برکناری جان بولتون، نشانه جدیدی است برای نبود یک استراتژی واضح در دولت آمریکا. این برکناری حکایت از آن دارد که انتخاب برخی افرادی که مناصب مهمی را در موسسات آمریکا بر عهده دارند، مانند وزارت دفاع، وزارت خارجه و شورای امنیت ملی، براساس یک دیدگاه مشترک و مناسب شرایط بین المللی صورت نمی گیرد.
برکناری جان بولتون، نشانه جدیدی است برای نبود یک استراتژی واضح در دولت آمریکا. این برکناری حکایت از آن دارد که انتخاب برخی افرادی که مناصب مهمی را در موسسات آمریکا بر عهده دارند، مانند وزارت دفاع، وزارت خارجه و شورای امنیت ملی، براساس یک دیدگاه مشترک و مناسب شرایط بین المللی صورت نمی گیرد.
وليد شرارة در الاخبار نوشت: برکناری جان بولتون، نشانه جدیدی است برای نبود یک استراتژی واضح در دولت آمریکا. این برکناری حکایت از آن دارد که انتخاب برخی افرادی که مناصب مهمی را در موسسات آمریکا بر عهده دارند، مانند وزارت دفاع، وزارت خارجه و شورای امنیت ملی، براساس یک دیدگاه مشترک و مناسب شرایط بین المللی صورت نمی گیرد.
به گزارش روز نو ، در ادامه این مطلب آمده است: درباره اخراج بولتون، پل پیلار در مقاله ای در بلومبرگ نوشت:« زمانی که سیاست، مبتنی بر اولویت جلب رضایت پایگاه انتخاباتی داخلی بوده و طبق دیدگاه واضحی در مورد جایگاه آمریکا در جهان پایه ریزی نشده باشد، انسجام در مواضع بین رئیس جمهور و شخصی که نامزد إشغال منصبی است، شرط اساسی در جریان عملیات انتخاب این فرد نیست.»
اختلافات بولتون و ترامپ در سیاست خارجی زیاد و محور آن نیز مساله استفاده از گزینه جنگ بود.
مخالفت با باقی ماندن نیروهای آمریکایی در جنگ هایی نظیر جنگ افغانستان، عراق و حتی سوریه و عدم ورود به جنگ های طولانی مدت و تازه، به بهانه انتشار دموکراسی و از میان بردن استبداد، یکی از بارزترین شعارهای سیاسی بود که ترامپ بر آن تاکید داشت؛ در حالی که بولتون، یکی از مهندسان جنگ عراق در سال 2003 و داعیه دار حمله به ایران و استفاده از قدرت نظامی گسترده علیه دولتهای دشمن ایالات متحده بود. با این وجود، اختلاف نظرهای مذکور مانع از انتخاب بولتون بعنوان مشاور امنیت ملی در دولت ترامپ نشد. اما شکست سیاستهای پیشنهادی بولتون در چند پرونده، رئیس جمهور آمریکا را قانع کرد که راهی جز اخراج بولتون باقی نمانده است.
پایداری ایران و قاطعیتش در مقابله با تحریکهای آمریکا، به ترامپ فهماند که ادامه دادن اقدامات تنش آمیز علیه ایران، هر لحظه می تواند منجر به درگرفتن جنگی بزرگ شود. رئیس جمهور ایالات متحده مایل است فشارها بر ایران ادامه داشته باشد، اما می داند که ورود به جنگ تازه می تواند تمام رویای او برای پیروزی در دوره دوم انتخابات را بر باد دهد.
ورود به چنین جنگی، با اولویت اعلام شده ترامپ، که مهار چین و توقف پیشرفت آن است، هماهنگ نیست. ترامپ قصد دارد با نزدیکی به روسیه، از قرار گرفتن آن در یک جبهه با چین، جلوگیری کند، اما بولتون سعی در تخریب این تلاشها داشت. علاوه بر این، توصیه های بولتون در مورد توافق ها و ائتلاف هایی در زمینه سلاح هسته ای و موشکهای میان برد، تنها باعث اوج گرفتن مسابقه تسلیحاتی میان آمریکا و روسیه شد. در این شرایط، چگونه ایالات متحده می تواند باعث دوری روسیه از چین شود؟!
