باخت به نفت مسجدسلیمان در ورزشگاه آزادی اعتراض هواداران به نتایج و نحوه نمایش تیم را برانگیخت. به طوریکه که کمیته فنی باشگاه با تشکیل جلسه به گابریل کالدرون اولتیماتوم داد و حالا از او فقط برد در لیگ و جام حذفی می‌خواهد. کاری که تردید بسیاری برای انجام آن از سوی سرمربی آرژانتینی وجود دارد و نتایج به دست آمده توسط او به این تردیدها اضافه می‌کند.

بگذارید به نتایج پرسپولیس در چهار هفته ابتدایی رجوع کنیم:

این تیم با مربی جدید کار خود را در لیگ برتر با پارس جنوبی جم آغاز کرد. شاگردان کالدرون در نیمه اول نمایش بسیار خوبی داشتند و در نیمه دوم عملکرد خوبی نداشتند. اما تک گل مهدی ترابی نجات بخش قهرمان در بدو شروع لیگ بود. او با یک چیپ سه امتیاز را از زیر طاق به حساب سرخ‌ها واریز کرد.

اما شروع هفته‌های سخت پرسپولیس از بازی با تراکتور در ورزشگاه یادگار امام بود. تیمی که در چهار بازی قبلی خود در این ورزشگاه همراه با برانکو دو برد و دو تساوی به دست آورده بود و باز هم هدفی جز کسب امتیاز از این میدان سخت نداشت. سرخ‌ها با یک نمایش ضعیف به میزبان و شوت خوب احسان حاج صفی باختند تا نخستین شکست خیلی زود رقم بخورد.

بلافاصله بعد از این شکست پرسپولیس در خانه مقابل صنعت نفت آبادان قرار گرفت. تیمی که نتایج خوبی به دست آورده بود اما از طرفی کالدرون برای خروج از بحران نیاز صد در صد به برد داشت. بردی که با شوت از راه دور کنعانی زادگان به دست آمد تا مرهم درد هواداران باشد.
در ادامه هفته چهارم و دربی سنتی پایتخت فرارسید. پرسپولیس قشنگ بازی نمی‌کرد و استقلال در بدترین دوره نتیجه گیری خود قرار داشت. کالدرون دوست داشت دل هواداران را با برد در این بازی به دست آورد و از طرفی استراماچونی هدفی جز شروع روند نتیجه گیری خود از این مسابقه حساس را نداشت. در نهایت مهدی عبدی و تیر دروازه باعث شد سرخ‌ها فاتح حساس ترین مسابقه فصل شوند و اولین دبل فصل به دست آمد. موضوعی که هواداران را به آینده امیدوار کرد.

اما هفته پنجم و ششم تمام آرزوی هواداران را نقش برآب کرد و موضع آن‌ها علیه این تیم و سرمربی آرژانتینی اش شدیدتر شد. میزبانی از سپاهان در هفته پنجم و به مهمانی رفتن در مشهد و بازی مقابل شهر خودرو در هفته ششم که دو باخت پیاپی و تلخ را بعد از مدت ها برای پرسپولیس به همراه داشت.

بعد از این دبل تلخ، دو قرعه آسان به پرسپولیس برخورد کرد. بازی با پیکان در ورزشگاه آزادی و جدال با شاهین بوشهر که مربی نداشت و حریف آسانی برای همه تیم ها بود. این دیدارها دو برد خوب برای شاگردان کالدرون به همراه داشت و نوید روزهای خوب را می‌داد. به خصوص که گل های زیادی به ثمر رسید و پرسپولیس بار دیگر به جمع مدعیان بازگشت.

اما یک تساوی بد موقع و چیپ بد علیپور باز هم خشم سکوها را برانگیخت. پرسپولیس مقابل ماشین سازی متوقف شد و از توقف دیگر مدعیان برای رسیدن به صدر جدول استفاده نکرد.

بگذارید به دو هفته آخر و تقابل با حریفان خوزستانی هم اشاره کنیم. پرسپولیس فاتح دیدار سخت با فولاد در اهواز شد تا بازی بزرگی را برده باشد و باز هم امید در دل هواداران زنده شد. اما تحمل چهارمین باخت برابر نفت مسجدسلیمان در ورزشگاه آزادی همه مسائل را برای هواداران مشخص می‌کند.

اگر نگاهی به روند پرسپولیس داشته باشید به ویژگی خاصی می‌رسید؛ نتایج سینوسی که هواداران را ناامید می‎کند. پرسپولیس در این فصل دو مرتبه توانسته دو برد پیاپی به دست آورد اما بلافاصله با به دست آمدن نتایجی تلخ نتوانسته آن‌ها را حفظ کند و باز هم در جمع مدعیان قرار گیرد.

نکته بارز عادت کردن پرسپولیس به باخت است. تیم تحت هدایت کالدرون تا هفته یازدهم چهار باخت به دست آورده است. مسئله ای که در چهار فصل اخیر با آن غیر آشنا بود و حالا برای هواداران عادی شده است. 6 برد و 4 باخت مقابل مدعیان که پرسپولیس را تبدیل به تیمی معمولی در بین مدعیان کرده و باید دید مدیریت باشگاه و کادر فنی برای برون رفت از این اوضاع چه برنامه و سیاستی را در پیش دارند.