قانون‌اساسی جمهوری ‌اسلامی در اصول متعدد، حق ابراز عقیده و بیان نظرات پیرامون مسایل مختلف را برای آحاد جامعه مخصوصا برای نمایندگان مجلس، صراحتا به رسمیت شناخته است مگر آنکه با مبانی اسلام تضاد داشته باشد. نطق میان‌دستور روز گذشته آقای علی مطهری، به موضوعات مختلف و مبتلابه کشور پرداخته بود که اتفاقا بخش عمده آن، با نظر طیف‌های مختلف اصولگرا همسو بود. ‌بندی از این نطق، به موضوع «محصورین» اشاره داشت که موضع تازه‌ای از سوی آقای مطهری نیست و او بارها به اشکال مختلف به آن پرداخته است. این نکته علاوه‌بر تصریح در قانون اساسی، در عین حال منطبق بر ضرورت احکام اسلامی است. اما فارغ از استدلال‌هایی که هر یک از طرفین پیرامون موضوع «حصر» دارند و به قانون استناد می‌کنند، اصل اظهارنظر یک نماینده حتی در صورت مخالفت با نظر اکثریت مجلس، نباید مورد خدشه قرار گیرد. بر اساس اصل ٨٦ قانون اساسی، هیچ نماینده‌ای را به دلیل اظهارنظر نمی‌توان تحت‌تعقیب قرار داد پس شایسته‌ترین افراد برای رعایت قانون اساسی، قوانین موضوعه و احکام اسلام و حرمت آنها، خود نمایندگان مجلس هستند. آنچه آقای مطهری در سراسر نطق خود مورد اشاره قرار داد، بیان مصلحت‌اندیشانه و اصولگرایانه مسایل است و تحمل آن از سوی نمایندگان از جهات مختلف، هم به سود مجلس و هم نظام است تا مشخص شود فضا آزاد است.

...  و همه آزادند نظرات خود را ابراز کنند و هیچ‌کس را به‌خاطر آن نمی‌توان تحت‌تعقیب قرار داد. سابقه آقای مطهری هم باید مدنظر مخالفان وی باشد. او اصولگرای معتقدی است که در زمینه حجاب و مسایل فرهنگی از بسیاری، اصولگرا‌تر است. به‌ویژه اینکه نشان داده بی‌غرض، بی‌نظر و غیروابسته به احزاب و گروه‌ها عمل می‌کند. او فرزند شهید مطهری است که همه مسوولان تاکید دارند به‌لحاظ تئوری، نظری و فکری، حقی بزرگ بر نظام دارد و شخص بنیانگذار جمهوری‌اسلامی، نکته‌ای در قبال آثار ایشان دارد که درباره هیچ نویسنده‌ای بیان نکرده است. هتک‌حرمت ایشان و صحن مجلس به‌هیچ‌وجه توجیه اخلاقی ندارد. ریاست جلسه هم باید صبر می‌کرد تا سخن ایشان تمام شود و اگر حاشیه‌ای داشتند بر مطلب می‌زدند. با شناختی که از فضای مجلس دارم، لازم و ضروری بود از این هیجان و برخورد در مجلس جلوگیری می‌شد. نگارنده به یاد دارد در مجلس اول در هنگام نطق آقای هاشم صباغیان که پس از وزارت کشور دولت موقت، نماینده مجلس شده بودند، عده‌ای به‌سوی صباغیان رفتند و با تندی، او را از تریبون به پایین کشیدند. در آن روز آقای معین‌فر، نماینده مجلس اول که قبلا وزیر نفت دولت موقت بود، به مقابل ریاست مجلس رفت و از ایشان خواست مانع تضییع حقوق نمایندگان شود اما او هم مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و صحنه‌های نادرستی به وجود آمد. تمامی آن چندنفر که ایشان را مضروب کردند، امروز از آن اتفاق، ابراز پشیمانی می‌کنند. هشت‌دوره مجلس از آن مقطع گذشته است. مجلس اول با وجود چهره‌های شناخته‌شده، به‌هرحال مجلس برخاسته از انقلاب بود و فضا با ٣٦سالگی انقلاب متفاوت. انتظار این بود که فضای سیاسی به‌گونه‌ای شکل داده شود که امروز با دیدن چنین صحنه‌هایی، نگران پس‌رفت در حوزه سیاسی نباشیم.