بولتون در زمینه مذاکرات صلح در افغانستان نیز نقش تخریب گری داشت. وی همچنان معتقد است که تنها آمریکا قدرت برتر است و دیگر کشورها باید تسلیم خواست ان باشند. این وقایع و تغییرات در موازین قوا، ترامپ را بر ان داشت تا مشاور امنیت ملی خود را اخراج کند؛ این در حالی است که می داند بسیاری از هم پیمانانش در تل آویو و ریاض، از این موضوع خوشحال نمی شوند.
وليد شرارة در الاخبار نوشت: برکناری جان بولتون، نشانه جدیدی است برای نبود یک استراتژی واضح در دولت آمریکا. این برکناری حکایت از آن دارد که انتخاب برخی افرادی که مناصب مهمی را در موسسات آمریکا بر عهده دارند، مانند وزارت دفاع، وزارت خارجه و شورای امنیت ملی، براساس یک دیدگاه مشترک و مناسب شرایط بین المللی صورت نمی گیرد.
به گزارش روز نو ، در ادامه این مطلب آمده است: درباره اخراج بولتون، پل پیلار در مقاله ای در بلومبرگ نوشت:« زمانی که سیاست، مبتنی بر اولویت جلب رضایت پایگاه انتخاباتی داخلی بوده و طبق دیدگاه واضحی در مورد جایگاه آمریکا در جهان پایه ریزی نشده باشد، انسجام در مواضع بین رئیس جمهور و شخصی که نامزد إشغال منصبی است، شرط اساسی در جریان عملیات انتخاب این فرد نیست.»
اختلافات بولتون و ترامپ در سیاست خارجی زیاد و محور آن نیز مساله استفاده از گزینه جنگ بود.
مخالفت با باقی ماندن نیروهای آمریکایی در جنگ هایی نظیر جنگ افغانستان، عراق و حتی سوریه و عدم ورود به جنگ های طولانی مدت و تازه، به بهانه انتشار دموکراسی و از میان بردن استبداد، یکی از بارزترین شعارهای سیاسی بود که ترامپ بر آن تاکید داشت؛ در حالی که بولتون، یکی از مهندسان جنگ عراق در سال 2003 و داعیه دار حمله به ایران و استفاده از قدرت نظامی گسترده علیه دولتهای دشمن ایالات متحده بود. با این وجود، اختلاف نظرهای مذکور مانع از انتخاب بولتون بعنوان مشاور امنیت ملی در دولت ترامپ نشد. اما شکست سیاستهای پیشنهادی بولتون در چند پرونده، رئیس جمهور آمریکا را قانع کرد که راهی جز اخراج بولتون باقی نمانده است.
پایداری ایران و قاطعیتش در مقابله با تحریکهای آمریکا، به ترامپ فهماند که ادامه دادن اقدامات تنش آمیز علیه ایران، هر لحظه می تواند منجر به درگرفتن جنگی بزرگ شود. رئیس جمهور ایالات متحده مایل است فشارها بر ایران ادامه داشته باشد، اما می داند که ورود به جنگ تازه می تواند تمام رویای او برای پیروزی در دوره دوم انتخابات را بر باد دهد.
ورود به چنین جنگی، با اولویت اعلام شده ترامپ، که مهار چین و توقف پیشرفت آن است، هماهنگ نیست. ترامپ قصد دارد با نزدیکی به روسیه، از قرار گرفتن آن در یک جبهه با چین، جلوگیری کند، اما بولتون سعی در تخریب این تلاشها داشت. علاوه بر این، توصیه های بولتون در مورد توافق ها و ائتلاف هایی در زمینه سلاح هسته ای و موشکهای میان برد، تنها باعث اوج گرفتن مسابقه تسلیحاتی میان آمریکا و روسیه شد. در این شرایط، چگونه ایالات متحده می تواند باعث دوری روسیه از چین شود؟!
بولتون در زمینه مذاکرات صلح در افغانستان نیز نقش تخریب گری داشت. وی همچنان معتقد است که تنها آمریکا قدرت برتر است و دیگر کشورها باید تسلیم خواست ان باشند. این وقایع و تغییرات در موازین قوا، ترامپ را بر ان داشت تا مشاور امنیت ملی خود را اخراج کند؛ این در حالی است که می داند بسیاری از هم پیمانانش در تل آویو و ریاض، از این موضوع خوشحال نمی شوند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
