خوش خدمتی مجتبی جباری به قطری ها
روزنو :درست ساعاتی پیش از تقابل تیم ملی ایران با قطر سایت الکاس قطر مصاحبه‌ای از مجتبی جباری با جملاتی تند و انتقادی از فدراسیون فوتبال ایران و سرمربی تیم ملی روی خروجی خود قرار می‌دهد. هافبک سابق استقلال و تیم ملی در این گفت‌وگوی جهت‌دار به نقد رفتارهای فدراسیون فوتبال پرداخته و کروش را نیز بی‌نصیب نگذاشته است.
درست ساعاتی پیش از تقابل تیم ملی ایران با قطر سایت الکاس قطر مصاحبه‌ای از مجتبی جباری با جملاتی تند و انتقادی از فدراسیون فوتبال ایران و سرمربی تیم ملی روی خروجی خود قرار می‌دهد. هافبک سابق استقلال و تیم ملی در این گفت‌وگوی جهت‌دار به نقد رفتارهای فدراسیون فوتبال پرداخته و کروش را نیز بی‌نصیب نگذاشته است. سایت الکاس قطر هم با نیت حاشیه‌سازی برای فوتبال ایران و تقویت قوای روحی بازیکنان این کشور با آب و تاب فراوان مصاحبه جباری را انعکاس داده است تا شاید با بهره‌برداری رسانه‌ای از اظهارات شماره هشت سابق فوتبال ایران بتواند اهدافش را پیش ببرد و شانس‌های فوتبال قطر را برای ماندن در کورس رقابت‌های جام ملت‌ها افزایش دهد. نتیجه‌ای که ظهر پنج‌شنبه رقم خورد اما با هدفگذاری قطری‌ها در تضاد بود و تیم ملی ایران موفق شد قطر را از رقابت‌های جام ملت‌های آسیا حذف کند. گفت‌وگوی جباری پس از برتری ایران بیشتر توجه‌مان را به سوی خود جلب می‌کند و پی در پی سوال‌های گوناگونی روبه‌روی‌مان قرار می‌دهد. این اولین بار نبود که جباری علیه تشکیلات فوتبال ایران حرف می‌زد. پیش‌تر نیز بارها و بارها او را در قامت معترضی بی‌ملاحظه رویت کرده بودیم اما این اول بار بود که جباری در حالی که فوتبال ایران وضعیتی اضطراری را پیش رو داشت و نیاز به آرامش عمیقی در آستانه بازی با قطر حس می‌شد، اینچنین راس و ذیل فوتبال ایران را به نقد کشید. جباری در گفت‌وگویش با الکاس به ضعف‌های کارلوس کروش اشاره کرده است. انتقادی تکراری که او پیش‌تر نیز در قبال دیگر مربیانش به کار برده بود. شماره هشت زمانی که در استقلال بازی می‌کرد نیز به دفعات علیه مرحوم ناصر حجازی، امیر قلعه‌نویی، پرویز مظلومی و صمد مرفاوی مصاحبه کرده بود و آنها را بی‌دانش می‌خواند. انتقاد جباری از کروش در حالی که تیم ملی به طور نسبی نتایج مطلوبی از زمان ورود این مربی پرتغالی کسب کرده بسیار تامل‌برانگیز است. جباری برای توجیه انتقادش از کروش به بی‌توجهی سرمربی تیم ملی در جوانگرایی اشاره داشته است در حالی که ادعای او با حقیقت در منافات است و همین حالا می‌بینیم که کروش با به کار گرفتن سردار آزمون و بازی دادن به پورعلی‌گنجی و وریا غفوری تغییر نسل در تیم ملی را آغاز کرده است. انتقاد جباری از سرمربی تیم ملی آنجا بی‌رحمانه‌تر جلوه می‌کند که می‌بینیم خودش در آستانه رقابت‌های جام جهانی فوتبال به تیم ملی پشت کرد در شرایطی که آن زمان کروش به شدت روی او حساب می‌کرد و قصد داشت وظیفه بازیسازی را در جام جهانی به وی محول کند. خداحافظی بی‌موقع جباری در آن برهه ضربات زیادی به نظم تاکتیکی تیم ملی در فاز هجومی هم وارد کرد که هنوز این بی‌نظمی تاکتیکی در تیم ملی دیده می‌شود و اگر جباری کمترین علاقه‌ای به تیم ملی کشورش داشت پیش از جام جهانی خداحافظی نمی‌کرد و مانند دیگر بازیکنان به خدمت در لباس ملی ادامه می‌داد. اوج