واکنش به ممنوعیت فروش سیگار در دکه ها
«ما از همين راه فقط مي‌توانيم هزينه‌هاي خودمان را در بياوريم، تقريبا با فروش مطبوعات امكان كار آنچناني وجود ندارد.» صاحب يكي از كيوسك‌هاي مطبوعاتي پس از شنيدن اين خبر كه ديگر كيوسك‌ها نمي‌توانند سيگار بفروشند اين واكنش را نشان داد.
روزنو : «ما از همين راه فقط مي‌توانيم هزينه‌هاي خودمان را در بياوريم،
تقريبا با فروش مطبوعات امكان كار آنچناني وجود ندارد.» صاحب يكي از
كيوسك‌هاي مطبوعاتي پس از شنيدن اين خبر كه ديگر كيوسك‌ها نمي‌توانند سيگار
بفروشند اين واكنش را نشان داد.
به گزارش روز نو به نقل از اعتماد، در دو هفته گذشته در برخي خيابان‌هاي تهران كيوسك‌هاي مطبوعاتي كه سيگار مي‌فروختند توسط شهرداري پلمب شدند. اما روز گذشته جلسه‌اي ميان مسوولان شهرداري با ديگر نهادها برگزار شد. در نهايت تصميم گرفتند تا از اين پس كيوسك‌هاي مطبوعاتي همچنان مانند گذشته به فعاليت خود ادامه دهند با اين تفاوت كه از اين به بعد حق تبليغ و نمايش سيگار را ندارد.
بدون فروش سيگار درآمد نداريم
علي يكي از كساني است كه در اين كيوسك‌هاي مطبوعاتي كار مي‌كند، او در اين باره به «اعتماد» گفت: «اين همكاران من كه بيكار شده‌اند نمي‌دانستند كه نبايد سيگار بفروشند و به صورت ناگهاني آنها را پلمب كرده‌اند. واقعيت اين است كه ما نمي‌توانيم دخل و خرج را جوري تنظيم كنيم كه فقط با فروش روزنامه درآمد داشته باشيم، اينگونه اصلا صرفه اقتصادي ندارد و بهتر است كيوسك‌ها را جمع كنيم.»
بيشتر مسوولان كيوسك‌هاي مطبوعاتي به اين نكته اشاره مي‌كردند كه بيش از ٨٠ درصد از درآمدشان به واسطه فروش سيگار به دست مي‌آيد و حالا مسوولان ناگهاني خبر داده‌اند كه ديگر نمي‌توانند سيگار بفروشند. رضا، صاحب كيوسك مطبوعاتي در مركز شهر است، او مي‌گويد: «اينكه ناگهاني يك گروهي را از كار، بيكار كنيد اصلا درست نيست، بالاخره اين گروه از جامعه هم بايد زندگي كنند و خرج زندگي خودشان را در بياورند، چه راهكاري براي اين مساله دارند، به نظر من پلمب راهكار درستي نيست و نبايد ادامه پيدا كند.»
از سوي ديگر شايد كمتر از تعداد انگشتان دست كيوسك‌هايي وجود داشتند كه فقط روزنامه مي‌فروختند، محمد، صاحب يكي از اين كيوسك‌ها مي‌گويد: «از نزديك به پنج سال پيش تا امروز فقط روزنامه و مجله مي‌فروختم و هيچ‌وقت سيگار فروشي نكردم، البته كسي مرا از فروش سيگار منع نكرده بود و مي‌توانستم اين كار را انجام دهم. اما نسبت به بقيه همكارانم درآمد كمتري دارم و تا قبل از اين خبر براي درآمد بيشتر به فروش سيگار هم فكر مي‌كردم اما ديگر نمي‌توانم اين كار را انجام دهم.» مانند ديگر دكه‌هاي مطبوعاتي مهم‌ترين مشكلش بالا بودن اجاره‌بهاي دكه‌هاست و محدوديت‌ها و اجبارهايي كه هر روز به دكه‌داران تحميل مي‌شود. محسن درباره اين مساله مي‌گويد: «هر روزيك محدوديت و يك خبر تازه مي‌شنويم، يك بار مي‌گويند كه مي‌خواهند دكه‌ها را عوض و زيباتر كنند، يك روز مي‌گويند سيگار نفروشيد، باور كنيد اگر اين فروش دخانيات را از دكه‌ها بگيرند ما حتي نمي‌توانيم اجاره‌بهاي خودمان را بپردازيم.»
