روزنامه واشنگتن پست جزئيات بيشتري درباره توافق هسته اي احتمالي بين ايران و کشورهاي 1+5 منتشر کرد.

به گزارش روزنو،ديويد ايگناتيوس خبرنگار ارشد اين روزنامه نوشت: توافقي که در حال شکل گيري است به احتمال زياد به ايران استفاده از 6 هزار سانتريفويژ نسل IR-1 را در تاسيسات نطنز مي دهد. ظاهرا ايراني ها قصد نصب IR-2 را ندارند و آنها تحقيق درباره مدلهاي بالاتر را در حد IR-8s محدود مي‌کنند.

اينکه چگونه اين تحقيق محدود و مورد نظارت قرار گيرد يک موضوع چانه زني کليدي است. موضوع حساس و متغير ديگر حجم ذخيره (اورانيوم غني شده) اي است که ايران مي تواند نگه دارد، مقامات آمريکايي خواستار ميزان بسيار کمي هستند، بعلاوه مواد غني شده اضافي به خارج از ايران منتقل شود.

يک مقام رسمي استدلال مي کند آمريکا با 9 هزار سانتريفوژ نسل IR-1s و يک ذخيره کوچک راحت تر کنار مي آيد تا هزار دستگاه IR-2s و حجم ذخيره زياد.

موضوع ديگر کليدي درباره نحوه برچيده شدن سانتريفيوژهاي غيرمجاز است. طيفي از گزينه‌ها از غيرفعال کردن تجهيزات تا نابودي کامل آنها وجود دارد. آمريکا سازوکاري را مي خواهد تا فعال سازي دوباره تجهيزات کنارگذاشته شده دست کم يک سال طول بکشد.

درباره تاسيسات آب سنگين اراک به نظر مي‌رسد توافق شده تا ساخت وساز قبل از آنکه راکتور توسط سوخت داراي قابليت ساخت بمب " داغ" شود متوقف شود.

طول دوره توافق نيز عامل مهمي است. مقامات آمريکا همواره از دوره "دو رقمي" چيزي بين 10 تا 15 سال صحبت کرده اند.

مذاکره کننده گان همچنين مراحل مختلف يک جدول زماني را بررسي مي‌کنند، که در آن قيود مرتبط با بازرسي ها زمان بيشتري نسبت به مثلا محدوديت در تعداد سانتريفيوژها به خود اختصاص مي‌دهد.

برهم زننده توافق از نظر دولت آمريکا اين است که ايران با اصرار آمريکا بر رفع گام به گام تحريم ها موافقت نکند، همانگونه که ايران نشان داد در اجراي توافق(ژنو) جدي است. از نگاه آمريکا ايران بايد راه خود را براي آنکه در جامعه بين الملل پذيرفته شود بيابد.