فاجعه آنجا است که جباری در مصاحبه‌اش بدون رودربایستی اعلام کرده اگر از تیم ملی کناره‌گیری نمی‌کرد ممکن بود بازی در قطر را از دست بدهد که پیدا است برای اینکه فرصت کسب درآمد چندین میلیاردی از فوتبال قطر را از دست ندهد چنین تصمیمی اتخاذ کرده است. در واقع جباری محترمانه به تیم ملی پشت کرد تا مصدوم نشود و پول خوبی از بازی در تیم الاهلی به چنگ آورد که در این گفت‌وگو هم تایید کرده. مساله دیگر این است که جباری کروش را به دلیل عدم جوانگرایی مورد انتقاد قرار داده که اشاره شد تیم ملی در این برهه از بازیکنان جوانی همچون آزمون، غفوری، پورعلی‌گنجی و حتی رفیعی و جهانبخش بهره گرفته و به نوعی تغییر نسل آغاز شده اما باید گفت که اساسا به او چه ارتباطی دارد که برای سرمربی تیم ملی مشی تعیین کند؟! هرگز به یاد نداریم که بازیکنی درسخت‌ترین شرایط پشت تیم ملی را خالی کرده باشد و به بهانه جلوگیری از مصدومیتش از تمرینات فشرده پیش از جام جهانی فرار کند، به جام جهانی نرود و راهی تیم باشگاهی‌اش در قطر شود تا جایگاهش در آن تیم محکم بماند و دست آخر اینچنین از فوتبال ملی و سیاست‌های سرمربی‌اش هم انتقاد کند! شاید اشکال کار از کارلوس کروش و سران فدراسیون فوتبال ایران باشد که وقتی جباری در آن مقطع حساس با تیم ملی خداحافظی کرد علیه‌اش بیانیه صادر نکردند و رسانه‌ها نیز به خداحافظی او بی‌توجه بودند و پرده از نیاتش برنداشتند وگرنه امروز به خودش اجازه نمی‌داد ساعاتی پیش از بازی سرنوشت‌ساز تیم ملی کشورمان مقابل قطر علیه سرمربی تیم ملی کشورش حرف بزند و مدعی شود کروش چیزی به فوتبال ایران اضافه نکرده است. اگر کروش چیزی به فوتبال ایران اضافه نکرد اما در سخت‌ترین شرایط به قراردادش با فوتبال ایران پایبند بود و در مقابل، بازیکنی مانند جباری برای اینکه فرصت درآمدزایی در فوتبال قطر را از دست ندهد در آستانه جام جهانی با بازی‌های ملی خداحافظی می‌کند!
با وجود این رفتارها اما انگار مجتبی خودش را وطن‌پرست‌تر از کروش می‌داند در حالی که مرد پرتغالی طی سال‌هایی که پشت سر گذاشتیم به دلایل واهی با خداحافظی بازیکنان ملی مواجه شده است که این تصمیم‌ها کار او را برای ارائه فوتبالی جذاب‌تر دشوار کرده است. به راستی اگر جباری از تیم ملی خداحافطی نمی‌کرد آیا کیفیت فنی تیم کروش بهتر نمی‌شد؟ آقای جباری اولی نبودی و آخری هم نیستی. پیش از تو مهدی رحمتی، هادی عقیلی و... از تیم ملی خداحافظی کرده بودند و تیم ملی را در سخت‌ترین شرایط تنها گذاشتند. حالا چطور بازیکنانی با این نوع تفکرات ضد تیم ملی می‌توانند خود را وطن‌پرست و عاشق و شیفته تیم ملی کشورشان بدانند و کروش را بی‌اثر و بی‌فایده برای فوتبال ملی؟! آیا این تحلیل با عقل جور درمی‌آید و انصاف است؟!
کروش را در حالی که در بحرانی‌ترین روزها روی نیمکت تیم نشست فاقد دانش فنی و بی‌توجه به قراردادش با تیم ملی ایران بدانیم و از وطن‌پرستی بازیکنانی حرف بزنیم که در بحرانی‌ترین روزها از تیم ملی خداحافظی کرده‌ا‌ند؟! مجتبی جباری اولی نبود و آخری هم نیست. اما او و هیچ یک از بازیکنانی که تیم ملی را رها کردند و رفتند نمی‌توانند مدعی شوند که از کروش بیشتر تیم ملی را دوست دارند. کروش اگر به قول جباری چیزی به فوتبال ایران نیاموخت اما پایبندی به قرارداد و ماندن و جنگیدن را به ما آموخت.
