آن ها هم مثل همه ما بودند.بعضی هایشان دانش آموز و دانشجو،بعضی هایشان کارگر و کارمند،بعضی هایشان هم هنرمند و ورزشکار. آن ها هم مثل همه ما زن و زندگی و خانواده داشتند و به آن پایبند بودند.اما درست در بزنگاهی تاریخی،تصمیمی والا گرفتند و با گذشتن از همه چیز،حفظ خاک و کیان وطن را ترجیح دادند.

صحبت از انسان های شجاع و فداکاری است که با نثار جان و سلامتی خود،امنیت ایران را تامین کردند و دست دشمن بعثی را از خاک پاک ایران کوتاه نگه داشتند و با 8 سال ایستادگی در مقابل شرق و غرب،اجازه ندادند حتی یک وجب از خاک این سرزمین زیر چکمه بیگانگان و غاصبین برود.

مقاومت مقدس ملت ایران در هشت سال جنگ تحمیلی،شهدایی را از تمامی اقشار تقدیم جامعه کرد و فوتبالیست ها هم در این بین حضور پررنگی داشتند. در ادامه به مناسبت هفته دفاع مقدس مروری خواهیم داشت بر ستاره هایی ایستادن در مقابل توپ دشمن را به بازی با توپ چهل تکه در زمین های خاکی ترجیح دادند:

شهید مهدی رضایی مجد؛از قیاس با مارادونا تا جبهه

شهید مهدی رضایی مجد را می‌توان یکی از خاص ترین چهره های تاریخ فوتبال ایران به حساب آورد. کاپیتان تیم ملی فوتبال جوانان ایران که خیلی زود توانست پیراهن پرسپولیس را به تن کند و می‌توانست مانند هم‌دوره‌ای‌هایش مثل امیر قلعه‌نویی، محمد پنجعلی و مجید نامجومطلق به یک چهره ماندگار در فوتبال کشورمان تبدیل شود، هدف والاتری را برگزید و برای دفاع از خاک میهن راهی جبهه‌های جنگ شد. او که روزگاری خود را با ماردونا مقایسه می‌کرد و سودای حضور در فوتبال اروپا را داشت، به مقام والای شهادت نائل آمد تا نامش نه فقط به عنوان یک فوتبالیست باکیفیت که به عنوان یک قهرمان ملی جاودانه شود.

رضایی مجد که زمستان 1342 در محله پاچنار تهران به دنیا آمده بود  در تیم های آذر ، اکباتان و تهران جوان بازی کرد، سپس به تیم ‏پرسپولیس پیوست و 4 ماه در تمرینات پرسپولیس حضور داشت. با حضور در تیم پرسپولیس ‏می توانست به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شود اما مهدی رضایی مجد دفاع از کشور را به پیراهن تیم ملی ترجیح داد و در نهایت در 10 اسفند سال 65 در عملیات تکمیلی کربلای 5 در منطقه شلمچه به شهادت رسید.

شهید ابوالفضل پارسا؛شهادت درون دروازه

خانواده پارسا در فوتبال ایران معمولا با فرزند کوچک این خانواده یعنی محمد پارسا به یاد آورده می شود. او که سال 1371 از ناحیه سر دچار مصدومیتی شدید شد و به کما رفت،حالا سال هاست که علی رغم به هوش بودن،امکان راه رفتن و حتی تکلم را ندارد تا به شکلی تراژیک برای همیشه از فوتبال کنار برود.با این حال محمد پارسا تنها عضو فوتبالی این خانواده نبود.

ابوالفضل پارسا،برادر بزرگتر محمد در سال 1345 در تهران به دنیا آمد و در سنین جوانی به تیم بانک ملی پیوست. او هنگامی که در تیم جوانان بانک ملی دروازه بان شد، یکی از بهترین بازیکنان این تیم به شمار می آمد و همین باعث شد تا در سال 1364 به تیم بزرگسالان بانک ملی دعوت شود و حتی مقابل استقلال هم به میدان برود.

او در سال 1365 عازم خدمت سربازی شد و به طور همزمان در تیم لشکر خرم آباد هم حضور یافت و از دروازه این تیم حراست می کرد و در نهایت در تاریخ 25/5/1365 در صالح آباد ایلام در سالن ورزشی پادگان، به هنگام بمب باران هواپیمای رژیم بعثی عراق به شهادت رسید.

شهدای چوار؛زمین فوتبال به خاک و خون کشیده شد

بمباران شدن یک زمین فوتبال توسط هواپیماهای جنگی جنایتی بی سابقه در سطح ورزش جهان است که ارتش صدام چنین فاجعه ای را به نام خود ثبت کرد و زمین فوتبال چوار در استان ایلام را به قتلگاه فوتبالیست ها و تماشاگران بی گناهی تبدیل کرد که حول محور یک توپ گرد دور هم جمع شده بودند.

در روز 23 بهمن 1365 میان دو تیم منتخب چوار و جوانان استان ایلام برگزار در حال برگزاری بود که پس از گذشت ده دقیقه از نیمه دوم یعنی دقیقه 55 به ناگاه هواپیماهای عراق از راه رسیدند و زمین فوتبال را با همه بازیکنان و تماشاگرانش بمباران کردند و به جوانان این مرز و بوم را به خاک و خون کشیدند. دراین حادثه 10 بازیکن، سه کودک، یک داور و یک تماشاگر به شهادت رسیدند و 6 نفر هم جانباز شدند.

فدراسیون فوتبال ایران چند سال پیش  در نظر داشت با رایزنی‌های بین‌المللی این رخداد را در تقویم فیفا قرار دهد که تا کنون موفق به انجام این کار نشده است.