مهراب قاسم خاني در اينستاگرامش نوشت:

اولين بارى که ديدمش تقريباً بيست سالش بود. از چند سال قبلش کار کردن رو شروع کرده بود. براش مهم بود که روى پاى خودش وايسته. با اين که دستمزد هاى راديو و گروه کودک خيلى پايين بود ولى هيچ وقت از باباش پول تو جيبى نگرفت. توى قيطريه بزرگ شده بود ولى پرايد قسطيش رو با جمع کردن همون دستمزد هاى کمش خريد. پرايدى که شد اولين ماشينمون. از خونه ويلايى پدرى اومد توى زيرزمين چهل مترى. زيرزمينى که شد اولين خونه مون... از اون روزا ده سال ميگذره. هنوز روى پاى خودشه. پله پله رشد کرد و کمک کرد که من هم کنارش رشد کنم و پا به پاى من نه، بيشتر از من خرج خانواده رو گردن گرفت. کار کرد، همسرى کرد، دوستى کرد، مادرى کرد و درخشيد. امروز نه تولدشه، نه سالگرد ازدواجمونه. ولى همينجورى دلم خواست بهش تبريک بگم اين زندگى رو. و بيشتر از اون به خودم تبريک بگم