سارا روشنی:پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در شرایطی که اصول گرایان تصور می کردند با مهندسی که در شکل دهی به شرایط روزهای پایانی انتخابات کرده اند این سنگر مهم را حفظ خواهند کرد،در عین ناباوری رفتن حسن روحانی به پاستور را  به تماشا نشستند اما از تلاش برای باز پس گیری آن و حفظ سنگرهای دیگر قدرت کوتاه نیامده اند ونشانه هایش را به روشنی می توان در فضای سیاسی کشور رصد کرد.

در این فرصت  و در آستانه معرفی آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی علوم به مجلس که صداهای بلند مخالفان شنیده می شود هنوز بغضی که از تغییر ریاست دانشگاه آزاد اسلامی و برکناری قانونی فرهاد دانشجو با رای هیات امنای دانشگاه و جایگزینی حمید میرزاده به جای وی در گلوی برخی اصول گرایان مانده التیام نیافته است. در حالی که افزایش ظرفیت های دانشگاه هر ساله امری عادی و بنا به نیازهای کشور صورت می گرفته ودست برقضا ، افزایش ظرفیت ها در دوران ریاست دانشجو بیشتر هم بوده است، غوغای عجیبی پیرامون افزایش ظرفیت ها ی تحصیلات تکمیلی و همچنین افزایش شهریه در دانشگاه آزاد اسلامی شکل گرفت .

جالب اینکه کسانی داعیه دار دفاع از حقوق دانشجویان شده اند که کمتر انس و الفتی با فضاهای انتقادی دانشجویی و دفاع از حقوق دانشجویان دارند. در این روزها که افرادی که سوابق پر رنگ امنیتی دارند و اساسا با گفتمان آزادی خواهی و تحول خواهی دانشجویان بیگانه اند داعیه دار حرکت هایی عوام فریبانه شده اند و متمسک به شیوه هایی نخ نما که پوسیدگی آنها بر دانشجویان آگاه ما سال هاست که عیان گردیده است و مصداق روشن حرف آن حکیم بزرگ است که گفت عرض خود میبری وزحمت ما میداری.... این دوستان ما  که از برخی نهادی های خاص تغذیه می شوند هنوز هم مایل به ادامه همان روندی هستند که سال ها ست در پیش گرفته اند . رویه ای که تامین کننده منافع کوتاه مدتی است که محافل اقتدار گرا برای خود تعریف کرده اند و ذره ای از منافع دانشجویان در تصمیمات آنان تجلی پیدا نکرده است.

با توجه به رهنمودهایی که مقام معظم رهبری در ارتباط با سیاست های کلان آموزش عالی و تقویت بیش از پیش تحصیلات تکمیلی و ایجاد فضای کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه داشته اند، سئوال جدی که مطرح می شود این است که در چین وضعیتی این میزان ایستادگی اقلیتی در مجلس در مقابل ریاست جمهوری منتخب ملت، وزارت علوم و صف آرایی در مقابل نخبگان کشور و بلاتکلیف نگاه داشتن وزارتخانه ای که متولی فعالیت بخشی  به رهنمودهای رهبری معظم انقلاب است را چگونه می توان در راستای دفاع از مواضع رهبری دانست؟ با چه منطقی می شود این مسأله را در راستای کمک به دولت ارزیابی کرد؟ براین باوریم که این اقدامات اقلیت محدودی که به ناحق خود را مدافع رهبری معرفی می کنند نقش اصلی در تحقق نیافتن منویات ایشان دارند.

 تصور نمی شود که ایجاد موانع برای خدمت گذاری دولت اقدامی در راستای کمک به دولت باشد. دانشگاه فضایی است که همه آحاد این مردم که عصاره بهترین فرزندان ملت در آن برای پیشرفت و توسعه کشور مشغول به فعالیت هستند نباید مکانی جلوه داده شود که مخالفان نظام در آن تجمیع شده اند؟ چه اصراری است که برخی بخواهند نخبگان مملکت را فتنه گر معرفی کنند؟ سود چنین ادبیاتی در جیب چه کسانی می رود؟

افراطی ها مصمم تر از گذشته به دنبال انحصار طلبی درآموزش عالی کشور هستند و با جریان سازی و جو سازی های سیاسی از یک سو جامعه دانشگاهی را سیاست زده کرده و از سوی دیگر به دنبال حضور دائمی و غیرمنطقی خود در این فضای دانشگاهی هستند.

حداقل نیمی از بار آموزش عالی کشور در طی دو دهه گذشته بر دوش دانشگاه آزاد اسلامی بوده است. برخی از محافل افراطی ها که تلاش شبانه روزی می کردند تا مدیریت این دانشگاه را برعهده بگیرند در دوران مدیریت خود جز بحران آفرینی برای کشور و فراهم آوری زمینه های رنجش نخبگان چه کار ویژه دیگری انجام دادند؟ جز انتشار برخی شعارهای سیاست زده و دستمالی شده در قالب تحقیق و تفحص از دانشگاه آزاد چه مستندات قابل قبولی ارائه کردند؟ البته بیانیه اخیر 190 تن از نمایندگان مجلس در خصوص تقدیر از دکتر میرزاده نشانگر این است که تعداد کثیری از نمایندگان مجلس مسیر درستی درپیش گرفته اند.

اگر بخواهیم به دور از غرض ورزی به نقش دانشگاه آزاد با بیش از دو میلیون دانشجو و نزدیک به چهار میلیون فارغ التحصیل که خود مصدر توسعه یافتگی و بالندگی در آموزش عالی کشور است بنگریم تلاش این جریان های تند سیاسی و اقتدارگرا را برای تامین منافع خود در این دانشگاه را بیش از گذشته درک خواهیم کرد و این دانشگاه ، هم چون وزارت علوم از سهم خواهی این گروه مصون نمانده است.

قدرت طلبی این جریان های افراطی به گونه ای در یک دهه گذشته عمل کرده که اگر فردای علمی را مورد سلیقه سیاسی خود نبینند برای حذف آن از منافع وزارتخانه و دانشگاهی به راحتی عبور می کند و شرایط را به گونه ای رقم می زند که کار برای افراد مستقل ، نخبه و فراجناحی بسیار سخت و طاقت فرسا می شود.

 برخی از این جریان های سیاسی افراطی فراتر از این رفته و از جریان های نوظهور و بی تجربه  برای دستیابی به اهداف خود بهره می برند . از منظر آن ها هدف توجیح کننده وسیله است و این جریان های نوپا و جویای قدرت را با وعده های خود تطمیع می کنند . 

اسف بار است افراد کوتاه قامتی که با تخریب مغرضانه انسان های بلند قامت در صدد هستند تا در محافل و جریان های سیاسی برای خود  نامی بخرند .

روشن است که تندروها و با پیشینه سیاهشان نمی توانند منادی دفاع از حقوق به اصطلاح تضییع شده دانشجویانی باشند که کمتر نسبت فکری میان خود با دانشجویان می بینند. بدنه دانشجویی کشور ضمن پرهیز از تبدیل کردن دانشگاه به باشگاه احزاب سیاسی با توجه به رهنمودهای مقام معظم رهبری به دنبال تحصیل، تهذیب و ورزش است و نا گفته پیداست که کسانی که در این مسیر حرکت نمی کنند در خط رهبری نیستند، هر چند ادعا کنند در خط خودشان، به دنبال منافع و صید ماهی خودشان از دریای وسیع دانشگاه هستند. اما این توری که پهن کرده اند خیلی کوچکتر از آن است که دانشجویان فهیم ما در آن طعمه شوند.