«عبدالرحمن الراشد» مدیرکل سابق شبکه «العربیه» عربستان و سردبیر سابق روزنامه الشرق الاوسط این کشور در مطلبی مدعی شد: گزینه های ما در برابر حملات ایران که در کمتر از یک ماه، شش تانکر حامل نفت و فراورده های آن را هدف قرار داد، محدود است؛ این کشور از روی عمد و از طریق جمع آوری اطلاعات و جاسوسی در زمینه ناوبری دریایی، کشتی هایی که از بنادر عربستان و امارات بارگیری کرده بودند را منفجر کرد. آیا راه حل این حملات، راه اندازی جنگ تمام عیار علیه ایران است یا حمله به اهداف گزینشی این کشور نظیر اماکن حیاتی و یا بالا بردن سطح امنیت علیه هر گونه حملات جدید؟
«عبدالرحمن الراشد» مدیرکل سابق شبکه «العربیه» عربستان و سردبیر سابق روزنامه الشرق الاوسط این کشور در مطلبی مدعی شد: گزینه های ما در برابر حملات ایران که در کمتر از یک ماه، شش تانکر حامل نفت و فراورده های آن را هدف قرار داد، محدود است؛ این کشور از روی عمد و از طریق جمع آوری اطلاعات و جاسوسی در زمینه ناوبری دریایی، کشتی هایی که از بنادر عربستان و امارات بارگیری کرده بودند را منفجر کرد. آیا راه حل این حملات، راه اندازی جنگ تمام عیار علیه ایران است یا حمله به اهداف گزینشی این کشور نظیر اماکن حیاتی و یا بالا بردن سطح امنیت علیه هر گونه حملات جدید؟
به گزارش روز نو ، الراشد در این مقاله ایران را مسئول حملات اخیر به نفکتش ها در آب های منطقه متهم کرده و مدعی شده است: به اعتقاد من گزینه سوم و محتملتر در مرحله آتی این است که ما به سناروی تانکرهای نفت کویت در دوران جنگ عراق و ایران بازگردیم؛ در حال حاضر در خلیج فارس با وضعیت خطرناک مشابه آن دوران روبرو هستیم؛ جایی که ایران می خواست از طریق هدف قرار دادن کویت بویژه تانکر های نفتی این کشور، به حملات هوایی عراق پاسخ دهد و پس ازشکست میانجی گری ها، کویت به رونالد ریگان رئیس جمهوری وقت آمریکا متوسل شد که با اعطای مصونیت به این کشور موافقت کرد و واشنگتن وارد یک عملیات نظامی بزرگ علیه فعالیت های ناوبری ایران در خلیج فارس شد وچون براساس قوانین آمریکا حمایت نیروهای آمریکایی از کشتی های خارجی ممنوع بود، کشتی های کویتی بار دیگر نام نویسی شدند و پرچم آمریکا روی آنها قرار گرفت.
نویسنده افزود: بین سال های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ میلادی ودر حالی که نفکتش های کویتی با مشایعت نیروهای دریایی آمریکا در حال دریانوردی بودند، درگیری هایی در آن منطقه رخ داد که قایق های ایرانی غرق شدند و علمیات های سری در پهنای دریا علیه پایگاههای ایرانی که مامور مین گذاری بودند، اجرا شد و تنش به مرحله ای رسید که به اشتباه یک هواپیمای ایرانی بر فراز آب های خلیج فارس سرنگون شد جایی که نیروی دریایی آمریکا به سمت این هواپیما یک فروند موشک شلیک کرد و باعث کشته شدن ۲۹۰ مسافر آن شد و جنگ هشت ساله فورا و پس از آن پایان یافت.
الراشد با طرح این سوال که رابطه آن جنگ با این بحران چیست؟ افزود: تقریبا شرایط هر دو حالت مانند یکدیگر است؛ این همان نظام ایران است که موسم صید نفکتش ها را آغاز کرده است و دست از آن بر نمی دارد و اهمیتی نمی دهد به اینکه اقداماتش ممکن است فاجعه زیست محیطی، به بار آورد و یا باعث مسمومیت شهرهای ساحلی با مواد رادیواکتیوی و بالارفتن قیمت جهانی نفت شود؛ ایران می خواهد رئیس جمهور آمریکا را وادار به عقب نشینی کند تا به محاصره اقتصادی پایان دهد در نتیجه شکی نیست که ایران پشت آن حملات است و انگیزه های روشنی هم برای آن دارد و با تهدیدهای تکراری این کشور که از زبان مقامات انها مبنی بر هدف قرار دادن روند دریانوردی در آب های خلیج فارس مطرح می شود هم سنخیت دارد.