کروش همان بود که پیش از صعود به جام جهانی با وجود تمام هجمه‌ها ایستاد و مبارزه کرد و تیم ملی را به جام جهانی برد. اکنون نیز کروش با اینکه پی در پی با خداحافظی ستاره‌های ملی مواجه شده به راهش ادامه می‌دهد تا شاید فوتبال ایران اعتبار بیشتری را به چنگ آورد و این تحلیل‌ها و انتقادهای غیرمنصفانه نمی‌تواند حقیقت را در قبال سرمربی تیم ملی پنهان کند و او را بی‌اثر و بی‌مایه جلوه دهد و حتی به محبوبیتش می‌افزاید...
***
مصاحبه‌ای که جباری بر ضد فوتبال ایران و سرمربی‌اش در آستانه بازی با قطر انجام می‌دهد مصداق بارز خوش‌خدمتی به فوتبال قطر است.
آقای جباری! از تو توقع داریم اگر تیم ملی را در آستانه جام جهانی از وجود خودت محروم می‌کنی و پروایی از بیان دلایل خداحافظی نابهنگامت نداری لااقل تا مشخص شدن وضعیت تیم ملی در جام ملت‌های آسیا سکوت کنی و اجازه دهی تیم ملی در شرایط آرام و بی‌حاشیه مقابل رقبایش قرار بگیرد.
آقای جباری! روزگاری خودت پیراهن تیم ملی را به تن می‌کردی و شاگرد کارلوس کروش بودی. اگر اکنون دیگر حسی به موفقیت فوتبال کشورت نداری، کمی معرفت داشته باش، تیم سرزمین مادری‌ات را به حاشیه نبر و آلت دست قطری‌ها نباش.
***
آقای جباری! سخت است اما این مصاحبه‌ات را به خاطر خدماتی که به فوتبال ملی و باشگاه استقلال کردی نادیده می‌گیریم. با تو دیگر صحبتی نیست...
این مصاحبه را نخوانید!
سایت الکاس قطر، ساعاتی پیش از بازی قطر با ایران از قول جباری می‌نویسد: «من تصمیم به خداحافظی از تیم ملی را بعد از بررسی‌های زیاد گرفتم و در حال حاضر می‌خواهم تمام تمرکزم را روی تیم الاهلی بگذارم. بعد از فکر و بررسی زیاد از تیم ملی خداحافظی کردم و قصد داشتم جایم را به بازیکنان جوان بدهم ولی کارلوس کروش به استفاده از بازیکنان قدیمی و جاری نکردن خون تازه در رگ‌های تیم ملی اصرار دارد. علاوه بر آنچه که گفتم، مشکلات شخصی هم در تصمیمم برای خداحافظی از تیم ملی دخالت داشت از این جهت که فصل سختی را با تیم الاهلی پشت سر گذاشته بودم. اگر در آن مقطع زمانی (جام جهانی برزیل) به تیم ملی می‌رفتم، ممکن بود که باز هم مصدوم شوم. آن موقع هم جام جهانی را از دست می‌دادم و هم تیم الاهلی متضرر می‌شد! چنین اتفاق مشابهی در سال 2006 و در جام جهانی آلمان برای من افتاده بود. آن زمان یک دوره تمرینات سنگین و فشرده پشت سر گذاشتیم که در نهایت باعث دوری 6 ماهه من از فوتبال شد. بعد از آن مصدومیت حتی یک نفر هم از فدراسیون فوتبال حال مرا نپرسید که این باعث ناراحتی شدید من شد. من هم از ترس تکرار آن اتفاق و متضرر نشدن تیم الاهلی از حضور در تیم ملی خودداری کردم. خداحافظی از بازی‌های ملی تصمیم راحتی نبود. حتی مسوولان فدراسیون تلاش کردند تا مرا از تصمیمم منصرف کنند ولی من تمایلی به بازگشت نداشتم. البته بعد از مشاهده عملکرد تیم ملی، احساس دلتنگی به تیم داشتم ولی فوتبال همین است.» جباری علیه کروش گفته است: «بدون شک کروش نام بزرگی در فوتبال دنیاست ولی او چیزی به فوتبال ایران اضافه نکرده است. کروش اصرار دارد تا از بازیکنان قدیمی و مسن استفاده کند و به همین دلیل در سال‌های آینده چیزی برای فوتبال ایران نخواهد داشت. این در حالی است که فوتبال ایران پر