بعید می دانم؛ حداقل الآن ایران پشت میز مذاکره نمی آید. ایران خودش را برای دو سال مقاومت آماده کرده یعنی همان دو سالی که از دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ باقی مانده است.
تهران در حال حاضر با ترامپ مذاکره نمی کند
 
به گزارش روز نو : امسال برای نهمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا بیست و پنجمین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:
 
در دیدارم با مقام طراز اول در یکی از مهمترین سازمان های یهودی امریکایی که مرکزش در نیویورک است، به موضوع ایران پرداختیم. وی گفت: «وضعیت ایران سخت و چه بسا اسفناک است، وضعیت اقتصادی اش سخت است. پول ملی اش ارزشش را خیلی از دست داده و فساد هم در آن گسترده است. یک سال پیش شاید هم بیشتر تظاهرات مهمی در آن روی داد که از مشهد آغاز شد، اگر تحریم های قدیم اثر خود را بگذارند و تحریم های جدید علیه آن اعمال شوند وضعیت اقتصادی ایران بدتر و پیچیده تر هم خواهد شد. تحریم های اخیر سخت بودند و شدیدتر هم خواهند شد.»
 
بعد از من پرسید: «به نظرت آیا ایران قبل از این که وضعیتش سخت تر شود به میز مذاکره خواهد آمد؟»
 
جواب دادم: «بعید می دانم؛ حداقل الآن پشت میز مذاکره نمی آید. ایران خودش را برای دو سال مقاومت آماده کرده یعنی همان دو سالی که از دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ باقی مانده است. اگر امریکایی ها در سال 2020 او را برای بار دوم به ریاست جمهوری برگزینند برای ایران فاجعه خواهد بود. آیا ایران می تواند برای شش سال مقاومت کند؟ نمی دانم. پاسخ دادن به این سوال برای من سخت است. به ویژه در حال حاضر که اطلاعات کافی برای پاسخ دادن به آن ندارم.»
 
جواب داد: «به نظر من غیرممکن است بتواند مقاومت کند. ترامپ مصمم است و نتانیاهو یا اسرائیل و همچنین عرب ها هم با او همراه هستند.»
 
سپس گفت: «ملت ایران هم از این وضعیت خسته شده است (Fed Up). در عید نوروز ایرانی ها از وضعیت استفاده کردند و به خیابان ها آمدند اما شعارهای سیاسی ندادند، اصلا طرف سیاست نرفتند! اما به همه نشان دادند که می توانند به خیابان ها بیایند. البته حاکمیت و سپاه پاسداران و فرماندهان آنها ملاحظات را درک می کنند و مراقب همه چیز هستند و اوضاع را تحت کنترل خود دارند و بر اوضاع مسلطند. کردهای ترکیه هم مشابه همین رفتار را انجام دادند. آنها هم تظاهرات مسالمت آمیز انجام دادند و به سمت سیاست نرفتند.»
 
بعد از من درباره لبنان پرسید. سوال کرد: «آیا حزب الله از سلطه خود در لبنان کاسته است؟ آیا این به این معناست که در تنگنای مادی به سر می برد؟ آیا حقوق سربازان و اعضایش را کم کرده است؟ آیا ایران همچنان از آن حمایت مالی می کند؟»
 
جواب دادم: «چند ماه پیش مشکلاتی برایش به وجود آمده بود، نصف حقوق یک ماه را داد و وعده داد که 15 روز دیگر باقی حقوق ها را می پردازد و به وعده اش هم عمل کرد. اما از بسیاری از هزینه های غیرضروری خود به دلیل این که در دوره تحریم و محاصره است، کاسته است، حزب الله خوب می داند در این دوران ضروریاتش چیست و باید چگونه عمل کند. فکر می کنم که حزب الله پول کافی ندارد تا به مسئولیت ها و ماموریت های اساسی اش بپردازد. اما درباره قدرت در داخل لبنان که پرسیدی، حزب الله همیشه در قدرت بوده و وزنه و ثقلش به هیچ وجه و ابدا کم نیست. الآن هم که رسما بخش مهمی از قدرت شده، بعد از مجلس نمایندگان وارد دولت شده و بخشی از آن است. یکی از اهدافش تامین گسترده خدمات اجتماعی به ویژه به کمک متحد و شریکش جنبش «امل» است. جنبشی که با محدودیت های بسیاری دست به گریبان است.»