اجاره كيوسك‌ها زياد است
اجاره‌بها يا قيمت خريد دكه‌ها بنا برمكان استقرارشان تفاوت دارد و با توجه با مناطق و محلات بالاي شهر فرق مي‌كند. اگردرمحلات منطقه يافت آباد قيمت اجاره‌بها ماهيانه كمي بيشتر از يك ميليون تومان باشد، در مناطق يك و دو تا پنج شهرداري حتما خيلي بيشتر است و در مناطق مركزي شهر كمي كمتر، محسن در ادامه مي‌گويد: «به ما مي‌گويند سيگار نفروشيد يا انواع نوشيدني‌ها و تنقلاتي مانند كيك و شكلات و چيپس نفروشيد اما باور كنيد با فروش چند عددي روزنامه و مجلات ما حتي نمي‌توانيم كرايه دكه را درآوريم تا چه برسد به تامين مخارج خانه و بچه‌ها، با اين وضع گراني كه شما و دوستان‌تان در صداو سيما ادعا مي‌كنيد گراني وجود ندارد.»
ميثم يكي ديگر از دكه‌داران مطبوعاتي است كه دكه خود را هشت سال پيش با مبلغ ٤٥ ميليون خريداري كرده و نگران كرايه نيست. او با بيان اين مطلب مي‌گويد: «دكه‌داران بنا بر موقعيت جغرافيايي بين يك تا دو ميليون كرايه مي‌دهند و ٥٠ هزار تومان هم به شهرداري پرداخت مي‌كنند، البته ما هم اين مبلغ را پرداخت مي‌كنيم.»
او از پرداخت مبلغ فروش روزنامه‌ها و مجلات به صورت كارت بانك انتقاد دارد و مي‌گويد: «قبلا هفته‌اي يك بار رييس خط مي‌آمد و مبلغ فروش روزنامه‌ها را مي‌گرفت و مي‌رفت و ما مشكلي نداشتيم، حالا مي‌گويند همه‌چيزالكترونيك شده و بايد هزينه‌ها را به بانك بدهيد، وقتي هم كه يكي مثل من در باجه دست تنها و كارگر هم نداشته باشد بايد پيك موتوري بگيرد تا كارهاي بانكي روزنامه‌ها و مجلات را انجام بدهد و اين كمي سخت است» درآمد بيشتر از سه ميليون تومان در ماه براي كيوسك‌هاي مطبوعاتي آن هم فقط از راه فروش روزنامه از نظر اكثر كيوسك‌داران كاري نشدني است.
بعضي از آنها معتقدند كه تفاوتي ميان آنها با سوپر ماركت‌ها نيست و اينكه سيگار را از سوپر‌ماركت بخرند يا از آنها تفاوتي ندارد. محمد علي در اين باره مي‌گويد: «ما مي‌توانيم سيگار فروشي را تبليغ نكنيم اما آن را بفروشيم، اگر كيوسك‌داران سيگار فروشي نكنند حتي نمي‌توانند اجاره مغازه‌شان را بدهند و بنابراين يكي از گروه‌هاي جامعه كه اكثرا خانواده دارند از كار بيكار مي‌شوند و به نظر نمي‌رسد براي كشور مناسب باشد.»
محمدرضا يكي از دكه‌داران از مشكلات ديگرش مي‌گويد: «فرقي نمي‌كند كه ظاهر دكه چگونه باشد، از همين دكه‌ها هم راضي هستيم اما مسوولان شهرداري به بهانه‌هاي مختلف ما را اذيت مي‌كنند.» او به بهانه‌هاي مختلف مسوولان تعزيرات و شهرداري‌ها اشاره مي‌كند و مي‌گويد: «در تابستان به بيرون بودن كولرها به دكه‌ها گير مي‌دهند، گاهي به سيگارهاي خارجي و شنيدن خبرهايي مبني بر اضافه شدن اجاره‌ها و تعويض شكل ظاهري دكه‌ها هم كه اضافه مي‌شود بيشتر نگران‌مان مي‌كند.» حالا بايد منتظر ماند تا مسوولان شهرداري و وزارت بهداشت تكليف اين كيوسك‌داران را مشخص كنند و راهكاري براي فروش سيگار ارايه بدهند.
