اواخر لیگ چهاردهم بود که برانکو ایوانکوویچ جانشین حمید درخشان در تیم پرسپولیس شد. هرچند پرسپولیس خیلی هم کوبنده ظاهر نمی‌شد، اما هواداران این تیم بزرگ حسابی از برانکو تعریف می‌کردند حتی در لیگ پانزدهم نیز قرمزپوشان قهرمانی را با تفاضل گل کمتر واگذار کردند.
استقلال خوزستان با سرمربیگری عبدا... ویسی ذوب‌آهن یحیی گل‌محمدی را شکست داد و جشن قهرمانی گرفت. پرسپولیس تهران نیز با هدایت برانکو در روز آخر لیگ پانزدهم به رغم برتری ۲ بر یک مقابل راه‌آهن عنوان قهرمانی را به آبی‌های خوزستانی واگذار کرد. آن روز تماشاگران پرسپولیسی با وجود ناکامی در قهرمانی، اشک‌ریزان ایستادند و برانکو و تیمش را تشویق کردند. چرا؟ هواداران پرسپولیس که چند سالی شاهد نزول تیم محبوب خود بودند روند مثبت تیم با برانکو را می‌دیدند. پرسپولیسی‌ها از هوادار بگیرید تا پیشکسوت و حتی کارشناسان و رسانه‌های گروهی نیز به وضوح پیشرفت تیم را دیده و از برانکو حمایت کردند.
در استقلال نیز در فصل جاری این پیشرفت محسوس است. تیمی که با هدایت آندره‌آ استراماچونی شروع ضعیفی داشت و شهرآورد حیثیتی را به پرسپولیس واگذار کرد در ادامه به خود آمد. سیستم ۲-۵-۳ استراماچونی جواب داد و تماشاگران و پیشکسوتان نیز این پیشرفت محسوس را دیدند.
با این مقدمه نسبتاً بلند می‌خواهیم به این نکته اشاره کنیم که مارک ویلموتس و تیمش هیچ نشانی از تیم برانکو در ۴، ۵ سال گذشته در فوتبال ایران ندارد. تیم ملی ایران تحت نظر سرمربی بلژیکی حتی کوچکترین شباهتی هم به استقلال استراماچونی نداشته و نشانی از پیشرفت بروز نداده است. مارک ویلموتس که در ماه‌های اخیر مربی پروازی برای تیم ملی بوده و پس از بازی ایران و عراق نیز به کشورش برگشته است، نتوانسته نتیجه بگیرد. تیم ملی ایران که سال‌ها در فوتبال آسیا بی‌شکست و در رنکینگ فیفا تیم اول قاره بود حالا برای اولین بار در تاریخ در دو بازی متوالی انتخابی جام جهانی باخته است. پس از برد پرگل برابر کامبوج ضعیف همه تصور کردند تیم ویلموتس پوست انداخته و متفاوت از دوران کارلوس کی‌روش و هجومی بازی می‌کند غافل از اینکه...
حالا خیلی ها به یاد کی‌روش افتاده و از جدایی او ناراحت هستند. چرا؟ تیم مارک ویلموتس و نحوه مدیریت و مربیگری او هیچ نشانی از پیشرفت ندارد. کافی است پای درددل برخی بازیکنان تیم ملی بنشینید تا متوجه این واقعیت تلخ شوید.
استقلال خوزستان با سرمربیگری عبدا... ویسی ذوب‌آهن یحیی گل‌محمدی را شکست داد و جشن قهرمانی گرفت. پرسپولیس تهران نیز با هدایت برانکو در روز آخر لیگ پانزدهم به رغم برتری ۲ بر یک مقابل راه‌آهن عنوان قهرمانی را به آبی‌های خوزستانی واگذار کرد. آن روز تماشاگران پرسپولیسی با وجود ناکامی در قهرمانی، اشک‌ریزان ایستادند و برانکو و تیمش را تشویق کردند. چرا؟ هواداران پرسپولیس که چند سالی شاهد نزول تیم محبوب خود بودند روند مثبت تیم با برانکو را می‌دیدند. پرسپولیسی‌ها از هوادار بگیرید تا پیشکسوت و حتی کارشناسان و رسانه‌های گروهی نیز به وضوح پیشرفت تیم را دیده و از برانکو حمایت کردند.
در استقلال نیز در فصل جاری این پیشرفت محسوس است. تیمی که با هدایت آندره‌آ استراماچونی شروع ضعیفی داشت و شهرآورد حیثیتی را به پرسپولیس واگذار کرد در ادامه به خود آمد. سیستم ۲-۵-۳ استراماچونی جواب داد و تماشاگران و پیشکسوتان نیز این پیشرفت محسوس را دیدند.
با این مقدمه نسبتاً بلند می‌خواهیم به این نکته اشاره کنیم که مارک ویلموتس و تیمش هیچ نشانی از تیم برانکو در ۴، ۵ سال گذشته در فوتبال ایران ندارد. تیم ملی ایران تحت نظر سرمربی بلژیکی حتی کوچکترین شباهتی هم به استقلال استراماچونی نداشته و نشانی از پیشرفت بروز نداده است. مارک ویلموتس که در ماه‌های اخیر مربی پروازی برای تیم ملی بوده و پس از بازی ایران و عراق نیز به کشورش برگشته است، نتوانسته نتیجه بگیرد. تیم ملی ایران که سال‌ها در فوتبال آسیا بی‌شکست و در رنکینگ فیفا تیم اول قاره بود حالا برای اولین بار در تاریخ در دو بازی متوالی انتخابی جام جهانی باخته است. پس از برد پرگل برابر کامبوج ضعیف همه تصور کردند تیم ویلموتس پوست انداخته و متفاوت از دوران کارلوس کی‌روش و هجومی بازی می‌کند غافل از اینکه...
حالا خیلی ها به یاد کی‌روش افتاده و از جدایی او ناراحت هستند. چرا؟ تیم مارک ویلموتس و نحوه مدیریت و مربیگری او هیچ نشانی از پیشرفت ندارد. کافی است پای درددل برخی بازیکنان تیم ملی بنشینید تا متوجه این واقعیت تلخ شوید.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