وی با ادعای اینکه ایران به هیچ وجه به هدف قرار دادن چند تانکر که تعداد آنها به شش تانکر می رسد، بسنده نخواهد کرد، در ادامه آورد: به احتمال زیاد ایران پا را فراتر از این خواهد گذاشت و پایگاههای دریایی ثابت را نیز هدف قرار خواهد داد همان کاری که در طول جنگ دهه ۱۹۸۰ میلادی انجام داد تا اینکه اوضاع را به سمت درگیری و دست کشیدن از خواسته هایش پیش برد.
نویسنده افزود: در رویارویی با ایران، گزینه سوم که که احتمالش هم بیشتر است، پرهیز از جنگ تمام عیار نظامی است که نه کشورهای خلیج فارس و نه آمریکا خواهان آن نیستند؛ این کشورها تحریم های اقتصادی را سلاح راحتی می دانند و اگر اوضاع بر همین منوال پیش برود، ایران هر روز از نظر مالی و اقتصادی به تحلیل می رود و به زودی به مرحله ناتوانی و حتی فروپاشی خواهد رسید اما ایران این موضوع را می داند و می خواهد واقعیت دیگری را تحمیل کند.
در اینجا و به سبب تشدید اوضاع، ممکن است کشورهایی که هدف قرار گرفته اند، بویژه عربستان و امارات به گزینه دهه هشتاد متوسل شوند و با تشکیل یک نیروی دریای بین المللی در خلیج فارس،قایق های ایرانی را که مامور مین گذاری هستند تحت تعقیب قرار دهند و با مقابله با آنها بپردازند. و ممکن است چنین اقداماتی به موافقت شورای امنیت نیاز داشته باشد که با حمایت همه کشورها روبرو خواهد شد به استثنای روسیه که احتمالا با ساختار مناسب ان موافقت می کند. کما اینکه اسکورت امنیتی کشتی ها در دریای سرخ علیه دزدان دریایی وجود دارد هر چند که فعالیت های کشورها به صورت فردی باشد.
الراشد در پایان آورد: در صورتی که پیام های هشدار دهنده نظیر افزایش نیروهای دریایی آمریکا در خلیج فارس شکست بخورد، کشورهای هدف قرار گرفته شده چاره ای برای مقابله مستقیم با تجاوزگری های ایران را ندارند. هیچ کس نمی خواهد اوضاع به این نقطه برسد اما با تهران متفاوتی روبرو هستیم که در آن ژنرال هایی نظیر سلیمانی فعال هستند و اثری از رهبران سیاسی قوی نظیر هاشمی رفسنجانی که نزدیکانش می گویند به قتل رسیده، نیست.
به گزارش روز نو ، الراشد در این مقاله ایران را مسئول حملات اخیر به نفکتش ها در آب های منطقه متهم کرده و مدعی شده است: به اعتقاد من گزینه سوم و محتملتر در مرحله آتی این است که ما به سناروی تانکرهای نفت کویت در دوران جنگ عراق و ایران بازگردیم؛ در حال حاضر در خلیج فارس با وضعیت خطرناک مشابه آن دوران روبرو هستیم؛ جایی که ایران می خواست از طریق هدف قرار دادن کویت بویژه تانکر های نفتی این کشور، به حملات هوایی عراق پاسخ دهد و پس ازشکست میانجی گری ها، کویت به رونالد ریگان رئیس جمهوری وقت آمریکا متوسل شد که با اعطای مصونیت به این کشور موافقت کرد و واشنگتن وارد یک عملیات نظامی بزرگ علیه فعالیت های ناوبری ایران در خلیج فارس شد وچون براساس قوانین آمریکا حمایت نیروهای آمریکایی از کشتی های خارجی ممنوع بود، کشتی های کویتی بار دیگر نام نویسی شدند و پرچم آمریکا روی آنها قرار گرفت.
