شاید یادآوری دوم خرداد سال 76 که رویارویی سنتی چپ و راست بود در چنین دورانی که جناح چپ در انتخابات به سراغ فردی از جناح مقابل با برند اصولگرایی می‌رود کمی غیرقابل باور باشد. به‌ویژه که در دوران جدید، واژه‌های میانه‌روی و تندروی هم به ادبیات سیاسی کشور اضافه شده‌اند. طبیعتا آن روز اصلاح‌طلبان از پیروزی شخصی خوشحال می‌شدند که با ملاکهای آنها جور درمی‌آمد. در چنین وضعیتی اکثریت آن 20میلیون نفر نمی‌توانستند از پیروزی علی‌اکبر ناطق‌نوری خوشحال شوند. اما پس از سال‌ها و بروز نوعی تفکرات تندروانه در اردوگاه اصولگرایی که حتی کاندیدای دوم خرداد این جناح را از خود دور ‌کرد و ناطق‌نوری را وا‌داشت تا از این نوع تفکرات مرزبندی و اعلام برائت کند، شرایطی فراهم شد که دو رفیق و رقیب سنتی دوم خرداد به هم نزدیک‌تر شوند و همصدا از رفاقت بگویند. حجت‌الاسلام ناطق نوری و رئیس دولت اصلاحات پس از انتخابات دوم خرداد 76 و پس از بروز جریانات تندروانه در دو اردوگاه، دیگر «رقیب گذشته» به شمار نمی‌روند و شاید بتوان آنها را «رفیق امروز» نامید. اصلاح‌طلبان امروز معتقدند که کشور به حضور افرادی مثل شیخ نور در عرصه اجرایی نیاز دارد و شرکت وی در انتخابات مجلس به مثابه جانی تازه در رگهای آنهاست و برعکس گذشته، این بار پیروزی او برای آنها مسرت‌بخش است.

 ناطق شرایط را می‌شناسد

سابقه حضور ناطق‌نوری در پنج دوره مجلس و ریاست در دوره‌های چهارم و پنجم از او چهره‌ای فراجناحی و آشنا به امور مجلس ساخته است. عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز او را آشنا به منافع کشور می‌سازد. وی علاوه بر داشتن تحصیلات حوزوی و دانشگاهی از اعضای هیات موسس دانشگاه آزاد است بنابراین به نیازهای دانشگاهیان و نسل جوان نیز آشناست. او طی سال‌های 60 تا 64، سکاندار سیاسی وزارت کشور که سیاسی‌ترین وزارتخانه دولت است، بوده و حضور او در مجلس به خاطر آشنایی‌اش با این وزارتخانه می‌تواند دیدی منطقی‌تر به قوه مقننه کشور بدهد. او شاگرد بنیانگذار انقلاب اسلامی و شهید مطهری بوده لذا نمی‌تواند با تحجر میانه خوبی داشته باشد. مجلس پنجمی که حجت‌الاسلام ناطق‌نوری بر کرسی ریاست آن نشسته بود همان مجلسی است که اصلاح‌طلبان از آن به‌عنوان مجلس اعتدال و مطلوب کنونی خود یاد می‌کنند. 

 او می‌تواند ترمز تندروها را بکشد؟

در شرایطی که امروز بخشی از تندروها گاه و بیگاه دلواپس می‌شوند و از مسئله هسته‌ای تا آزادی بیان برای آنها بهانه‌ای است برای انتقاد از دولت، فردی چون ناطق می‌تواند در تغییر فضا موثر عمل کند. وی فردی نیست که تازه وارد جریانات سیاسی شده باشد. شیخ نور از سابقه افرادی که آزادی را تنها منوط به خود و هتک‌حرمت مخالفان می‌دانند، به خوبی آگاه است و نیک می‌داند تنها مسئولی نبوده که مورد هتک‌حرمت واقع شده و پیش از وی نیز دیگر رجال سیاسی موثر در تاریخ انقلاب، تهمت‌ها و هجمه‌های ناروایی را متحمل شده‌اند. با همه اینها ناطق‌نوری پیش‌تر درباره حضورش در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی گفته بود احساس تکلیفی نمی‌کند. او با ریختن آب پاکی روی دست همه اظهار کرده بود: «همواره علاقه داشتم که از نظرات نمایندگان ادوار مجلس استفاده کنم، نفس دور هم جمع شدن نمایندگان ادوار مختلف موضوعیت دارد و نباید فراموش کرد که بخشی از زندگی انسان‌ها این است که با خاطراتشان زندگی می‌کنند.» او همچنین به بیان این موضوع پرداخته بود که در اوقات فراغت می‌توان خاطرات دوران مسئولیت خود را مرور کرد و معتقد است: «با این کار انسان متوجه می‌شود که آیا توانسته در دوران مسئولیت دلی را نشکند و به مردم خدمت کند؟» بنابراین حضور ناطق در انتخابات مجلس و انتخاب مجدد وی می‌تواند این اوقات فراغت و فرصت را برای بسیاری از دلواپسان ایجاد کند تا به رفتارهای گذشته خود جدی‌تر فکر کنند. 

 بارقه امید

حجت‌الاسلام ناطق‌نوری نباید همچون برخی افراد به این فکر کند پیشینه شکست او در دوم خرداد 76 در دیگر عرصه‌های انتخاباتی برایش تکرار خواهد شد. حضور شیخ نور در انتخابات مجلس دهم فارغ از همراهی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان می‌تواند شوری دیگر در انتخابات به پا کند. اعلام کاندیداتوری‌ دقیقه 90 آیت‌ا... ‌هاشمی‌رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم توانست موجی از امید ایجاد کند که در نهایت منجر به شکست تندروها شد. چرا این اتفاق این بار در انتخابات دهمین دوره مجلس و به دست حجت‌الاسلام ناطق روی ندهد. او ثابت کرده همواره پایبند به تفکرات میانه‌روانه است و افراط را برنمی‌تابد بنابراین شاید بتوان امیدوار بود در مدت باقیمانده، شیخ نور در خود احساس تکلیف کند و همچون‌ هاشمی در سال92 به دعوت مردم و بزرگان میانه‌روی و اصلاح‌طلبان برای حضور در انتخابات مجلس شورای اسلامی پاسخ مثبت دهد.