رسوم ترکمن ها برای ازدواج از مراحل نخست خواستگاری آغاز می شود؛ پس از آنکه خانواده تصمیم می گیرند برای فرزند خود همسری انتخاب کنند آن را با نزدیکان و بزرگان خاندان در میان می گذارند و پس از انتخاب عروس از طرف خویشان داماد، چند نفر از اقربا چنانچه مرد باشند نزد پدرِعروس و اگر زن باشند نزد مادرِعروس براى گفتگو مى‌روند.

در صورت موافقت که اصطلاح ترکمنى «سوزآتمک» است روز مناسبى را که براى خواستگارى خوشایند باشد انتخاب کرده و یکى دو روز قبل از حرکت به منزل عروس گردنبندى که از مسکوکات طلا است به‌وسیلهٔ دختر کوچکى از طرف داماد که به گردن او آویخته است به منزل افراد خانواده عروس برده مى‌شود بدین معنى که روز خواستگارى معین است و مدعوین دعوت مى‌شوند و هر منزلى با آلاچیقى به فراخور حال خویش سکه با انعامى بدان اضافه مى‌کند.

در آن روز گوسفندى ذبح کرده و سینه آن‌ را به شکل مثلث درآورده و به گوشه‌هاى او سکه‌هاى طلا یا نقره آویزان مى‌کنند و زن‌ها نان‌هاى روغنى مخصوص در چندین ظرف در موقع حرکت عروس آماده مى‌کنند. این نان‌ها بر دو نوع «قاتلمه» و «اکمک» که اولى ضخیم و دومى نازک است، می باشد.

در میان واردین چند نفر از ریش‌سفیدان (آق‌سقل‌های) طایفه خواستگارى را در میان حاضران که از طرف داماد و عروس هستند عنوان مى‌کنند و مهریه عروس را نقداً تعیین نموده و کسان داماد مراجعت مى‌کنند.