وقتی درباره مربیان خارجی و چرایی حضور آنها در فوتبال ایران بحث می‌کنیم، یعنی از مدار پرسپولیس و استقلال و تعلقات رنگی دیگران خارج شده‌ایم. واقعا قرار نیست بابت آنچه امروز درباره استراماچونی می‌گوییم، متهم به حمایت از یک تیم خاص شویم. اگر همین اتفاق خوب برای کالدرون در پرسپولیس رخ می‌داد نیز، موضع ما همین بود.

در مقطع زمانی فعلی اما از استراماچونی به عنوان یک گزینه موفق نام برده می شود. هواداران استقلال از این مربی رضایت کامل دارند و باشگاه می‌خواهد قرارداش را یک فصل دیگر تمدید کند.

حالا چرا استراماچونی که ما هم در روزهای نخست حضور او در فوتبال ایران، اخلاقش را در عصبی‌ترین حالت ممکن ارزیابی می‌کردیم، در استقلال موفق شده است؟

استراماچونی در عین نارضایتی از شرایط موجود، به کارش ادامه داد. او غر و لند می‌کرد اما چون به قراردادش متعهد و وفادار بود، بیشترین زمان ممکن را کنار تیم سپری کرد.

بازیکنان استقلال را در تمرینات شناخت، به ویژگی‌های فنی آنها پی برد و در صدد ساختن یک تیم برآمد. استراماچونی برای لحظه‌ای از کار و تلاش دست بر نداشت و در هفته‌های نخست رقابت های لیگ که نتیجه نگرفت، کوشش کرد این روند را با یک شیب ملایم تغییر بدهد.

مهم‌تر از همه این که خیلی ها می‌گویند مربیان خارجی برای جا افتادن در فوتبال ایران به زمان نیاز دارند اما ما می‌گوییم در کنار فاکتور زمانی مربیانی موفق‌ترند که در مقطع زمانی کوتاه، تاثیرگذاری لازم را داشته باشند.

دلیل موفقیت امروز سرمربی استقلال اما همین میزان تاثیرگذاری است؛ اتفاقی که افکار عمومی را قانع می‌کند این مربی ایتالیایی هر کاری از دستش برمی‌آید برای استقلال انجام می‌دهد. او تیم را پر شور و پر امید تمرین می‌دهد و هنگام مسابقات رسمی، لب خط حضوری ملموس و تاثیرگذار دارد.

یک نکته مهم دیگر در مورد این مربی اما این است؛ او سعی می‌کند در همه جا و همه لحظه‌ها خودش باشد؛ همان استراماچونی جدی و عبوس که بی‌دلیل به هر ماجرایی نمی‌خندد و با دیگر