با شدت گرفتن سرعت وزش باد‌های ۱۲۰ روزه در منطقه سیستان، سرعت باد در زابل به ۱۱۵ کیلومتر بر ساعت رسید و شعاع دید را در مناطق روستایی تا حد بسیار زیادی کاهش داد.

باد‌های ۱۲۰ روزه سیستان معروف به باد‌های لوار، دنباله باد‌های موسمی هندوستان است و از طریق افغانستان با عبور از نواحی کم ارتفاع این کشور، چون دشت «ناامید» وارد ایران می‌شود.

با توجه به وضعیت جغرافیای طبیعی کشور و همچنین پراکندگی الگو‌های فشار سطح زمین، به نظر می‌رسد در بیشتر نواحی ایران باد‌های محلی فصل تابستان وجود داشته باشند، ولی در هر محل نام مخصوص به خود دارند. این باد‌ها در فصل گرم سال شروع وزیدن گرفته و از دو مشخصه سرعت و تداوم زیاد برخوردار است.