در نقض محاسبات اشتباه ترامپ درباره جنگ با تهران
در میانه تنش ها بین ایالات متحده و ایران، مجددا پیش بینی ها درباره یک درگیری خونین دیگر در خاورمیانه شدت گرفته است. اما درگیری احتمالی ایالات متحده با ایران با جنگ های پیشین این کشور در خاورمیانه یک تفاوت عمده دارد. پاسخ ایران کوبنده خواهد بود و چنین جنگی تلفات زیادی در پی خواهد داشت. این جنگی نیست که آمریکا بخواهد بدون فکر و با عجله وارد آن شود.
در میانه تنش ها بین ایالات متحده و ایران، مجددا پیش بینی ها درباره یک درگیری خونین دیگر در خاورمیانه شدت گرفته است. اما درگیری احتمالی ایالات متحده با ایران با جنگ های پیشین این کشور در خاورمیانه یک تفاوت عمده دارد. پاسخ ایران کوبنده خواهد بود و چنین جنگی تلفات زیادی در پی خواهد داشت. این جنگی نیست که آمریکا بخواهد بدون فکر و با عجله وارد آن شود.
به گزارش روز نو : کنت آدلمن، معاون پیشین دونالد رامسفلد (وزیر دفاع) و یکی از چهره های مطرح در جامعه سیاست خارجی ایالات متحده، در سال 2002 پیش بینی کرده بود که جنگ برای براندازی صدام حسین در عراق «به سادگی خوردن یک کیک» خواهد بود. به نظر می رسد دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، از خوش بینی آدلمن هیچ درسی نگرفته است. ترامپ اگرچه دستور به حمله هوایی علیه ایران را در آخرین دقایق لغو کرد، اما بعدتر هشدار داد که گزینه نظامی هنوز روی میز است. او همچنین اعلام کرده که اگر ایالات متحده با ایران وارد جنگ شود، از نیروی زمینی استفاده نخواهد شد و درگیری صرفا با استفاده از نیروی هوایی و دریایی آمریکا پیش خواهد رفت. ظاهرا او در ذهن خود هیچ شک و تردیدی درباره نتیجه نداشت. او تصریح کرد که چنین جنگی «بسیار طولانی نخواهد شد» و به معنی «نابودی» ایران خواهد بود.
اما تاریخ پر است از نمونه جنگ هایی که رهبران سیاسی و عموم مردم به اشتباه تصور می کردند سریع و آسان خواهند بود. وقتی ابراهیم لینکلن تصمیم گرفت با ایالت های جدایی طلب جنوبی وارد جنگ شود، درخواست اولیه نیروی او برای 90 روز بود. مردم در واشنگتن مطمئن بودند که ارتش ایالات متحده خیلی سریع شورش ها در جنوب را در هم خواهند شکست. اما جنگ 4 سال طول کشید و بیش از 500 هزار سرباز آمریکایی جان خود را از دست دادند.
رهبران و مردم کشورهای اروپایی در سال 1914 با خوش بینی تمام تصور می کردند که جنگ جدید تنها چند ماه طول خواهد کشید و با پیروزی قطعی آنها به پایان می رسد. اما شرایط طبق برنامه ریزی ها پیش نرفت. جنگی که تصور می شد بدون خون ریزی و سریع باشد، به یک کشتار خونین طولانی تبدیل شد که جان میلیون ها جوان را گرفت، به سرنگونی نظام های سیاسی در آلمان، اتریش-مجارستان و روسیه منجر شد و به آغاز طاعون فاشیسم و کمونیسم انجامید.
مساله مشترک در همه این موارد، این تصور بود که فاز اولیه درگیری در نتیجه آن تعیین کننده خواهد بود. اشتباه آدلمن هم همین بود. مواجهه اولیه نظامی ایالات متحده با نیروهای صدام به خوردن کیک واقعا نزدیک بود. ارتش عراقی در برابر نیروهای مهاجم آمریکایی هیچ شانسی نداشتند. وقتی صدام سرنگون شد، جورج دابلیو. بوش، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده، با هواپیمایی به آمریکا سفر کرد که یک پرچم بزرگ «ماموریت با موفقیت انجام شد»، روی آن نصب شده بود. با این حال، اثبات شد که پیروزی اولیه نظامی تنها آغاز یک سردرد طولانی مدت برای ایالات متحده بوده است. در طی چند ماه پس از آن، علیه نیروهای اشغال گر آمریکایی شورش شد و بی ثباتی سیاسی ناشی از جنگ داخلی در عراق کشور را فلج و مسیر را برای ظهور داعش هموار کرد. طبق آخرین آمارها، 4 هزار و 400 نیروی آمریکایی در ماموریت عراق کشته شدند و ایالات متحده چندین تریلیون دلار متضرر شد. با هیچ معیاری نمی شود این جنگ را به سادگی خوردن یک کیک توصیف کرد.