از استعداد است که آنها نیاز به توجه دارند. من سه سال زیر نظر کروش در تیم ملی کار کردم ولی در این مدت از نظر فنی پیشرفتی نداشتم! همه بازی‌های ایران در جام جهانی برزیل را دیدند. ما برنامه فنی خاصی نداشتیم و سرمربی به بازی دفاعی روی آورده بود.» جباری با انتقاد از فدراسیون فوتبال به حرف‌هایش پایان داده است: «فدراسیون فوتبال ایران فاقد برنامه بلندمدت است در حالی که قطر برنامه‌های بلندمدتی برای فوتبال دارد و من از اینکه در کشوری هستم که برای بازیکنان جوان برنامه خوبی دارد، افتخار می‌کنم. ما در ایران استعدادها و پتانسیل‌های فوتبالی زیادی دارم ولی متاسفانه ذهنیت‌های فنی و سنتی بر سیستم ایران حاکم است. به نظر من ژاپن یا کره جنوبی قهرمان آسیا می‌شوند مگر اینکه اتفاق دیگری رخ بدهد. فوتبال ژاپن و کره جنوبی از همه تیم‌های دیگر قدرتمندتر است.»
با وجود این رفتارها اما انگار مجتبی خودش را وطن‌پرست‌تر از کروش می‌داند در حالی که مرد پرتغالی طی سال‌هایی که پشت سر گذاشتیم به دلایل واهی با خداحافظی بازیکنان ملی مواجه شده است که این تصمیم‌ها کار او را برای ارائه فوتبالی جذاب‌تر دشوار کرده است. به راستی اگر جباری از تیم ملی خداحافطی نمی‌کرد آیا کیفیت فنی تیم کروش بهتر نمی‌شد؟ آقای جباری اولی نبودی و آخری هم نیستی. پیش از تو مهدی رحمتی، هادی عقیلی و... از تیم ملی خداحافظی کرده بودند و تیم ملی را در سخت‌ترین شرایط تنها گذاشتند. حالا چطور بازیکنانی با این نوع تفکرات ضد تیم ملی می‌توانند خود را وطن‌پرست و عاشق و شیفته تیم ملی کشورشان بدانند و کروش را بی‌اثر و بی‌فایده برای فوتبال ملی؟! آیا این تحلیل با عقل جور درمی‌آید و انصاف است؟!
کروش را در حالی که در بحرانی‌ترین روزها روی نیمکت تیم نشست فاقد دانش فنی و بی‌توجه به قراردادش با تیم ملی ایران بدانیم و از وطن‌پرستی بازیکنانی حرف بزنیم که در بحرانی‌ترین روزها از تیم ملی خداحافظی کرده‌ا‌ند؟! مجتبی جباری اولی نبود و آخری هم نیست. اما او و هیچ یک از بازیکنانی که تیم ملی را رها کردند و رفتند نمی‌توانند مدعی شوند که از کروش بیشتر تیم ملی را دوست دارند. کروش اگر به قول جباری چیزی به فوتبال ایران نیاموخت اما پایبندی به قرارداد و ماندن و جنگیدن را به ما آموخت.
کروش همان بود که پیش از صعود به جام جهانی با وجود تمام هجمه‌ها ایستاد و مبارزه کرد و تیم ملی را به جام جهانی برد. اکنون نیز کروش با اینکه پی در پی با خداحافظی ستاره‌های ملی مواجه شده به راهش ادامه می‌دهد تا شاید فوتبال ایران اعتبار بیشتری را به چنگ آورد و این تحلیل‌ها و انتقادهای غیرمنصفانه نمی‌تواند حقیقت را در قبال سرمربی تیم ملی پنهان کند و او را بی‌اثر و بی‌مایه جلوه دهد و حتی به محبوبیتش می‌افزاید...
***
مصاحبه‌ای که جباری بر ضد فوتبال ایران و سرمربی‌اش در آستانه بازی با قطر انجام می‌دهد مصداق بارز خوش‌خدمتی به فوتبال قطر است.
آقای جباری! از تو توقع داریم اگر تیم ملی را در آستانه جام جهانی از وجود خودت محروم می‌کنی و پروایی از بیان دلایل خداحافظی نابهنگامت نداری لااقل تا مشخص شدن وضعیت تیم ملی در جام ملت‌های آسیا سکوت کنی و اجازه دهی تیم ملی در شرایط آرام و بی‌حاشیه مقابل رقبایش قرار بگیرد.
