شخصیت «اوس موسی» در پایتخت با آن لهجه شیرین مشهدی‌اش به خوبی توانست جایش را در دل مشهدی‌ها و البته ایرانی‌ها باز کند. «هدایت هاشمی» هنرمند عرصه تئاتر و تلویزیون با ایفای این نقش دوباره به صفحه جادویی تلویزیونی بازگشت.
به گزارش روزنو ، ناصر نداف در خبرورزشی خراسان نوشت: شاید خیلی‌ها ندانند که او اصلا مشهدی است و از آن مهم‌تر روزگاری بازیکن تیم‌های ابومسلم و پیام بوده است.
گفتگوی‌مان را با یک کلمه آغاز می‌کنیم؛ مشهد؟
شهری که به شدت دوستش دارم. حتی دخترم هم عاشق مشهد است.
با اینکه در پایتخت به دنیا آمده است؟
نه، اصلا ایران به دنیا نیامده است. من همیشه فکر می‌کنم بهترین شهر دنیا برای زندگی، مشهد است.
چرا؟
چون مشهد شهر درستی است. من به‌عنوان یک بچه مشهد قدیمی، بسیاری از شهروندان این شهر مانند حاج‌حسین ملک را خیلی دوست دارم. نحوه تقسیم زمین‌های مشهد و بذل و بخششی که او داشت، باعث شد که مشهد دارای زیرساخت‌های شهری درستی شود.
به نظر شما چه عواملی به اصالت مشهد کمک می‌کند؟
مشهد به‌دلیل بافت معنوی‌اش و وجود بارگاه مطهر امام رضا(ع)، ویژگی‌های خاصی دارد. بخش دیگر هم بازار مشهد است. تجارت این شهر قدمت و اصالت دارد. به غیر از شیراز که شاعرانش در آنجا مدفون هستند، کمتر شهری مانند مشهد را می‌یابید که شاعر پرآوازه‌ای چون حکیم فردوسی را در خودش جای داده باشد. این‌ها عوامل اصالت‌بخشی به مشهد هستند.
دیگر چه چیزی از مشهد جذب‌تان کرده؟
یکی دیگر از ویژگی‌های مهم مشهد آرامش آن است. ما در پشت باغ ملک‌آباد، در محله نوفل‌لوشاتو زندگی می‌کردیم. یک محله خیلی‌خیلی آرام. محله‌ای خوب برای زندگی کردن با یک هوای بسیار تمیز و عالی.
در آن محله بزرگ شده‌اید؟
من در خانه پدر‌بزرگم بزرگ شدم. در پشت بیمارستان جوادیه در خیابان طبرسی.
که متاسفانه بخشی از آن محله قدیمی تخریب شده است.
بله، متاسفانه چند روز پیش که آنجا را دیدم، تخریب شده بود و به‌طور کامل بافت خودش را از دست داده بود.
در مشهد کار تئاتر را آغاز کردید؟
نه، قبل از اینکه به مشهد بیایم، در زادگاهم علاقه خود را به تئاتر نشان داده بودم و در سبزوار نمایش «ترناس جان» را کار کردم.
چه سالی بود؟
سال66 این نمایش به کارگردانی کاظم برغمدی در جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه رفت و به‌دلیل بازی‌ام در این نمایش تقدیرنامه گرفتم.
یعنی حدود 13 سالتان بود؟
بله، وقتی هم به مشهد آمدم جذب فیلم‌سازی شدم و چند فیلم کوتاه ساختم. در سال74 فیلمی ساختم برای صد سالگی سینما که در جشنواره کن نمایش داده شد و جزو 10فیلم برتر 100ثانیه‌ای شد.
چه سالی از مشهد رفتید؟
سال75.
در مشهد که بودید کار تئاتر نمی‌کردید؟
نه، در مشهد که بودم کار تئاتر نمی‌کردم و فوتبالیست بودم!
به صورت حرفه‌ای؟!
بله، با تیم فوتبال «عقاب» دو سال قهرمان جوانان شدم و بعد از آن فوتبالم را به صورت حرفه‌ای ادامه دادم و در امید «پیام» بازی کردم و با «ابومسلم» تمرین کردم تا اینکه رسیدم به زمان رفتن به سربازی و تقسیم شدیم تهران.
مربیان آن زمان شما چه کسانی بودند؟
حمل بر بی احترامی نباشد اما باور کنید یادم نیست. شاید اگر فوتبالیست بودم الان درآمدم بیشتر بود.
استعدادش را داشتید؟
به هر حال تا حدودی بله، اما به آن بیشتر به چشم یک تفریح نگاه می‌کردم.
با توجه به علاقه‌تان به فوتبال، فکر می‌کردید بازیگر شوید؟
همان طور که گفتم فقط دوره‌ای را به ورزش کشیده شدم که برایم سلامتی خیلی خوبی را به ارمغان آورد، ولی نتیجه چندانی برایم نداشت.
چرا ورزش را رها کردید؟
چون به حرف پدرم رسیدم که ما باید از همین زمینه فکری و هنری که در خانواده‌مان ریشه دارد، به سمت زندگی موفق گام برداریم. همین‌طور هم شد که بعد از چرخ کوتاهی در عالم ورزش بلافاصله به سمت هنر برگشتم و بعد سربازی و بعد هم دانشگاه و کار.
تا چه سنی در مشهد بودید؟
من تا قبل از رفتن به سربازی در مشهد بودم و برای خدمت به تهران رفتم و بعد هم دانشگاه و لیسانس و فوق‌لیسانس و بعد از آن هم ازدواج و بعد هم بچه و...
در نهایت، حرف آخر...
برای مادرم و تمام مادران بیمار آرزوی سلامتی می‌کنم و از همه مردم می‌خواهم برای سلامتی مادرم و همه مادران دعا بکنند. همه ما به شدت وامدار پدران و مادرانمان هستیم و امیدوارم همواره دعایشان پشت‌سرمان باشد.
ستاره نیوز
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
