کارلوس کروش سوژه اصلی این روزهای فوتبال ایران است. مربی پرتغالی که هفته گذشته بعد از یک هفته مذاکره فرسایشی، بدون عقد قرارداد تهران را ترک کرد تا امروز (دوشنبه) به فدراسیون مهلت داده که تکلیف نهایی را روشن کنند. در حقیقت کروش تاکید کرده تا امروز منتظر فدراسیون ایران و علی کفاشیان می‌ماند و پس از آن دیگر به تیم ملی ایران فکر نخواهد کرد و چمدان‌هایش را از دبی به مقصد لیسبون خواهد بست.
کیلومترها آنطرف‌تر از برج العرب دبی، جایی که کروش در آن اقامت دارد، تمدید قرارداد سرمربی پرتغالی به یکی از بحث‌های مهم روز ورزش ایران تبدیل شده و علی کفاشیان می‌کوشد تا با حل کردن اختلافات شرایط را برای تمدید قرارداد کروش مهیا کند. ریشه این اختلافات به خواسته‌های کروش در قرارداد پیشنهادی به فدراسیون فوتبال بازمی‌گردد؛ خواسته‌هایی که سبب مخالفت صریح منتقدان و البته وزارت ورزش شده است.
بنا بر اخبار موثق کارلوس کروش در قرارداد پیشنهادی خود به فدراسیون فوتبال روی چند بند ویژه تاکید داشته. برخی از امتیازاتی که کروش درخواست آنها را داشته به شرح زیراست:
1- 10 درصد از پاداش صعود تیم ملی علاوه بر مبلغ قرارداد
2- پاداش برد در هر بازی اعم از رسمی و تدارکاتی به اندازه دو برابر بازیکنان.
3- تمام خدمات بیمه‌ای این قرارداد با فدراسیون فوتبال ایران است.
4- منزل مسکونی باید در بهترین نقطه تهران باشد.
5- خودروی سرمربی تیم ملی نیز با نظر خودش انتخاب خواهد شد.
6- غذای روزانه او نیز باید از بهترین رستوران باشد.
7- درصورت فسخ قرارداد توسط فدراسیون، پول یک سال از قرارداد باید به حساب کروش واریز شود.
8- موضوع مالیات این قرارداد هم مشخص نیست که چه کسی پرداخت می‌کند.
جمع قرارداد سرمربی تیم ملی فوتبال ایران با توجه به کلیه بندها، پاداش‌ها و موارد مختلف بین 45 تا 50 میلیارد تومان خواهد شد!
جالب اینکه کروش سه بند مهم دیگر هم در ذیل درخواست‌هایش از فدراسیون داشته. تاکید کرده هیچ مربی ایرانی را به‌عنوان دستیار اول و دوم در کنار خود نمی‌پذیرد و حتی قبول نمی‌کند یک سرپرست ایرانی بالای سر تیم باشد. از سوی دیگر او شرط کرده اگر پرداخت دستمزدش یک روز هم عقب افتاد، باید هفت درصد غرامت به او پرداخت شود! درخواست‌هایی که قرارداد او را بیشتر شبیه به قرارداد ترکمنچای می‌کند و نشان می‌دهد که او در این قرارداد تنها منافع خود را لحاظ می‌کند.
این در حالی است که کارشناسان معتقدند که فدراسیون باید قراردادی امضا کند که به نفع فوتبال ایران و کشور باشد و دادن این همه امتیاز به این مربی و قراردادن او در جمع گرانقیمت‌ترین مربیان جهان در این شرایط سخت اقتصادی درست نیست و ما هم در قبال این خواسته‌ها باید از منافع خودمان دفاع کنیم.
کارشناسان معتقدند که فدراسیون فوتبال باید از منافع ملی دفاع کند و خواسته‌های خود را در ثبت قرارداد بر این مربی تحمیل کند. کروش نباید احساس کند که فدراسیون فوتبال ایران در خدمت او است، او باید در خدمت فوتبال ایران باشد.