همین مساله است که چشم انداز ترامپ درباره جنگ با ایران را به موضوعی بسیار نگران کننده تبدیل می کند. او تصور می کند که ایالات متحده هم در حمله و هم در ضد حمله کنترل را در دست دارد. مقامات آمریکایی درباره عراق و چند دهه پیش از آن درباره ویتنام، همین فرضیه اشتباه را داشتند. اما حتی دشمنانی که از نظر قابلیت های قراردادی نظامی ضعیف تر به شمار می روند، می توانند گزینه های زیادی در استفاده از جنگ افزارهای غیرمتعارف داشته باشند. و یک چنین استراتژی ای می تواند به معنای جنگی فاجعه آمیز با خسارت های شدید به برتری نظامی ایالات متحده باشد.
به ویژه ایران اگر چنین رویکردی در درگیری احتمالی با ایالات متحده در پیش بگیرد می تواند خیلی موثر عمل کند. قابلیت های ایران از نظر نظامی بسیار اندک است؛ اما جیمز استاوریدیس، دریادار بازنشسته به این مساله اشاره کرده که ایران در بسیاری زمینه ها «قابلیت های جنگ افزاری نامتقارن به شدت قدرتمندی» دارد: «حملات سایبری، تاکتیک های استفاده از گروه قایق های کوچک، زیردریایی های دیزلی، نیروهای ویژه و موشک های کروز سطح به سطح همگی دارایی های ارزشمند و سطح بالایی به شمار می روند. به علاوه، آنها در استقرار این دارایی ها در محیط خشن خاورمیانه بسیار با تجربه هستند.» ایران جدای از استفاده از قابلیت های نظامی خود، می تواند از شبکه متحدان سیاسی و نظامی شیعه خود در سراسر خاورمیانه برای ایجاد فضایی وحشتناک برای ایالات متحده استفاده کند. ایران با حزب الله در لبنان و چندین گروه شبه نظامی در عراق روابط خیلی نزدیکی دارد و به ویژه نیروهای مستقر در عراق در برابر حملات و آزارهای بالقوه این گروه ها آسیب پذیر هستند. ایفای نقش احتمالی اکثریت شیعه تحت فشار و خشمگین در بحرین را هم نمی تواند نادیده گرفت. اگر آنها خشم و اعتراض خود را بر سر رژیم سنی تحت حمایت واشنگتن خالی و یک درگیری داخلی را آغاز کنند، آنگاه استفاده از ستون پنجم ایالات متحده در بحرین برای دولت ترامپ به طور فزاینده دشوار خواهد شد.
به گزارش روز نو : کنت آدلمن، معاون پیشین دونالد رامسفلد (وزیر دفاع) و یکی از چهره های مطرح در جامعه سیاست خارجی ایالات متحده، در سال 2002 پیش بینی کرده بود که جنگ برای براندازی صدام حسین در عراق «به سادگی خوردن یک کیک» خواهد بود. به نظر می رسد دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، از خوش بینی آدلمن هیچ درسی نگرفته است. ترامپ اگرچه دستور به حمله هوایی علیه ایران را در آخرین دقایق لغو کرد، اما بعدتر هشدار داد که گزینه نظامی هنوز روی میز است. او همچنین اعلام کرده که اگر ایالات متحده با ایران وارد جنگ شود، از نیروی زمینی استفاده نخواهد شد و درگیری صرفا با استفاده از نیروی هوایی و دریایی آمریکا پیش خواهد رفت. ظاهرا او در ذهن خود هیچ شک و تردیدی درباره نتیجه نداشت. او تصریح کرد که چنین جنگی «بسیار طولانی نخواهد شد» و به معنی «نابودی» ایران خواهد بود.
اما تاریخ پر است از نمونه جنگ هایی که رهبران سیاسی و عموم مردم به اشتباه تصور می کردند سریع و آسان خواهند بود. وقتی ابراهیم لینکلن تصمیم گرفت با ایالت های جدایی طلب جنوبی وارد جنگ شود، درخواست اولیه نیروی او برای 90 روز بود. مردم در واشنگتن مطمئن بودند که ارتش ایالات متحده خیلی سریع شورش ها در جنوب را در هم خواهند شکست. اما جنگ 4 سال طول کشید و بیش از 500 هزار سرباز آمریکایی جان خود را از دست دادند.
رهبران و مردم کشورهای اروپایی در سال 1914 با خوش بینی تمام تصور می کردند که جنگ جدید تنها چند ماه طول خواهد کشید و با پیروزی قطعی آنها به پایان می رسد. اما شرایط طبق برنامه ریزی ها پیش نرفت. جنگی که تصور می شد بدون خون ریزی و سریع باشد، به یک کشتار خونین طولانی تبدیل شد که جان میلیون ها جوان را گرفت، به سرنگونی نظام های سیاسی در آلمان، اتریش-مجارستان و روسیه منجر شد و به آغاز طاعون فاشیسم و کمونیسم انجامید.
