این روش ها در دفع سنگ کلیه کمک کننده هستند.
 
 
همیشه لازم نیست برای خلاص شدن از دست سنگ کلیه به دارو و پزشک متوسل شد و گاهی اوقات سنگ های کوچک از طریق مجاری ادراری دفع می شوند. با این حال سنگ های بزرگتر ممکن است با مسدود کردن مثانه به ایجاد درد و عواقب دیگر منجر شوند.
 
   
به گفته دکتر «رالف کلیمن»، از اساتید دانشکده اورولوژی دانشگاه کالیفرنیا درد ناشی از سنگ کلیه در آغاز شدید بوده و بیمار ناچار به استفاده از داروی های آرام بخش است. پس از گذشت مدتی می توان درد را با استفاده از داروهای ﺿﺪ ﺍﻟﺘﻬﺎبی غیر استروئیدی کنترل کرد.
 
برای دفع سنگ کلیه معمولا نوشیدن آب به مقدار زیاد پیشنهاد می شود اما از بلوک کننده اختصاصی گیرنده‌های آلفا آدرنرژیک «تامسولوسین» هم می توان برای شل کردن گردنه مثانه و باز شدن خروجی آن استفاده کرد.
 
در صورتی که سنگ بیش از حد بزرگ باشد درد بیمار خارج از حد تحمل خواهد بود و در این صورت نیاز به مداخله مستقیم پزشکان به یکی از روش های زیر است:
 
سنگ شکنی با امواج: این فرایند با کمترین میزان تهاجم به دفع سنگ کمک می کند. پزشکان از طریق دستگاه تصویربرداری مکان دقیق سنگ را مشخص کرده و با استفاده از ماشین تولید هدفمند امواج ضربه ای با انرژی بالا آن را می شکنند. در نتیجه بیمار می توانند با آسودگی بیشتر خرده سنگ را دفع کند.
 
یورتروسکوپی: این روش نیز تا حد کمی تهاجمی است و طی آن پزشک لوله ای باریک و مجهز به دوربین آندوسکوپی را وارد مجاری ادراری می کند. این لوله که «یورتروسکوپ» نام دارد سپس از طریق مثانه به سمت حالب عبور داده شده و نهایتاً آن را به سمت سنگ حرکت می دهند. پس از تعیین محل سنگ با استفاده از لیزر آن را می شکنند تا از طریق ادرار دفع گردد.
 
جراحی سنگ شکنی از راه پوست: در این رویکرد نسبتا تهاجمی اورولوژیست برای دسترسی به کلیه سوراخ کوچکی را در پشت بیمار ایجاد می کند. از این سوراخ برای وارد کردن لوله مجهز به دوربین به نام نفروسکوپ استفاده می شود. در صورتی که از لوله برای برداشتن سنگ کلیه استفاده شود آن را «نفروستولیتوتومی» و اگر برای شکستن سنگ از آن بهره ببرند جراحی را «نفرولیتوتریپسی» می نامند.
 
نفرولیتوتومی لاپاراسکوپیک با کمک ربات: این روش معمولا زمانی که سنگ بزرگ باشد مورد استفاده قرار می گیرد و طی آن پزشک با ایجاد سوراخی کوچک روی شکم بیمار ابزاری رباتیک و یک دوربین را وارد بدن بیمار می کند. جراح با کنترل ربات از راه دور کلیه را باز کرده و سنگ را برمی دارد. از مزایای این روش نسبت به عمل باز باید به آسیب محدود و خونریزی کمتر بیمار اشاره کرد.
 
برای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه چه بخوریم؟
 
مهم نیست قبلا دچار سنگ کلیه شده اید یا خیر، بهتر است برای اجتناب از مواجه شدن با این معضل طاقت فرسا روش هایی زیر در پیش بگیرید. این روش ها شامل تغییر در رژیم غذایی و مصرف داروهایی است که یابد تحت نظر پزشک آنها را مصرف کنید. پس از مشورت با یک پزشک متخصص و بر اساس پرونده پزشکی یا نوع سنگ هایی که قبلا داشته اید، یکی از این دو روش یا ترکیبی آنها را در دستور کار قرار دهید.
 
رژیم غذایی برای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه:
 
نوشیدن آب زیاد: این کار تراکم مواد معدنی با احتمال تشکیل سنگ را در ادرار کاهش می دهد.
 
محدود کردن مصرف نمک و شکر: مقادیر زیاد سدیم و شکر با افزایش سطح کلسیم در ادرار می توانند به سنگ کلیه منجر شوند.
 
دریافت کلسیم کافی: اگرچه بالا بودن کلسیم در ادرار خطر سنگ کلیه را در پی دارد اما مصرف مواد غنی از آن مانع از تشکیل سنگ خواهد شد.
 
محدود کردن پروتئین: مصرف بیش از حد پروتئین به ویژه از نوع حیوانی شما را در معرض سنگ کلیه قرار می دهد، هرچند با توجه به قیمت فعلی گوشت و مرغ این احتمال خود به خود حذف شده است.
 
مصرف میوه و سبزیجات فراوان: این محصولات به دلیل داشتن مواد مغذی نظیر پتاسیم، منیزیم و سیترات به کارکرد صحیح کلیه کمک می کنند
 
کنار گذاشتن نوشیدنی های گازدار: این نوشیدنی ها حاوی فسفات بوده و از طریق ترکیب با کلسیم ادرار باعث تشکیل سنگ می شوند.
 
کاهش مصرف غذاهای حاوی اگزالات: اگر قبلا تجربه سنگ کلیه از نوع کلسیم اگزالات را داشته اید، بهتر است مصرف غذاهای حاوی اکسالات یک دی‌آنیون نظیر لوبیا، توت، آجیل، سویا، سیب زمینی شیرین، سبوس گندم و سبزیجات با رنگ سبز تیره مثل اسفناج را کمتر کنید.
 
داروهای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه:
 
پتاسیم سیترات: کاهش اسیدیته ادرار
 
مدرهای (دیورتیک) تیازیدی: کاهش سطح کلسیم در ادرار
 
آلوپورینول: کاهش اسید اوریک
 
استوهیدروکسامیک اسید: بازدارنده آنزیم اوره‌آز و مفید در درمان سنگ‌های اِسترووایت کلیوی
 
دی-پنی‌سیلامین و تیوپرونین: تشکیل باند دی‌سولفیدی تیول-سیستین و افزایش حلالیت ادراری سیستین