علی مطهری، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با تشریح ماجرای «انتخاب نماینده قوه‌مقننه در هیات نظارت بر مطبوعات» گفت که کار کمیسیون فرهنگی خلاف قانون نبوده، بلکه خلاف تدبیر و اخلاق حرفه‌ای بوده است.

به گزارش روزنو،علی مطهری که برای دو دوره (چهارسال متوالی) به نمایندگی از مجلس سابقه عضویت در هیات نظارت بر مطبوعات را داشته است، در مورد روند انتخاب نماینده قوه‌مقننه در این هیات در کمیسیون فرهنگی که در جلسه علنی روز چهارشنبه از سوی برخی نمایندگان مورد مناقشه قرار گرفت، توضیحاتی ارایه کرد. او نوشته است: «درباره اتفاق روز چهارشنبه 1/5/93 در صحن علنی مجلس درخصوص انتخاب نماینده قوه‌مقننه در هیات نظارت بر مطبوعات ابهاماتی وجود دارد که لازم است توضیح داده شود. در ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس آمده است که برای انتخاب ناظران قوه‌مقننه در مجامع و شوراها و هیات‌های مختلف، کمیسیون تخصصی مربوطه -که در موضوع مورد بحث، کمیسیون فرهنگی است- حداقل دوبرابر تعداد مورد نیاز را به صحن علنی مجلس معرفی کند تا تعداد مورد نیاز انتخاب شوند.

 چون قوه‌مقننه یک نماینده در هیات نظارت بر مطبوعات دارد، کمیسیون فرهنگی باید حداقل دونفر را به صحن علنی معرفی می‌کرد که کمیسیون آقایان رسایی و نبویان را معرفی کرد و البته می‌توانست بیشتر معرفی کند.

کمیسیون فرهنگی 12عضو دارد که از این تعداد حداقل هشت‌نفر عضو جبهه پایداری هستند. درواقع کار کمیسیون فرهنگی خلاف قانون نبود بلکه به نظر من خلاف تدبیر و خلاف اخلاق حرفه‌ای بود. یعنی کمیسیون فرهنگی نباید از اکثریت خود که اختصاص به جبهه پایداری دارد استفاده نادرست می‌کرد و مجلس را برای انتخاب نماینده قوه‌مقننه در هیات نظارت بر مطبوعات در تنگنا قرار می‌داد که یا باید به آقای رسایی رای بدهید یا به آقای نبویان که هردو از نظر تفکر و مشی سیاسی یکی هستند و درواقع انتخابی در کار نیست.

 بلکه کمیسیون فرهنگی باید لااقل یک گرایش سیاسی دیگر را در این انتخابات شرکت می‌داد و دست مجلس را باز می‌گذاشت تا نماینده واقعی قوه‌مقننه انتخاب ‌شود. در شکل فعلی، نماینده‌ای که انتخاب می‌شود، نماینده جبهه پایداری در هیات نظارت بر مطبوعات است نه نماینده قوه‌مقننه. اقلیت ناچیز جبهه پایداری در مجلس نباید با استفاده نادرست از اختیار قانونی کمیسیون فرهنگی حق اکثریت مجلس را پایمال کند. خیلی از کارها هست که خلاف قانون نیست اما خلاف اخلاق است.

در کمیسیون فرهنگی به‌ترتیب آقای رسایی هشت رای، آقای نبویان شش رای و اینجانب پنج رای آوردم و آقایان هروی و کامران نیز در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. اگر این کمیسیون با توجه به اینکه آیین‌نامه داخلی مجلس دست او را باز گذاشته است، غیر از آقایان رسایی و نبویان یک‌نفر دیگر از سه‌نفر بعدی مثلا آقای هروی یا آقای کامران را نیز به صحن علنی معرفی می‌کرد کسی اعتراض نداشت چون انتخاب میان دو تفکر سیاسی بود و از حالت تحمیلی‌بودن خارج می‌شد. اعتراض من در صحن علنی به این دلیل نبود که چرا اسم من اعلام نشده است بلکه حرف من این بود که چرا خلاف تدبیر و اخلاق حرفه‌ای عمل شده و دست مجلس برای انتخاب اصلح بسته شده و نمایندگان مجبورند به یک گرایش سیاسی که اکثر آنها با آن مخالفند، رای بدهند.

بسیاری از نمایندگان می‌دانند که من اساسا مایل به کاندیداتوری نبودم ولی وقتی فهمیدم آنها چنین برنامه‌ای دارند برای جلوگیری از ورود افراد تندرو به هیات نظارت کاندیدا شدم اما ظاهرا آقایان سالک و آقاتهرانی و دوستانشان در کمیسیون فرهنگی از قبل تصمیم خودشان را گرفته ‌بودند. جالب است که آقای سالک، رییس کمیسیون، قبل از برگزاری انتخابات در کمیسیون تاکید کردند که سیاست ما این است که عضو کمیسیون فرهنگی بر غیر آن تقدم دارد و ما به او رای می‌دهیم. ولی با انتخاب آقایان رسایی و نبویان که اولی در کمیسیون اصل 90 و دومی در کمیسیون آموزش و تحقیقات است معلوم شد که این سخن ایشان واقعیت نداشته و خود ایشان هم به من رای نداده است چون پنج‌نفری که به من رای دادند مشخص هستند. به آقای سالک پیغام دادم که با این سخن خلاف واقع شما آیا روزه شما باطل نشده است؟ و اگر به این جمله اعتقاد نداشتید چه ضرورتی برای گفتن آن بود؟ شاید ناخودآگاه خواستید سرپوشی بر توافق قبلی‌تان گذاشته باشید و به‌اصطلاح رد گم کنید.

اما اقدام رییس محترم مجلس در به‌تعویق‌انداختن این انتخاب و بررسی بیشتر موضوع، به نظر من اقدام درست و حکیمانه‌ای بود چون اگر این انتخاب با همان شرایط انجام می‌شد با انتقادات زیاد نمایندگان مواجه می‌شد.

موثردانستن نسبت فامیلی میان بنده و رییس مجلس در این تصمیم ایشان درست نیست خصوصا که آقای لاریجانی از عدم تمایل من برای کاندیداشدن مطلع بود.

به‌هرحال اگر کمیسیون فرهنگی تدبیر کند و به‌جز آقایان رسایی و نبویان مثلا آقای هروی را هم به‌عنوان کاندیدای عضویت در هیات نظارت بر مطبوعات به صحن علنی مجلس معرفی کند، شبهه موجود میان نمایندگان برطرف خواهد شد.

 اما اگر به کار خود اصرار بورزد البته کار غیرقانونی نکرده ولی خلاف تدبیر و اخلاق عمل کرده است و سابقه بدی از خود در اذهان باقی خواهد گذاشت.»

قرار است، انتخاب نماینده قوه‌مقننه در هیات نظارت بر مطبوعات برای رفع ابهامات در هیات‌رییسه مجلس مورد بررسی دقیق‌تر قرار گیرد، بر این اساس موضوع به بعد از تعطیلات دوهفته‌ای مجلس موکول شد.