منتقدان تندرو «دانا» از او چه می‌خواهند؟ این سوالی است که در چند روز اخیر، ذهن کارشناسان و مردم را درگیر کرده است. برداشت غالب افکار عمومی این است که

وزیر علوم با اعلام اسامی بورسیه‌های غیرقانونی، وارد میدان مین شد و خشم «لابی» نیرومندی را برانگیخت که اغلب از مسوولان و حامیان دولت پیشین بودند. به فاصله اندکی، «دانا» زیر ضرب انتقادها قرار گرفت و خروجی نهایی، ارایه استیضاحی بود که هرچند، انتقادهایی مانند «بازگشت دانشجویان ستاره‌دار»، «انتصاب فتنه‌‌گران»، «کندشدن روند رشد علمی» و «سردرگمی دانشجویان بورسیه»، بن‌مایه استیضاح معرفی شد؛ اما وجدان جمعی و واکنش‌های کارشناسی با چنین اتهاماتی همراه نیست. هجوم تبلیغی و جوسازی‌ای که کشاندن «دانا» به صحن مجلس را موجب شد؛ خواسته و ناخواسته، اهدافی در خود نهفته دارد که شایسته است مورد توجه نمایندگان مجلس قرار گیرد:

1- قانون‌گریزی و ارتکاب اقدامات غیرقانونی، ویژگی بارز دولت سابق بوده است.

کابينه روحاني، بخش مهمي از اسناد و مدارک رانت‌خواهي و فساد مالي برخي از دولتمردان و حاميان دولت پيشين را در اختيار دارد. اعلام رسمي و مستند آمار و بخشي از جزييات بورسيه‌هاي غيرقانوني، گام محکم دولت براي شفاف‌سازي ميراث به‌جاي‌مانده بود که توسط وزارت علوم انجام و با استقبال افکار عمومي مواجه شد؛ اما اين هراس را نزد رانت‌خواران دامن زد که ممکن است دامنه شفاف‌سازي‌ها، گسترده‌تر شود و ديگر اعضاي کابينه هم اسنادي را از رانت‌خواران براي اطلاع مردم و پيگيري قضايي منتشر کنند. بنابراين؛ تندروها مصمم شدند «دانا» را به آينه عبرتي براي ساير دولتمردان مبدل و اين پيام را به مسوولان منتقل کنند که تاوان ورود به منطقه ممنوعه، سنگين و در حد برکناري است. در واقع؛ آنان درصددند با اقدامي بازدارنده، حاشيه امني براي خويش ايجاد کنند.

2- با فرض راي «عدم‌اعتماد» مجلس به وزير علوم، پيش‌بيني غالب آن است که روحاني به دليل ويژگي‌هاي شخصيتي خود، نامزدي هم‌تراز «دانا» به «بهارستان» معرفي خواهد کرد. چون باور دارد بازگرداندن فضاي کنوني حاکم بر دانشگاه‌ها به دوره پيش از مديريت «دانا»، بسيار دشوار است و با واکنش منفي افکار عمومي و دانشگاهيان روبه‌رو خواهد شد. تندروها، امیدوارند مجلس به نامزد يا نامزدهاي جايگزين معرفي‌شده توسط رييس‌جمهور، راي اعتماد ندهد؛ تا تعامل قواي مقننه و مجريه وارد «فاز» انتقاد متقابل شود و ساير حوزه‌های مناسبات طرفين هم تحت‌تاثير  ناخرسندي اعضا و مسوولان دو نهاد قرار ‌گيرد. این، همان رویایی است که تندروها در سر مي‌پرورانند. زيرا تعامل مثبت مجلس و دولت؛ به معناي حذف و حاشيه‌نشيني تندروهاست. از اين منظر؛ تندروها، موفقيت استيضاح «دانا» را حلقه اول از زنجيره رويارويي‌هاي بعدي دو قوه تلقي مي‌کنند.

3- اصولگرايان که فراکسيون «اکثريت» مجلس را در اختيار دارند؛ تاکنون در قبال دولت روحاني، موضع حمايت يا سکوت را پيشه کرده‌اند. اما تندروها اميدوارند با راي «عدم اعتماد» احتمالي مجلس به «دانا»، اصولگرايان را در مقابل عمل انجام‌شده مخالفت با دولت قرار دهند. نتيجه تندشدن فضاي سياسي هم؛ خواه ناخواه، راهبري درون‌جناحي تندروهاي اصولگراست و شرايط آنان را در انتخابات آينده مجلس - به زيان ساير اصولگرايان- بهبود مي‌بخشد. اصولگرايان میانه‌رو که بابت کارنامه تندروهاي هم‌جناح خويش، هزينه‌هاي گزافي پرداخته و مي‌پردازند؛ آيا حاضرند دوباره، تاوان عملکرد نامقبول آنان را بپردازند؟