به گزارش روز نو به نقل از اعتماد، در دو هفته گذشته در برخي خيابان‌هاي تهران كيوسك‌هاي مطبوعاتي كه سيگار مي‌فروختند توسط شهرداري پلمب شدند. اما روز گذشته جلسه‌اي ميان مسوولان شهرداري با ديگر نهادها برگزار شد. در نهايت تصميم گرفتند تا از اين پس كيوسك‌هاي مطبوعاتي همچنان مانند گذشته به فعاليت خود ادامه دهند با اين تفاوت كه از اين به بعد حق تبليغ و نمايش سيگار را ندارد.
بدون فروش سيگار درآمد نداريم
علي يكي از كساني است كه در اين كيوسك‌هاي مطبوعاتي كار مي‌كند، او در اين باره به «اعتماد» گفت: «اين همكاران من كه بيكار شده‌اند نمي‌دانستند كه نبايد سيگار بفروشند و به صورت ناگهاني آنها را پلمب كرده‌اند. واقعيت اين است كه ما نمي‌توانيم دخل و خرج را جوري تنظيم كنيم كه فقط با فروش روزنامه درآمد داشته باشيم، اينگونه اصلا صرفه اقتصادي ندارد و بهتر است كيوسك‌ها را جمع كنيم.»
بيشتر مسوولان كيوسك‌هاي مطبوعاتي به اين نكته اشاره مي‌كردند كه بيش از ٨٠ درصد از درآمدشان به واسطه فروش سيگار به دست مي‌آيد و حالا مسوولان ناگهاني خبر داده‌اند كه ديگر نمي‌توانند سيگار بفروشند. رضا، صاحب كيوسك مطبوعاتي در مركز شهر است، او مي‌گويد: «اينكه ناگهاني يك گروهي را از كار، بيكار كنيد اصلا درست نيست، بالاخره اين گروه از جامعه هم بايد زندگي كنند و خرج زندگي خودشان را در بياورند، چه راهكاري براي اين مساله دارند، به نظر من پلمب راهكار درستي نيست و نبايد ادامه پيدا كند.»
از سوي ديگر شايد كمتر از تعداد انگشتان دست كيوسك‌هايي وجود داشتند كه فقط روزنامه مي‌فروختند، محمد، صاحب يكي از اين كيوسك‌ها مي‌گويد: «از نزديك به پنج سال پيش تا امروز فقط روزنامه و مجله مي‌فروختم و هيچ‌وقت سيگار فروشي نكردم، البته كسي مرا از فروش سيگار منع نكرده بود و مي‌توانستم اين كار را انجام دهم. اما نسبت به بقيه همكارانم درآمد كمتري دارم و تا قبل از اين خبر براي درآمد بيشتر به فروش سيگار هم فكر مي‌كردم اما ديگر نمي‌توانم اين كار را انجام دهم.» مانند ديگر دكه‌هاي مطبوعاتي مهم‌ترين مشكلش بالا بودن اجاره‌بهاي دكه‌هاست و محدوديت‌ها و اجبارهايي كه هر روز به دكه‌داران تحميل مي‌شود. محسن درباره اين مساله مي‌گويد: «هر روزيك محدوديت و يك خبر تازه مي‌شنويم، يك بار مي‌گويند كه مي‌خواهند دكه‌ها را عوض و زيباتر كنند، يك روز مي‌گويند سيگار نفروشيد، باور كنيد اگر اين فروش دخانيات را از دكه‌ها بگيرند ما حتي نمي‌توانيم اجاره‌بهاي خودمان را بپردازيم.»