آقای جباری! روزگاری خودت پیراهن تیم ملی را به تن می‌کردی و شاگرد کارلوس کروش بودی. اگر اکنون دیگر حسی به موفقیت فوتبال کشورت نداری، کمی معرفت داشته باش، تیم سرزمین مادری‌ات را به حاشیه نبر و آلت دست قطری‌ها نباش.
***
آقای جباری! سخت است اما این مصاحبه‌ات را به خاطر خدماتی که به فوتبال ملی و باشگاه استقلال کردی نادیده می‌گیریم. با تو دیگر صحبتی نیست...
این مصاحبه را نخوانید!
سایت الکاس قطر، ساعاتی پیش از بازی قطر با ایران از قول جباری می‌نویسد: «من تصمیم به خداحافظی از تیم ملی را بعد از بررسی‌های زیاد گرفتم و در حال حاضر می‌خواهم تمام تمرکزم را روی تیم الاهلی بگذارم. بعد از فکر و بررسی زیاد از تیم ملی خداحافظی کردم و قصد داشتم جایم را به بازیکنان جوان بدهم ولی کارلوس کروش به استفاده از بازیکنان قدیمی و جاری نکردن خون تازه در رگ‌های تیم ملی اصرار دارد. علاوه بر آنچه که گفتم، مشکلات شخصی هم در تصمیمم برای خداحافظی از تیم ملی دخالت داشت از این جهت که فصل سختی را با تیم الاهلی پشت سر گذاشته بودم. اگر در آن مقطع زمانی (جام جهانی برزیل) به تیم ملی می‌رفتم، ممکن بود که باز هم مصدوم شوم. آن موقع هم جام جهانی را از دست می‌دادم و هم تیم الاهلی متضرر می‌شد! چنین اتفاق مشابهی در سال 2006 و در جام جهانی آلمان برای من افتاده بود. آن زمان یک دوره تمرینات سنگین و فشرده پشت سر گذاشتیم که در نهایت باعث دوری 6 ماهه من از فوتبال شد. بعد از آن مصدومیت حتی یک نفر هم از فدراسیون فوتبال حال مرا نپرسید که این باعث ناراحتی شدید من شد. من هم از ترس تکرار آن اتفاق و متضرر نشدن تیم الاهلی از حضور در تیم ملی خودداری کردم. خداحافظی از بازی‌های ملی تصمیم راحتی نبود. حتی مسوولان فدراسیون تلاش کردند تا مرا از تصمیمم منصرف کنند ولی من تمایلی به بازگشت نداشتم. البته بعد از مشاهده عملکرد تیم ملی، احساس دلتنگی به تیم داشتم ولی فوتبال همین است.» جباری علیه کروش گفته است: «بدون شک کروش نام بزرگی در فوتبال دنیاست ولی او چیزی به فوتبال ایران اضافه نکرده است. کروش اصرار دارد تا از بازیکنان قدیمی و مسن استفاده کند و به همین دلیل در سال‌های آینده چیزی برای فوتبال ایران نخواهد داشت. این در حالی است که فوتبال ایران پر از استعداد است که آنها نیاز به توجه دارند. من سه سال زیر نظر کروش در تیم ملی کار کردم ولی در این مدت از نظر فنی پیشرفتی نداشتم! همه بازی‌های ایران در جام جهانی برزیل را دیدند. ما برنامه فنی خاصی نداشتیم و سرمربی به بازی دفاعی روی آورده بود.» جباری با انتقاد از فدراسیون فوتبال به حرف‌هایش پایان داده است: «فدراسیون فوتبال ایران فاقد برنامه بلندمدت است در حالی که قطر برنامه‌های بلندمدتی برای فوتبال دارد و من از اینکه در کشوری هستم که برای بازیکنان جوان برنامه خوبی دارد، افتخار می‌کنم. ما در ایران استعدادها و پتانسیل‌های فوتبالی زیادی دارم ولی متاسفانه ذهنیت‌های فنی و سنتی بر سیستم ایران حاکم است. به نظر من ژاپن یا کره جنوبی قهرمان آسیا می‌شوند مگر اینکه اتفاق دیگری رخ بدهد. فوتبال ژاپن و کره جنوبی از همه تیم‌های دیگر قدرتمندتر است.»
