تنها ده روز طول کشید تا حزب‌الله لبنان، پاسخ حمله اسرائیل به نیروهای مقاومت در هجده ژانویه در قنیطره سوریه را در بیست و هشتم ژانویه و در مزارع شبعا بدهد. اگر چه تصور می‌شد که این پاسخ ممکن است به شروع یک جنگ تمام‌عیار منجر شود ولی رژیم اسرائیل به سه دلیل مهم نتوانست جنگ جدیدی را شروع کند.

به گزارش روزنو، جان عزیر تحلیل‌گر لبنانی در مطلبی در ال‌مانیتور در این باره نوشته که حزب‌الله برای عملی کردن تهدید خود و گرفتن انتقام حمله اخیر اسرائیل در بلندی‌های جولان چندان منتظر نمایند و ده روز بعد از حمله رژیم اسرائیل، در 28 ژانویه با حمله به گشتی‌های اسرائیلی در مزارع اشغالی شبعا چند نظامی اسرائیلی را کشت و زخمی کرد. بلافاصله بعد از این حمله، حزب‌الله در بیانیه شماره یک خود مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت. در مقابل، بیشتر از پنج ساعت زمان برد تا این که اسرائیل وقوع حمله و کشته شدن دو نظامی و مجروح شدن هفت تن دیگر را تائید کند.

بلاافاصله پس از این حمله، یک سوال مهم در سطح منطقه مطرح شد، آیا اسرائیل در پاسخ دست به حمله‌ای گسترده خواهد زد و مانند سال 2006، یک جنگ تمام عیار را راه انداخت؟

یک مقام دولتی لبنان که نخواست نامش فاش شود، تائید می‌کند که روند موجود به سوی کاهش تنش‌ها است و همه نشانه‌ها حاکی از این است که اسرائیل جبهه جدیدی را در شمال سرزمین‌های اشغالی باز نخواهد کرد. این منبع لبنانی به چند نشانه زیر برای تائید پیش‌بینی خود اشاره دارد.

حملات متقابل اسرائیل به گلوله‌باران مناطق جنگی که ممکن بود نیروهای حزب‌الله در آن مستقر باشند محدود شد. به عبارت دیگر بر عکس سال 2006، اسرائیل به سرعت به بمباران تاسیسات لبنان، جاده‌ها و پل‌ها دست نزد و تلاش نکرد خطوط ارتباطی بین مناطق مختلف را قطع کند.

تل‌آویو همچنین یک رویکرد دووجهی رسانه‌ای را در پیش گرفت. ابتدا سکوت کاملی در باره تلفات نظامیان این رژیم برقرار شد و اعلام تعداد تلفات ساعت‌ها به تعویق افتاد. این رفتار برای کاهش فشار روانی بر جامعه اسرائیل انجام شد و به این ترتیب فشارهای داخلی برای پاسخگویی به حمله حزب‌الله نیز مهار شد. این رفتار کاملا در تضاد با رفتار پیشین است که در آن کارزاری رسانه‌ای مبالغه‌آمیز و فوری در پیش گرفته می‌شد تا یک جنگ تمام عیار توجیه شود.

اسرائیل به سازمان ملل متوسل شد که این در قیاس با رفتار پیشین این رژیم پدیده نادری است. به طور تاریخی، اسرائیلی‌ها شروع‌کننده حمله به لبنان بودند و در مقابل لبنانی‌ها به سازمان ملل مراجعه می‌کردند. توسل اسرائیلی‌ها به سازمان ملل نشان می‌داد که آنها قصد دارند ضربه حزب‌الله را تحمل کنند و به جای پاسخ نظامی به سراغ روش‌های دیپلماتیک بروند.

آیا این بدان معنا است که اسرائیل قصد دارد منطق چشم در برابر چشم حزب‌الله را بپذیرد و قبول کند که در برابر حمله در قنیطره به حزب‌الله، پاسخی در مزارع شبعا دریافت کرده است؟ چندین عامل این فرضیه را تقویت می‌کند

- مقامات اسرائیلی از تاثیر یک جنگ دیگر در لبنان بر انتخابات آتی در این رژیم نگران هستند. شروع یک جنگ فرسایشی در مرزهای لبنان که بنا به سابقه حزب‌الله، تلفات زیادی را برای اسرائیل در پی خواهد داشت، شانس پیروزی انتخاباتی دولت فعلی را کاهش خواهد داد. این اتفاقی است که در جنگ‌های پیشین اسرائیل علیه لبنان در جولای 1993، آوریل 1996 و جولای 2006 نیز اتفاق افتاده است. حزبی در اسرائیل که این جنگ‌ها را شروع کرد، انتخابات بعدی را باخت.

- مقامات ایرانی نیز با اظهاراتی علنی وارد این ماجرا شدند و بر حمایت خود از حزب‌الله در هر درگیری احتمالی تاکید کردند. اسرائیلی‌ها باید از نظر نظامی این مساله را جدی بگیرند، زیرا برخی از نیروهای ایرانی در طرف سوری مرز با سرزمین‌های اشغالی حضور دارند. به علاوه اسرائیلی‌ها نمی‌توانستند تاثیر چنین درگیری بر مذاکرات هسته‌ای ایران و دیگر مسائل منطقه‌ای را نادیده بگیرند.

- دو عامل فوق با عامل سوم مهمی در ارتباط هستند. عامل سوم در سکوت اسرائیل در برابر حمله حزب‌الله نقش مهمی داشت. همان مقام لبنانی که پیش از این به وی اشاره شد، تائید می‌کند که مقامات لبنانی اطلاعات قاطعی در دست دارند که نشان می‌دهد واشنگتن به طور جدی خواهان سکوت اسرائیل و پیشگیری از وقوع جنگی جدید بوده است.

دلیل سکوت اسرائیل هر چه که باشد، وقایع هفته‌های اخیر به سید حسن نصرالله دبیر کل حزب‌الله این امکان را می‌دهد که عصر روز جمعه بار دیگر در صفحه تلویزیون ظاهر شود و به هواداران خود بگوید «همان گونه که همیشه به شما وعده پیروزی داده‌ام، اکنون یک بار دیگر به شما وعده پیروزی می‌دهم!»