اجاره كيوسك‌ها زياد است
اجاره‌بها يا قيمت خريد دكه‌ها بنا برمكان استقرارشان تفاوت دارد و با توجه با مناطق و محلات بالاي شهر فرق مي‌كند. اگردرمحلات منطقه يافت آباد قيمت اجاره‌بها ماهيانه كمي بيشتر از يك ميليون تومان باشد، در مناطق يك و دو تا پنج شهرداري حتما خيلي بيشتر است و در مناطق مركزي شهر كمي كمتر، محسن در ادامه مي‌گويد: «به ما مي‌گويند سيگار نفروشيد يا انواع نوشيدني‌ها و تنقلاتي مانند كيك و شكلات و چيپس نفروشيد اما باور كنيد با فروش چند عددي روزنامه و مجلات ما حتي نمي‌توانيم كرايه دكه را درآوريم تا چه برسد به تامين مخارج خانه و بچه‌ها، با اين وضع گراني كه شما و دوستان‌تان در صداو سيما ادعا مي‌كنيد گراني وجود ندارد.»
ميثم يكي ديگر از دكه‌داران مطبوعاتي است كه دكه خود را هشت سال پيش با مبلغ ٤٥ ميليون خريداري كرده و نگران كرايه نيست. او با بيان اين مطلب مي‌گويد: «دكه‌داران بنا بر موقعيت جغرافيايي بين يك تا دو ميليون كرايه مي‌دهند و ٥٠ هزار تومان هم به شهرداري پرداخت مي‌كنند، البته ما هم اين مبلغ را پرداخت مي‌كنيم.»
او از پرداخت مبلغ فروش روزنامه‌ها و مجلات به صورت كارت بانك انتقاد دارد و مي‌گويد: «قبلا هفته‌اي يك بار رييس خط مي‌آمد و مبلغ فروش روزنامه‌ها را مي‌گرفت و مي‌رفت و ما مشكلي نداشتيم، حالا مي‌گويند همه‌چيزالكترونيك شده و بايد هزينه‌ها را به بانك بدهيد، وقتي هم كه يكي مثل من در باجه دست تنها و كارگر هم نداشته باشد بايد پيك موتوري بگيرد تا كارهاي بانكي روزنامه‌ها و مجلات را انجام بدهد و اين كمي سخت است» درآمد بيشتر از سه ميليون تومان در ماه براي كيوسك‌هاي مطبوعاتي آن هم فقط از راه فروش روزنامه از نظر اكثر كيوسك‌داران كاري نشدني است.
بعضي از آنها معتقدند كه تفاوتي ميان آنها با سوپر ماركت‌ها نيست و اينكه سيگار را از سوپر‌ماركت بخرند يا از آنها تفاوتي ندارد. محمد علي در اين باره مي‌گويد: «ما مي‌توانيم سيگار فروشي را تبليغ نكنيم اما آن را بفروشيم، اگر كيوسك‌داران سيگار فروشي نكنند حتي نمي‌توانند اجاره مغازه‌شان را بدهند و بنابراين يكي از گروه‌هاي جامعه كه اكثرا خانواده دارند از كار بيكار مي‌شوند و به نظر نمي‌رسد براي كشور مناسب باشد.»
محمدرضا يكي از دكه‌داران از مشكلات ديگرش مي‌گويد: «فرقي نمي‌كند كه ظاهر دكه چگونه باشد، از همين دكه‌ها هم راضي هستيم اما مسوولان شهرداري به بهانه‌هاي مختلف ما را اذيت مي‌كنند.» او به بهانه‌هاي مختلف مسوولان تعزيرات و شهرداري‌ها اشاره مي‌كند و مي‌گويد: «در تابستان به بيرون بودن كولرها به دكه‌ها گير مي‌دهند، گاهي به سيگارهاي خارجي و شنيدن خبرهايي مبني بر اضافه شدن اجاره‌ها و تعويض شكل ظاهري دكه‌ها هم كه اضافه مي‌شود بيشتر نگران‌مان مي‌كند.» حالا بايد منتظر ماند تا مسوولان شهرداري و وزارت بهداشت تكليف اين كيوسك‌داران را مشخص كنند و راهكاري براي فروش سيگار ارايه بدهند.
