مثلاً می‌گویند که مروان، دشمن سرسخت اباعبدالله حسین (ع) را از قبرش بیرون کشیدند و او را شلاق زدند. وقتی علت را سئوال کردند گفت:، چون مروان بن حکم به حضرت زهرا (س) اهانت کرد. به خاطر این اهانت این کار را می‌کنیم. قبر معاویه را شکافتند، بقیه را نیز همین طور. اما بدن یزید قطعه قطعه و نابود شده بود کرم به بدنش افتاده و به شکلی بسیار زشت و متعفن درآمده و چیزی از آن باقی نمانده بود.

به نقلی دیگر یزید بن معاویه در اطراف دمشق به علت برخورد پاره‌سنگی که از منجنیقی پرتاب شده بود و به یک طرف صورت وی برخورد کرده بود به بیماری‌ای مبتلا شد و این بیماری مرگ وی را در چهاردهم ربیع‌الاول سال ۶۴ قمری به همراه داشت. پس از آن، وی در قبرستان باب‌الصغیر که در حوالی همان شهر است دفن گردید. طبق وصیّتش، پسرش معاویه دوم بعد از او به خلافت رسید.

اما در مورد معاویه می‌گویند در آخرین روز‌های عمرش وقتی شنید بین مردم شایع شده که او در حال مرگ است دستور داد او را بیارایند و سپس بارعام داد. ظاهر معاویه آن روز به گونه‌ای بود که هیچ‌کس فکر نمی‌کرد به این زودی بمیرد. اما روز بعد معاویه مرد و او را در دمشق دفن کردند. اما مردم دمشق به هیچ‌کس نمی‌گویند قبر معاویه کجاست در حالی که مکان آن نسبتاً آشکار است. قبر معاویه امروز به صورت یک مخروبه درآمده و در میان مردم دمشق مشهور است که هرکس اندک کاری برای قبر معاویه و به منظور آباد کردن آن انجام دهد بلافاصله خواهد مرد؛ زیرا تا به حال چندین بار این مسئله اتفاق افتاده است.