آن به دوش دولت یازدهم افتاده است. 

٤ -از دکتر روحانی باید تشکر کنیم که با صلابت در مقابل تندروها ایستاد و با «دیپلماسی پارالل» در داخل و خارج موفق به انجام این مهم شد، اما آقای روحانی بیش از صد بار به مردم قول داد؛ به همان‌هایی که رأی آنها موجب شد پرمعنی‌ترین رأی انتخاباتی نصیب او شود. روحانی وعده داد مشکلات داخلی را حل خواهد کرد، مشکلاتی که موجب قطبی‌شدن جامعه شده است. او خوب می‌داند بدون یک جامعه متحد،  هدف‌های بعدی که برطرف‌کردن موانع توسعه است، محقق نخواهد شد. 

رئیس‌جمهور ثابت کرد با شناخت دقیق شرایط اجتماعی و مطالبات مردمی، مذاکره‌کننده خوبی با ارکان حاکمیت است و می‌تواند وجوه مشترک مردم و حاکمیت را در یک مسیر قرار دهد. مردم در انتظار برگ دوم توفیق روحانی هستند.

  ٥‌- نکته آخر اینکه انتظارات مردم باید مدیریت شود. مردم می‌دانند برای خارج‌کردن سنگی که تندروها به چاه انداختند، زمان زیادی لازم است. 

دلواپسان اکنون برای بازگشت آماده می‌شوند و برای رسیدن به یک گفتمان خواهند گفت که توافق به چه درد مردم خواهد خورد؟ آنها با استفاده از ابزار تبلیغی خود و به‌کار‌گیری پوپولیزم تبلیغی و کشیدن عکس مار، بخش‌های آسیب‌پذیر را مدنظر قرار خواهند داد. 

دولت، وزارت امور خارجه و حامیان توافق خود را برای یک رقابت نفس‌گیر آماده کنند.