به گزارش ایسنا، در سال 1373 درست 19 سال پیش بود که علی سجادی حسینی کارگردان سینما درگذشت. این هنرمند در پشت صحنه‌ی فیلمش به دلیل اینکه فشنگ اسلحه‌ای که قرار بود در فیلم مورد استفاده قرار بگیرد جنگی بود به جای اینکه «مشقی» باشد، منجر به کشته شدنش شد.
 
حالا دوباره در سال 92 ، حادثه‌ای شبیه همان حادثه در سینمای ایران تکرار شد،این‌بار در هنگام حمل مواد منفجره در پشت صحنه‌ی فیلم «معراجی‌ها» مسعود ده‌نمکی این اتفاق افتاد و باعث کشته شدن 5 نفر و مجروح شدن 2 نفر شد.
 
پس از این حادثه عباس شوقی عضو هیات مدیره‌ی انجمن جلوه‌های ویژه با اشاره به اینکه مواد منفجرشده در پشت صحنه جنگی بوده به ایسنا گفت: «دست ما به هیچ جایی بند نیست؛ چون مسوولان حفاظتی و حراستی اجازه نمی‌دهند موادی را که مخصوص استفاده در فیلم است، وارد کنیم؛ به همین دلیل مجبوریم از مواد منفجره جنگی (برای فیلم) استفاده کنیم.»
 
یادمان نمی‌رود، چند وقت پیش بود که گوهر خیراندیش سر صحنه فیلم بهروز افخمی در یک سانحه تصادف دچار حادثه شد و از ناحیه سر و مهره‌های گردن و کمر آسیب دید. آن زمان مطالبی به جدی و طنز منتشر شد که از این دست حادثه‌ها در سینمای ایران به وفور رخ می‌دهد و گوهر خیراندیش خیلی خاطرجمع نباشد که دفعه بعد باز هم جان سالم به در ببرد.
 
در آن مطالب پیش‌بینی شده بود که به دلیل نبود شرایط ایمنی سر صحنه‌های فیلمبرداری فیلم‌های ایرانی، در آینده باز هم باید شاهد وقوع حوادثی از این دست باشیم، اما این حادثه خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد‌ رخ داد و در جدیدترین ساخته فیلم مسعود ده‌نمکی رئیس شهرک سینمایی دفاع مقدس، مدیر انجمن جلوه‌های ویژه و چند نفر دیگر کشته و مجروح شدند. این در حالی است که پیش از، در یکی دیگر از فیلم‌های ده‌نمکی، «اخراجی‌ها» چنین حادثه‌ای با یک کشته اتفاق افتاده بود.
 
نکته قابل تامل درباره این اتفاق اخیر این است که مواد منفجره در حین حمل شدن در ماشین شریفی‌راد منفجر شده‌ و گویا خنثی نشده‌ بودند و این امکان وجود داشت که این اتفاق تلخ، سرصحنه فیلمبرداری رخ دهد و آن وقت احتمالا تعداد کشته‌شدگان حادثه بیشتر هم می‌شد.
 
این در حالی است که حمل مواد منفجره و استفاده از آنها برای فیلمبرداری به ابزار و متخصصان ویژه‌ای نیاز دارد تا شرایط ایمنی لازم برای کار فراهم باشد چرا که کوچکترین حرکت اشتباه در نحوه‌ی حمل و استفاده از این مواد منفجر به انفجار می‌شود.
 
اگرچه بروز چنین اتفاقاتی در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی ایران کم نبوده، اما با رخ دادن حوادثی از این دست چند مسئله‌ای مهم مطرح می‌شود. نخست اینکه چه کسی پاسخگوی خانواده‌هایی است که جان عزیزان خود را به هر دلیل از دست داده‌اند؟ مسئولان سینمایی کشور که به هر ترتیبی باید شرایط ایمنی را برای سینماگران فراهم کنند یا کارگردانی که برای ساخت فیلم خودش حاضر می‌شود از مواد منفجره جنگی استفاده کند یا آن دسته از مسئولانی که این مواد منفجره را دراختیار فیلمسازان قرار می‌دهند و اجازه ورود مواد منفجره مخصوص را نمی‌دهند؟!
 
اما استفاده از مواد منفجره جنگی برای ساخت یک فیلم یا سریال از همان ابتدا بروز هرگونه خطر مرگباری را هشدار می‌دهد.
 
نکته دیگر این است که تا کی باید شاهد وقوع چنین فجایعی باشیم؟ چند نفر دیگر باید کشته شوند تا مسئولان مربوط رضایت ‌دهند و فکری برای این وضعیت ‌کنند؟ آیا واقعا در سینمای دنیا که فیلم‌های جنگی زیاد و عظیمی ساخته شده و می‌شود، این تعداد کشته و زخمی به جامانده که ما در سینمای خود با آن روبرو هستیم؟
 
به گزارش ایسنا، حوادث مختلف دیگری هم باعث صدمه زدن با از بین رفتن تعدادی از سینماگران شده است، که در اینجا لازم است از آنها نیز یاد شود تا شاید شرایط ایمنی کار در سینما جدی گرفته شود.
 
کشته شدن پیمان ابدی بدلکار سر فیلمبرداری و قطع دست و انگشتان پای مصطفی کرمی فیلمبردار بر اثر برق گرفتگی و زمین‌گیر شدن اصغر شاهوردی صدابردار بر اثر حادثه تصادفی که هنگام بازگشت از فبلمبرداری توسط ماشین گروه اتفاق افتاد را هنوز از یاد نبرده‌ایم.