هر چند علی دایی از شکایتش از مایلی‌کهن رضایت داد، اما آنهایی که خوره فوتبال هستند حتما آن برنامه تلویزیونی را به یاد می‌آورند.

 برنامه یک جهان یک جام که در خلال رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان از تلویزیون پخش می‌شد پربیننده‌ترین برنامه تلویزیون در تابستان داغ ۸۵ بود.

در فضای آن زمان و به دلیل اختلافهایی که محمد علی آبادی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی با محمد دادگان رئیس وقت فدراسیون فوتبال داشت، فوتبال و عرصه ورزش پر از تقابل بود و فرهنگ تسویه‌حساب در ورزش و فوتبال آن زمان در اوج قرار گرفته بود. اگر می‌خواهید دلیل و ریشه این تقابل و شکایت و شکایت‌کشی و دادگاه و محکومیت را بدانید، بهتر است صحبت‌های محمد مایلی‌کهن در آن برنامه و پس از شکست ایران مقابل پرتغال را مرور کنید که البته کمتر تا به حال منتشر شده است و شاید هم از یادها رفته است. محمد مایلی‌کهن در آن برنامه روی آنتن بود. حمیدرضا صدر، کارشناس فوتبال و هوشنگ نصیرزاده هم در استودیو حضور داشتند و عادل فردوسی‌پور هم از آلمان با استودیو ارتباط زنده داشت و رضا جاودانی هم مجری بود.

 محمد مایلی‌کهن مسلسل جملاتش را روشن کرد: «آقای جاودانی، آقای صدر، چی دارید می‌گید شما دوستان؟ کجای کارید؟ آقای فردوسی‌پور توی آلمان هستی، بگو اونجا چه خبره، چرا هیچ کس واقعیت‌ها رو نمی‌گه؟ این تیم رو فکر کردید برانکو بسته؟ این تیم رو همون آقا بسته، برانکو بی‌اجازه این آقا نه انگشت توی آب می‌کنه و نه آب می‌خوره، آقای عادل‌خان، تو که عادلی اونجا، تو بگو چه خبره؟ چرا کسی نمی‌آد بگه این آقا که سن پدر من رو داره توی تیم ملی هنوز فیکسه؟ باید روزنامه‌ها بگن؟ باید کاریکاتورش رو با عصا بکشن که سرمربی بذارنش روی نیمکت؟ آخه چطور ممکنه سه ماه مونده به بازی‌های جام جهانی، دو تا بازیکن به تیم ملی اضافه بشن؟ غیر اینه که یحیی گل محمدی و سهراب بختباری زاهد هم تیمی های این آقا توی باشگاه صبا بودن؟ اون همه بازیکن توی این دو، سه سال قاق بودن؟ بگم؟ بگم؟ آقای یحیی گل‌محمدی و سهراب بختیاری‌زاده که هم‌تیمی‌های ایشون توی تیم صبا هستن، چطور سه ماه به بازی‌های جام جهانی اضافه می‌شن؟ این آقا ، تیم ملی روی انگشت این آقاست،  باعث و بانی ناکامی تیم ملی نه دادگانه و نه برانکو، ایشونه. » مایلی کهن البته در این برنامه تلویزیونی کمتر سعی کرد نام علی دایی را ببرد و همین جملات باعث شد تا علی دایی شکایت کند و شکایت ها پس از هشت سال باعث زندانی شدن مایلی‌کهن شود و البته دایی دو بار هم رضایت داد اما مایلی کهن مصاحبه کردن هایش علیه دایی را ادامه داد و حتی او را آقا قلدره نامید تا علی دایی دیگر شکایتش را پس نگیرد و کار به صدور حکم و تجدیدنظر و در نهایت زندان بکشد. البته برخی معتقدند شاید هر کس هم جای علی دایی بود به این راحتی ها رضایت نمی داد. اما بالاخره در عالم ورزش و فوتبال معمولا کارد به استخوان نمی رسد یا اگر هم برسد باعث زندان رفتن نمی شود.

کاریکاتوری که پس از شکستهای ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ روی جلد یک روزنامه سیاسی رفت و جنجال ساز شد. طرح: بزرگمهر حسین پور