نویسنده افزود: بین سال های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ میلادی ودر حالی که نفکتش های کویتی با مشایعت نیروهای دریایی آمریکا در حال دریانوردی بودند، درگیری هایی در آن منطقه رخ داد که قایق های ایرانی غرق شدند و علمیات های سری در پهنای دریا علیه پایگاههای ایرانی که مامور مین گذاری بودند، اجرا شد و تنش به مرحله ای رسید که به اشتباه یک هواپیمای ایرانی بر فراز آب های خلیج فارس سرنگون شد جایی که نیروی دریایی آمریکا به سمت این هواپیما یک فروند موشک شلیک کرد و باعث کشته شدن ۲۹۰ مسافر آن شد و جنگ هشت ساله فورا و پس از آن پایان یافت.
الراشد با طرح این سوال که رابطه آن جنگ با این بحران چیست؟ افزود: تقریبا شرایط هر دو حالت مانند یکدیگر است؛ این همان نظام ایران است که موسم صید نفکتش ها را آغاز کرده است و دست از آن بر نمی دارد و اهمیتی نمی دهد به اینکه اقداماتش ممکن است فاجعه زیست محیطی، به بار آورد و یا باعث مسمومیت شهرهای ساحلی با مواد رادیواکتیوی و بالارفتن قیمت جهانی نفت شود؛ ایران می خواهد رئیس جمهور آمریکا را وادار به عقب نشینی کند تا به محاصره اقتصادی پایان دهد در نتیجه شکی نیست که ایران پشت آن حملات است و انگیزه های روشنی هم برای آن دارد و با تهدیدهای تکراری این کشور که از زبان مقامات انها مبنی بر هدف قرار دادن روند دریانوردی در آب های خلیج فارس مطرح می شود هم سنخیت دارد.
وی با ادعای اینکه ایران به هیچ وجه به هدف قرار دادن چند تانکر که تعداد آنها به شش تانکر می رسد، بسنده نخواهد کرد، در ادامه آورد: به احتمال زیاد ایران پا را فراتر از این خواهد گذاشت و پایگاههای دریایی ثابت را نیز هدف قرار خواهد داد همان کاری که در طول جنگ دهه ۱۹۸۰ میلادی انجام داد تا اینکه اوضاع را به سمت درگیری و دست کشیدن از خواسته هایش پیش برد.
نویسنده افزود: در رویارویی با ایران، گزینه سوم که که احتمالش هم بیشتر است، پرهیز از جنگ تمام عیار نظامی است که نه کشورهای خلیج فارس و نه آمریکا خواهان آن نیستند؛ این کشورها تحریم های اقتصادی را سلاح راحتی می دانند و اگر اوضاع بر همین منوال پیش برود، ایران هر روز از نظر مالی و اقتصادی به تحلیل می رود و به زودی به مرحله ناتوانی و حتی فروپاشی خواهد رسید اما ایران این موضوع را می داند و می خواهد واقعیت دیگری را تحمیل کند.
در اینجا و به سبب تشدید اوضاع، ممکن است کشورهایی که هدف قرار گرفته اند، بویژه عربستان و امارات به گزینه دهه هشتاد متوسل شوند و با تشکیل یک نیروی دریای بین المللی در خلیج فارس،قایق های ایرانی را که مامور مین گذاری هستند تحت تعقیب قرار دهند و با مقابله با آنها بپردازند. و ممکن است چنین اقداماتی به موافقت شورای امنیت نیاز داشته باشد که با حمایت همه کشورها روبرو خواهد شد به استثنای روسیه که احتمالا با ساختار مناسب ان موافقت می کند. کما اینکه اسکورت امنیتی کشتی ها در دریای سرخ علیه دزدان دریایی وجود دارد هر چند که فعالیت های کشورها به صورت فردی باشد.
الراشد در پایان آورد: در صورتی که پیام های هشدار دهنده نظیر افزایش نیروهای دریایی آمریکا در خلیج فارس شکست بخورد، کشورهای هدف قرار گرفته شده چاره ای برای مقابله مستقیم با تجاوزگری های ایران را ندارند. هیچ کس نمی خواهد اوضاع به این نقطه برسد اما با تهران متفاوتی روبرو هستیم که در آن ژنرال هایی نظیر سلیمانی فعال هستند و اثری از رهبران سیاسی قوی نظیر هاشمی رفسنجانی که نزدیکانش می گویند به قتل رسیده، نیست.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