کروش برای تک تک بندهای قراردادش از وکیل و حقوقدان کمک می‌گیرد و این رویکردی است که فدراسیون فوتبال نیز باید آن را انجام داده و با مشورت با وکلای حقوقی قراردادی مبتنی بر منافع دو طرف آماده کند.
این خواسته‌ها که همگی براساس منافع ملی صورت می‌گیرد، نباید به‌عنوان مخالفت با کروش تلقی شود، اینها عین دفاع از فوتبال و منافع ملی است و ما به جای اینکه فدراسیون فوتبال ایران را زیر فشار بگذاریم، از کروش بخواهیم که به اندازه یک مربی متوسط بین‌المللی از ایران امتیاز بخواهد.
از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان اگرچه تاکید کرده که هیچ دخالت و یا مخالفتی با تمدید قرارداد سرمربی پرتغالی ندارد اما وزیر ورزش و جوانان در یک موضع گیری به‌عنوان نفر اول ورزش کشورخواستار تدوین قراردادی از سوی فدراسیون فوتبال شده بود که منافع فوتبال ایران را در بربگیرد.
گودرزی در این باره به صراحت اعلام کرده با حضور کروش در تیم فوتبال ایران مخالفتی ندارد و برای من کروش وغیر کروش تفاوتی ندارد و هر تصمیمی که فدراسیون فوتبال اتخاذ کند، مورد قبول خواهد بود. چراکه انتخاب مربیان تیم‌های ملی در حیطه فدراسیون‌های ورزشی است.
صحبت‌های وزیر ورزش و جوانان عین دفاع از منافع ملی بود و نیز با توجه به اینکه تنها منافع ملی را در نظر می‌گیرد، خواستار آن شد که در امضای قرارداد کروش این مهم در نظر گرفته شود.
این منافع می‌تواند کاهش مبلغ قرارداد، کم کردن امتیازاتی که به این مربی داده می‌شود، لزوم استفاده از مربیان ایرانی در کادر فنی و یا کسب امتیاز لغو قرارداد از سوی فدراسیون فوتبال ایران باشد.


ورود وزارت و مجلس در پرونده کروش

هرچند مسوولان فدراسیون فوتبال به‌طور شفاف در مورد گره‌های کور این ماجرا حرف نمی‌زنند اما در حالی که شایعه شده وزارت ورزش عنصری تعیین‌کننده در طولانی شدن این ماجرا است، اما در حقیقت مجلس هم تمایل چندانی برای استفاده از مربی خارجی ندارد. جالب اینکه در جلسه هیأت دولت با نشان دادن نمودارهایی، عملکرد کروش را مورد ارزیابی قرار داده و به این نتیجه رسیده که تیم ملی فوتبال در جام جهانی نتایج قابل توجهی نسبت به گذشته با این مربی نگرفته ضمن اینکه در دوره‌های پیش نیز نتایجی شبیه این نتیجه گرفته شده است. از طرفی هزینه سالانه برای تأمین پول قرارداد کروش 7میلیارد تومان است که فدراسیون معتقد است بخشی از آن باید توسط وزارت ورزش پرداخت شود، موضوعی که وزیر در گذشته پاسخ منفی‌اش را در این خصوص اعلام کرده بود. موضوع مهم دیگر اینکه سیاست جدید فدراسیون برای کنترل روی برخی رفتارهای کروش است. این مربی در 3سال گذشته بارها از سیاست‌های فدراسیون، برنامه‌های سازمان لیگ و امکانات و سطح فنی فوتبال ایران انتقاد کرد و حالا فدراسیون معتقد است این مربی باید رفتارهای خود را در این مورد تا حدودی تغییر دهد. نکته کلیدی اما به بحث توقعات کروش هم مربوط می‌شود، موضوعی که عباس ترابیان مسوول کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال، به آن اشاره کرد و با صراحت گفت که اگر این مربی توقعاتش را پایین نیاورد امکان ادامه همکاری وجود نخواهد داشت.