«بیکاری، مهم‌ترین عامل خودکشی در مردان جوان» تیتری است که به تازگی در خبرگزاری‌ها و سایت‌های مختلف روانشناسی منتشر می‌شود. اگرچه براساس اطالاعات آماری مرکز آمار ایران میانگین نرخ بیکاری 15تا 24 ساله‌ها در سال گذشته 24 درصد عنوان شد اما نرخ 20 درصدی آمار بیکاری مردان و و 8 /40 درصد هم به عنوان آمار زنان بیکار عنوان شد.

به گزارش روزنو،ناصر صالحی‌، نماینده مردم دشت آزادگان نیز روز گذشته  به خودکشی بیش از 190 نفر از مردان اشاره کرد و آمار بالای بیکاری، را یکی از عواملی عنوان کرد که جز به بار آوردن آسیب‌های اجتماعی مختلف، منجر به خودکشی مردان این منطقه شده است. هر چند نمی‌توان بیکاری مردم این منطقه و آسیب‌های فردی و اجتماعی آن را نادیده گرفت اما با این وجود کارشناسان بیکاری را نه اصلی‌ترین بلکه تنها یکی از عوامل خودکشی افراد می‌دانند که با قرار گرفتن در کنار عوامل دیگر می‌تواند منجر به خودکشی مردان و زنان شود.

اکرم منتظرالظهور، روانپزشک در گفت‌وگو با جهان صنعت، معتقد است بین بیکاری مردان و خودکشی رابطه مستقیم وجود ندارد. وی می‌گوید: «بیکاری یکی از فاکتورهایی است که باعث می‌شود فرد به خودکشی دست بزند. بررسی‌های علمی نشان میدهد که ما با مساله‌ای چند فاکتوری مواجه هستیم». او در توضیح این مطلب استرس‌های ناشی از بیکاری را فاکتوری می‌خواند که فرد را در شرایط نامناسبی قرار می‌دهد و امنیت اقتصادی و اجتماعی او را به خطر می‌افتد. منتظرالظهور ادامه می‌دهد: «خودکشی در افراد با توجه به شرایط سلامت روان فرد، شخصیت و موقعیت اجتماعی آنها روی می‌دهد و نمی‌توان در این باره نتایج یکی از شهرستان‌ها را به همه مناطق تعمیم داد. درواقع مشکلات اجتماعی و فردی مختلفی باید شناسایی شود تا با رفع آنها از شیوع خودکشی هم جلوگیری کرد».

این روانپزشک با تاکید بر اینکه عدم ارتباط مستقیم بیکاری و خودکشی به معنی بی‌تاثیر بودن وضعیت شغلی در سلامت روان افراد نیست، یادآور می‌شود: «در بزرگسالان دو بخش مهم وجود دارد که می‌تواند همه جنبه‌های زندگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد که یکی انتخاب شغل و دیگری انتخاب همسر است. بنابراین شغل علاوه بر تامین امنیت اقتصادی، حیثیت اجتماعی فرد را تامین می‌کند و نبود آن هر دو این فاکتورها را به خطر می‌اندازد.»

منتظرالظهور همچنین درباره چگونگی رفتار با همسران بیکار می‌گوید: «رسالت خانواده در موقعیتی که مرد بیکار شده این است تلاش کنند تا منبعی حمایتی برای او باشند و در ارتقای وضعیت او و رسیدن به موقیت قبلی تاثیر بگذارند. اما بسیاری از خانواده‌ها و همسران نقش استرس‌دهنده را بازی می‌کنند و با سرزنش‌ها، برخورد‌های نامناسب و تحقیر او باعث می‌شوند فرد بیکار به مواد مخدر گرایش پیدا کند یا به مشکلات دیگر گرفتار شود».

او ادامه می‌دهد: «همسر و فرزندان می‌توانند در شرایطی که فرد بر اثر ورشکستگی، مشکلات مالی، موقعیت بد اقتصادی بیکار شده است با درک موقعیت و قبول نقش خود به عنوان منبع حمایتی روانی در ارتقای بهبود وضعیت خانواده کمک کنند.»

نتایج یک تحقیق جامع در کشور نشان می‌دهد که در بین اقدام کنندگان به خودکشی، افراد خانه‌دار بیشترین آمار خودکشی را دربرمی‌گیرند. در این باره پیشتر کاظم ملکوتی، رییس جمعیت علمی نیز به آنا گفته بود اقدام به خودکشی در زنان و مرگ ناشی از خودکشی در مردان رقم بسیار بالایی را به خود اختصاص داده است. اکرم منتظرالظهور نیز معتقد است اگرچه خانه داری هم شغل محسوب می‌شود اما بسیاری از زنان خانه‌دار نگاهی سنتی به وضعیت خود دارند. وی می‌گوید: «می‌توان با خانه داری هم از سلامت روان و شرایط خوب برخوردار بود اما با توجه به مشاهدات، مستندات و یافته‌هایی که داشته‌ایم میزان افسردگی و عدم اعتماد به نفس در زنان خانه‌دار بسیار قابل توجه است. بسیاری از آنها احساس پوچی می‌کنند، برنامه‌ریزی برای زندگی خود ندارند و در نتیجه خودکشی هم در بینشان اتفاق می‌افتد».

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز میزان خودکشی در استان‌های غربی کشور از جمله در همدان، ایلام، خوزستان، کرمانشاه و لرستان را بسیار بالاتر از سایر استان‌ها اعلام کرده و گفته بود: «دلیل بالا بودن میزان خودکشی در این استان‌ها هنوز مشخص نشده است اما می‌توان به شدت عصبانیت، اعتقادات قومی و نژادی، تعصبات فرهنگی و قبیله‌ای در این استان اشاره کرد.» همچنین بخشی از افراد با استفاده از خودسوزی اقدام به خودکشی می‌کنند که حتی پس از پشیمان شدن از این عمل دیگر راه بازگشتی به زندگی ندارند زیرا خودکشی به روش خودسوزی با خودکشی به روش خوردن قرص و دارو فرق می‌کند و با توجه به شدت سوختگی جان خود را از دست می‌دهند.»