مارک ویلموتس مربی تیم ملی کشورمان که هنوز از حضورش در ایران چند ماه بیشتر نمی‌گذرد، در دو بازی اخیر مقابل حریفان عرب بازنده بوده و نگاهی گذرا به لیست بازیکنان دعوت شده از سوی او نشان می‌دهد نظارت چندانی بر لیگ کشورمان و همچنین بازیکنان ندارد و هنوز ترکیب برگزیده خود را به خوبی نمی‌شناسد و به نظر می‌رسد تلاشی هم برای شناخت بازیکنان انجام نمی‌دهد. ویلموتس با استفاده از این فیفادی می‌توانست علاوه بر هماهنگ کردن بیشتر بازیکنان با یکدیگر، تاکتیک‌های مد نظرش را مقابل حریفی شبیه حریف‌های کشورمان پیاده کند و یا به بازیکنانی جدید در تیم ملی میدان بدهد. چرا باید چنین فرصت نابی را از دست بدهیم و بازیکنان را به تعطیلات بفرستیم در حالی که می‌توانیم یک بازی دوستانه بیشتر داشته باشیم؟

شاید برایتان جالب باشد که بدانید تیم‌هایی نظیر ژاپن، کره‌جنوبی و عربستان نیز همانند ما در این دور از مسابقات استراحت دارند، اما هیچ یک از این تیم‌ها (که همگی از بزرگان آسیا محسوب می‌شوند) تصمیم نگرفتند بعد از انجام یک مسابقه در انتخابی تیم‌شان را تعطیل کنند و به اردوی خود ادامه دادند. همین امروز که ما در تعطیلات هستیم و اردوی بعدی تیم ملی نیز دست‌کم چهار ماه بعد خواهد بود، عربستان با پاراگوئه دیداری دوستانه دارد، ژاپن مقابل ونزوئلا قرار می‌گیرد و کره‌جنوبی نیز حریف برزیل خواهد بود. همین مسائل است که تفاوت بین ما و رقبایمان را رقم می‌زند و در حالی که آن‌ها برای بهتر و هماهنگ‌تر شدن عرق می‌ریزند، ما تمریناتمان را تعطیل کرده‌ایم و نباید تعجب کنیم اگر این رقبا بتوانند در سال‌های آینده از ما پیشی بگیرند و به دورانی برگردیم که باید با امید و آرزوی پیروزی مقابل این تیم‌ها قرار بگیریم. آن‌ها در حال کاشتن هستند تا فردا بخورند و ما استراحت می‌کنیم. لازم به ذکر است کره‌جنوبی مقابل برزیلی قرار می‌گیرد که چندی قبل پیشنهاد بازی آن از طریق یک کارگزار در همین روز به ایران داده شده بود. فرصتی که ما رد کردیم و کره‌جنوبی آن را دو دستی چسبید. این فرصت‌سوزی‌ها چیز جدید یا عجیبی برای ما ایرانیان نیست و به دیدن این اتفاقات عادت کرده‌ایم، اما کی باید از این دور باطل بیرون بیاییم سؤالی است که جوابش را خدا می‌داند.