چرا با ادعاهای توهین‌آمیز این مداحان برخورد قانونی نمی‌شود؟
برخی مداحانِ حامیان دیروز احمدی‌نژاد و مخالفان امروز دولت یازدهم پس از تشییع پیکر 275 شهید غواص با ایجاد موجی از انتقادات به رئیس‌جمهور و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام دوباره مرکز توجه رسانه‌ها قرار گرفته‌اند. حملات مداحان به دولت یازدهم در مراسم «تشییع پیکر شهدای غواص» نخستین حملات صریح و علنی آنان به حسن روحانی در طول ریاستش بر قوه مجریه است.
به گزارش آفتاب، محمود کریمی، مداحی که نام او در دو سال گذشته با حواشی بسیاری همراه بوده است، در منبری که برای عزاداری شهدا در نظر گرفته شده بود، به طرح اظهاراتی پرداخت که خطاب مستقیم آن به شخص رئیس‌جمهوری بود. پیکان مخالفت محمود کریمی البته نه تنها رئیس‌جمهور بلکه رئیس مجلس را هم نشانه گرفت است. پس از محمود کریمی، سعید حدادیان نیز طی چند شب گذشته با حضور در منبرهای ماه مبارک رمضان به طرح اظهاراتی توهین‌آمیز اینبار خطاب به آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و همچنین رئیس‌جمهور پرداخت.
این نخستین بار نیست که مداحان در منبرهای مذهبی به طرح اظهاراتی علیه مقامات و بزرگان نظام می‌پردازند. صدای این مخالفت‌ها از منابر مذهبی نه تنها در دوره اصلاحات که حتی دوره احمدی‌نژاد هم به گوش می‌رسید.
مادامی که اصولگرایان و جریان راست سنتی فضا را برای حمایت از محمود احمدی‌نژاد مساعد می‌دیدند، مداحانی مانند سعید حدادیان و منصور ارضی از همراهان جدایی‌ناپذیر رئیس دولت‌های نهم و دهم در سفر حج و در جریان سفرهای استانی بودند اما آنجایی که ورق پس از قهر 11 روزه به ضرر احمدی‌نژاد برگشت شکاف پیش‌آمده؛ منجر شد تا صدای مداحان بازهم به نشانه مخالفت با دولت بلند شود و تا امروز و با گذشت دو سال از پایان کار دولت احمدی‌نژاد همچنان ادامه یابد.
آنچه مخالفت مداحان با روسای دولت از اصلاحات گرفته تا تدبیر و امید را ویژه جلوه می‌دهد، نوع مخالفت و استفاده از الفاظی است که مقامات را بی‌پرده متهم به اقداماتی می‌کند که به نظر می‌رسد تنها دادگاه رسیدگی به این اتهامات افکارعمومی بوده و خواهد ماند. اتهاماتی که مداحان با بروز نخستین نشانه‌های تنش و اختلاف‌نظر آن را در قالب ادعاهایی خارج از عرف و چارچوب سیاسی مطرح می‌کنند و خود را در برابر هر مقام و مسوول به واسطه طرح این ادعاها مصون می‌دانند.
حدادیان سال 91 و پیش از اینکه برای دفاع از خود پیرو شکایت مشائی قرار بود در دادگاه حاضر شود گفت: «به آقاي هاشمي پيغام دادند كه حاج‌منصور ارضي عليه شما مطالبي را بيان كرده است و آقاي هاشمي گفت: ديگر چه خبر؟اگر قرار به شكايت بود كه او بايد 300 شكايت مطرح مي‌كرد» آیا این اظهارات خود نمی‌تواند گواهی بر‌بی‌اساس بودن ادعاهای مطرح شده مداحان در مورد سران نظام باشد که اغلب با چشم‌پوشی و سکوت نادیده گرفته می‌شود؟ آیا شکایت امثال مشائی و احمدی‌نژاد که نوعی واکنش قانونی به این اظهارات به حساب می‌آمد توانست مانع طرح دوباره آن شود؟ آیا استفاده سیاسی از منابر مذهبی خود نمی‌تواند مصداق تشویش افکار عمومی برای جلب حمایت افکار عمومی در راستای آنچه مداحان مدنظر دارند، باشد؟