مساله مشترک در همه این موارد، این تصور بود که فاز اولیه درگیری در نتیجه آن تعیین کننده خواهد بود. اشتباه آدلمن هم همین بود. مواجهه اولیه نظامی ایالات متحده با نیروهای صدام به خوردن کیک واقعا نزدیک بود. ارتش عراقی در برابر نیروهای مهاجم آمریکایی هیچ شانسی نداشتند. وقتی صدام سرنگون شد، جورج دابلیو. بوش، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده، با هواپیمایی به آمریکا سفر کرد که یک پرچم بزرگ «ماموریت با موفقیت انجام شد»، روی آن نصب شده بود. با این حال، اثبات شد که پیروزی اولیه نظامی تنها آغاز یک سردرد طولانی مدت برای ایالات متحده بوده است. در طی چند ماه پس از آن، علیه نیروهای اشغال گر آمریکایی شورش شد و بی ثباتی سیاسی ناشی از جنگ داخلی در عراق کشور را فلج و مسیر را برای ظهور داعش هموار کرد. طبق آخرین آمارها، 4 هزار و 400 نیروی آمریکایی در ماموریت عراق کشته شدند و ایالات متحده چندین تریلیون دلار متضرر شد. با هیچ معیاری نمی شود این جنگ را به سادگی خوردن یک کیک توصیف کرد.
همین مساله است که چشم انداز ترامپ درباره جنگ با ایران را به موضوعی بسیار نگران کننده تبدیل می کند. او تصور می کند که ایالات متحده هم در حمله و هم در ضد حمله کنترل را در دست دارد. مقامات آمریکایی درباره عراق و چند دهه پیش از آن درباره ویتنام، همین فرضیه اشتباه را داشتند. اما حتی دشمنانی که از نظر قابلیت های قراردادی نظامی ضعیف تر به شمار می روند، می توانند گزینه های زیادی در استفاده از جنگ افزارهای غیرمتعارف داشته باشند. و یک چنین استراتژی ای می تواند به معنای جنگی فاجعه آمیز با خسارت های شدید به برتری نظامی ایالات متحده باشد.
به ویژه ایران اگر چنین رویکردی در درگیری احتمالی با ایالات متحده در پیش بگیرد می تواند خیلی موثر عمل کند. قابلیت های ایران از نظر نظامی بسیار اندک است؛ اما جیمز استاوریدیس، دریادار بازنشسته به این مساله اشاره کرده که ایران در بسیاری زمینه ها «قابلیت های جنگ افزاری نامتقارن به شدت قدرتمندی» دارد: «حملات سایبری، تاکتیک های استفاده از گروه قایق های کوچک، زیردریایی های دیزلی، نیروهای ویژه و موشک های کروز سطح به سطح همگی دارایی های ارزشمند و سطح بالایی به شمار می روند. به علاوه، آنها در استقرار این دارایی ها در محیط خشن خاورمیانه بسیار با تجربه هستند.» ایران جدای از استفاده از قابلیت های نظامی خود، می تواند از شبکه متحدان سیاسی و نظامی شیعه خود در سراسر خاورمیانه برای ایجاد فضایی وحشتناک برای ایالات متحده استفاده کند. ایران با حزب الله در لبنان و چندین گروه شبه نظامی در عراق روابط خیلی نزدیکی دارد و به ویژه نیروهای مستقر در عراق در برابر حملات و آزارهای بالقوه این گروه ها آسیب پذیر هستند. ایفای نقش احتمالی اکثریت شیعه تحت فشار و خشمگین در بحرین را هم نمی تواند نادیده گرفت. اگر آنها خشم و اعتراض خود را بر سر رژیم سنی تحت حمایت واشنگتن خالی و یک درگیری داخلی را آغاز کنند، آنگاه استفاده از ستون پنجم ایالات متحده در بحرین برای دولت ترامپ به طور فزاینده دشوار خواهد شد.
وارد جنگ شدن با ایران مساله بی اهمیت و کوچکی نیست و اقدام بی محابای رئیس جمهوری ترامپ در این زمینه بی مسئولیتی خواهد بود. حمله به ایران می تواند آغاز یک کابوس طولانی و پر هزینه برای آمریکا باشد که هم خسارت جانی و هم خسارت مالی زیادی در بر خواهد داشت. پیش گویی تولسی گابارد، نامزد دموکرات انتخابات آتی ریاست جمهوری، مبنی بر اینکه جنگ با ایران سبب می شود جنگ با عراق به مثابه خوردن کیک به نظر بیاید، اصلا دور از واقعیت نیست. تهران برای تلافی حمله واشنگتن و آغاز مواجهه دوجانبه راه های زیادی دارد. برای سران ایالات متحده بهترین راه این است که بیشتر در این مسیر مخاطره آمیز پیش نروند.
دیپلماسی ایرانی
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
