ما خواهان مذاكره با ايران هستيم، ما آماده مذاكره با ايران هستيم، اين دو جمله را طي يك سال گذشته و درست از زمان تشديد تحريم ها از سوي آمريكا بار ها و بارها از زبان دولتمردان اين كشور شنيده ايم تا جايي كه حتي اين توهم در بسياري ايجاد شده كه آمريكايي هاي مهربان خواستار مذاكره هستند و گویی اين جمهوري اسلامي است كه اين دشمني قديمي را همچنان كش مي دهد.

به گزارش روز نو : ما خواهان مذاكره با ايران هستيم، ما آماده مذاكره با ايران هستيم، اين دو جمله را طي يك سال گذشته و درست از زمان تشديد تحريم ها از سوي آمريكا بار ها و بارها از زبان دولتمردان اين كشور شنيده ايم تا جايي كه حتي اين توهم در بسياري ايجاد شده كه آمريكايي هاي مهربان خواستار مذاكره هستند و گویی اين جمهوري اسلامي است كه اين دشمني قديمي را همچنان كش مي دهد.

در دروس تئوري علم سياست اصولي داريم به نام سياست اعلامي و سياست اعمالي و نكته در اين است كه معمولا سياست هاي اعلامي كشورها همان سياست هايي نيست كه در عمل به دنبال اند. در اين مورد هم دقيقا چنین چیزی است، با جرات مي توان گفت كه آمريكا هيچ وقت و به خصوص امروز كه بیشتر از همیشه ادعا مي كند نه خواهان مذاكره و نه حتي آماده آن بوده است! چرا که اساسا این کشور به واطه رویکرد خود دنبال حل و فصل تنش ها و بحران های خود نیست.

بلا شک اظهار نظر قطعي و پيشبيني سياست خارجي كشور ها امري دشوار است و يك تحليلگر يا تصميم ساز بايد همواره تئوري هاي مختلف را پيش بيني و براي هر يك برنامه داشته باشد، اما با بررسي يكسري از رفتارهاي كشورها به خصوص كشوري به مانند آمريكا مي توان پي به نکته اشاره شده برد كه اين كشور علي رغم ادعاهايي كه عليه دشمنان خود مي كند هيچگاه تمايلي به حل و فصل خصومت ها و كنار گذاشتن تنش ها نداشته و ندارد. در واقع دگرسازي بخش مهمي از سياست خارجي آمريكا بوده و اين كشور ترجيح مي دهد دشمناني ضعيف و كنترل شده داشته باشد تا اينكه مشكلات خود را با آن ها حل و فصل كند. به بيان بهتر آمريكايي ها علاقه دارند تا به مانند شطرنج بازي باشند كه هر دو رنگ از مهره هاي شطرنج را خودشان به حركت در مي آورند!

 

واقعا چطور ممكن است كشوري خواهان مذاكره باشد و تحريم هاي سنگين تري وضع كند؟ آيا واقعا وزير امور خارجه آمريكا وقتي ١٢ شرط مضحك خود را براي مذاكره مطرح مي سازد واقعا نسبت به عملي نبودن اين شروط آگاهي ندارد؟ واقعا بیرون آمدن از یک توافق موفق بین دو کشور می تواند پیش زمینه دست یابی به توافقی دیگر باشد؟ متاسفانه براي ساليان متمادي طي ٤٠ سال گذشته اين باور به خصوص در بين عامه مردم جا افتاده كه آمريكا علاقمند با دوستي با ايران است و اين ماهستيم كه پا جلو نمي گذاريم كه اين به واقع نادرست است.

ما طي اين سال ها ناخواسته درگير اين تله آمريكايي ها شديم، اما در این بین اظهارات هوشمندانه روز گذشته رئيس جمهور نقطه روشني بود كه مي تواند دست آمريكا را به نوعی رو كند. ترامپ و دوستانش به شدت سعي دارند تا توپ مذاكره را در زمين ايران بياندازند و ژست از مد افتاده دوستي براي ملت ايران در نزد افکار عمومی بگيرند. ما نيز بعضا در دام آن ها گرفتار مي شويم اما موضع ديروز حسن روحاني و ذكر اين نكته كه ايران آماده مذاكره است به شرطي كه فشار ها برداشته شود و آمريكا دست از سياست هاي گذشته خود بردارد فوق العاده درست و به جا بود چرا كه حالا با اين اظهار نظر توپ مجددا در زمين ايالات متحده خواهد بود.

جمهوري اسلامي ايران و ملت ايران همواره نشان داده اند كه آماده تعامل هستند اما تعامل با شخصي كه از در احترام متقابل وارد شود و به دنبال فريب و بازي نباشد. حتی رهبر معظم انقلاب که گروهی چه در داخلی و چه در خارج علاقنمد به معرفی ایشان به عنوان مخالف این مساله دارند در زمان مذاکرات برجام و با وجود آگاهی نسبت به بدعهدی آمریکایی ها صراحتا فرمودند که اگر آمریکا تغییر روش داده و نسبت به تعهداتش پایبند باشد شاید بتوان مذاکرات را ادامه داد که این خود سند روشنی بر تعامل پذیر بودن جمهوری اسلامی است نه در حرف که در عمل است.

یک مذاکره کننده ماهر برای دستیابی به منافع خود باید بداند که کی زمان مذاکره کی زمان مقاومت و حتی کی زمان جنگ است! با شرايط فعلي به نظر می رسد تنها راه مقاومت در برابر فشارهاي ترامپ است چرا كه امروز با جديت مي توان گفت آمريكا به هيچ عنوان از آن قدرت سابق برخوردار است و كشورها به لطف عملکرد ايران حداقل در گفتار هم كه شده علنا با هژمون ديروز مخالفت مي ورزند پس فعلا بايد به اين راه ادامه داد تا شايد آمريكا روزي واقعا آماده و خواهان مذاكره باشد. 

 

البته نکته مهم این است که ما نيز در اين اوضاع از اين دام چندين سال بيرون بياييم، متاسفانه تمام بحث هاي آكادميك و غير آكادميك ما در يك كلام يعني آمريكا خلاصه مي شود، حتی تقسیم بندی گرايش سياست خارجي ما با آمريكايي و ضد آمريكايي تعريف مي شود و اين دقيقا همان چيزي است كه آن ها مي خواهند، ايالات متحده دشمن تمام ملت هاي آزاديخواه جهان است و در دستيابي به منافع اش از هيچ ترفتدي ابا ندارد كه البته طبيعي هم هست، اما ما نبايد در زمين آن بازي كنيم. 

بدون شک هنوز هم نمی توان از نقش آمریکا در مناسبات بین المللی غافل شد اما بايد كمي از آمریکازیساسیون کردن مسائل فاصله بگيريم و با ديپلماسي فعال سعي در نزديك شدن به ساير كشورهاي جهان داشته باشيم، كوبيدن بر طبل اين دشمني و رجزخواني های بي فايده از گوشه و کنار و عدم توجه به ظرفيت هاي داخلي همان چيزي است كه آمريكا آن را مي خواهد، باید توجه داشت که آنچه منافع آمريكا را تامين مي كند نه داشتن متحدان قدرتمند كه چاپيدن  متحداني احمق به واسطه دشمناني ضعيف و متلاشي است پس سعی کنیم در تار این عنکبوت گرفتار نشویم.

نواندیش