روز گذشته مجمع فدراسیون والیبال برگزار شد. اما حضور «گودرزی» در این مجمع فرصتی بود تا وزیر ورزش پاسخگوی سوالات خبرنگاران باشد. از دستگیری و تخلف مسئولان وزارت ورزش که گودرزی اصل خبر را تائید نکرد تا حضور بانوان در استادیوم‌های والیبال که گودرزی وعده داد این موضوع حل خواهد شد. اما مهم‌ترین محور صحبت‌های گودرزی، هشدار او به قوی‌ترین مرد جهان بود. وزیر ورزش در پاسخ به پرسشی درباره احتمال استعفای حسین رضازاده از ریاست فدراسیون وزنه‌برداری گفت: صددرصد باید این موضوع اتفاق بیفتد. با این حال این اولین هشدار گودرزی نبود و رضازاده نشان داده بیدی نیست که با این بادها بلرزد. دوم شهریورماه امسال بود که گودرزی برای اولین‌بار درمورد دوشغله بودن مدیران ورزشی همچون حسین رضازاده، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری هشدار داد و گفت: حسین رضازاده قبل از حضور در شورای اسلامی شهر تهران به عضویت فدراسیون وزنه‌برداری درآمده بود و به همین خاطر تاکنون توانسته همزمان در شورای شهر و فدراسیون وزنه‌برداری به فعالیت خود ادامه دهد. وزیر ورزش با اشاره به تذکرهای داده شده به رئیس فدراسیون وزنه‌برداری، خاطرنشان کرد: من تاکنون دوبار به رضازاده تذکر داده‌ام که هرچه سریع‌تر یکی از سمت‌های خود را رها کند، اما تاکنون جوابی از سوی ایشان دریافت نکرده‌ام. دوره ریاست رضازاده اسفندماه تمام می‌شود اما اصولگرایان شورای شهر قصد دارند به هر قیمت ممکن او را در شورا نگه دارند. رضازاده چندی پیش گفته بود من تابع قانون هستم و وزیر ورزش نیز حق دارد، اما اگر قرار به انتخاب باشد درنهایت وزنه‌برداری را انتخاب خواهم کرد. هرچه دارم از وزنه‌برداری است و طبیعی است که اولویت اصلی من وزنه‌برداری باشد. رضازاده را شاید بتوان غایب همیشگی شورا دانست مردی که صدایش کمتر به گوش خبرنگاران و حتی اعضای شورا رسیده است و تنها در موقع رای‌گیری حضور پیدا می‌کند. علی صابری، عضو حقوقدان شورای چهارم شهر تهران معتقد است که رضازاده براساس دید حقوقی وی، دوشغله محسوب نمی‌شود اما سازمان بازرسی کشور و وزارت ورزش و جوانان باید برخورد یکسانی با ورزشی‌های شورا داشته باشند. وی به وضعیت دنیامالی و ساعی اشاره کرد و افزود: مسئولان وزارت ورزش عملا اجازه ندادند که دنیامالی و ساعی وضعیت مشابه رضازاده را داشته باشند و این تبعیض ناروا از نظر حقوقی پذیرفتنی نیست.

 شغل هست، شغل نیست 

در واقع اصل این خبر وقتی جدی شنیده شد که به ‌هادی ساعی و عباس جدیدی اجازه داده نشد در انتخابات فدراسیونهای کشتی و تکواندو شرکت کنند و وقتی دنیامالی با استعفای صوری از شورای شهر، راهی فدراسیون شد، بعد از پیروزی مجبور شد استعفا بدهد و به شورای شهر بازگردد. وزارت ورزش آنها را دوشغله می‌خواند اما آنها معتقدند که نه عضویت در شورای شهر «شغل» است و نه ریاست فدراسیون! وزیر ورزش حالا منتظر است تکلیف آخرین بازمانده این گروه مشخص شود: حسین رضازاده. اما در واقع ترس اصولگرایان از آن است که با  کنار رفتن رضازاده و جایگزینی او با حبیب‌زاده، عضو علی‌البدل شورای شهر، وزنه شورای شهر به سود اصلاح‌طلبان سنگینی کند. از سویی دیگر موسم انتخابات مجلس نیز نزدیک است و ممکن است، بعضی نمایندگان شورای شهر سودای نمایندگی در سر داشته باشند. پنج نفر از اعضای شورای شهر سابقه حضور یا کاندیداتوری در انتخابات مجلس را دارند. ازجمله مرتضی طلایی که در دوره قبل، حائز آرا برای ورود به مجلس از اصفهان نشد. اخیرا «مهدی چمران» با اشاره به صحبت‌های وزیر ورزش درخصوص استعفای حسین رضازاده از شورای شهر و حضور در انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری گفت: بنده بارها و بارها به این موضوع اشاره داشتم که شورای شهر شغل محسوب نمی‌شود و امیدوارم وزیر محترم ورزش که از دوستان بنده نیز است به این موضوع توجه داشته باشد. ابوالفضل قناعتی، عضو شورای شهر تهران نیز فرد دیگری بود که به استعفای رضازاده واکنش نشان داد. وی با بیان اینکه رضازاده یک نابغه ورزشی است، همه دنیا او را می‌شناسند و علاوه بر قهرمان، وی را به‌عنوان یک پهلوان می‌شناسند. وی افزود: امیدوارم مسئولان دقیق‌تر این موضوع را بررسی و شرایطی فراهم کنند که وی بتواند فعالیت‌های خود را در شورای شهر ادامه دهد. رضازاده اح