فاصله اصلاح‌طلبان از روحانی ضربه به اصلاحات است
  دغدغه اصلی‌ مردم سیاسی و انتخاباتی نیست
 اخیرا برخی از افراد در جریان اصلاحات سخن از جدایی از روحانی می‌زنند و معتقدند که باید به فکر انتخابات آینده از جمله مجلس و ریاست جمهوری باشیم. برای تحلیل و بررسی این موضوع » گفت‌وگویی با حسن رسولی عضو شورای شهر تهران و فعال سیاسی اصلاح‌طلبان داشته که در ادامه می‌خوانید.
 با توجه به عملکرد اخیر دولت طی دو سال گذشته در میان اصلاح‌طلبان نوعی دوگانگی مشاهده می‌شود. این موضوع را چگونه تبیین می‌کنید؟
به گزارش روز نو :در جریان اصلاحات که تنوع و تکثر وجود دارد، در برخورد با مسائل روز به ویژه تنظیم رابطه و تعیین نسبت اصلاح‌طلبان با دولت آقای روحانی نقطه نظرات متفاوتی دیده می‌شود. برخی از تحلیلگران اصلاح‌طلب بر این باور هستند که به دلیل عدم وفای به عهد آقای روحانی در عمل به وعده‌های بزرگ و گسترده ایام انتخابات تداوم حمایت از او باعث آسیب‌دیدگی اعتبار و حیثیت اصلاح‌طلبان می‌شود و توصیه می‌کنند که در چنین شرایطی با توجه به تغییر مسیری که آقای روحانی و کابینه‌شان داشتند، ضرورتی به تداوم حمایت اصلاح‌طلبان از دولت نیست. این موضوع یک نظریه است که در رسانه‌ها اعم از فضای مجازی و رسانه‌های نوشتاری انعکاس داشته است. در مقابل برخی هم معتقدند که حمایت اصلاح‌طلبان در سال 92 و 96 از آقای روحانی متناسب با واقعیات صحنه سیاست داخلی و خارجی ایران بوده و این حمایت به این دلیل نبود که آقای روحانی با اصلاح‌طلبان همفکر بوده است. او از ابتدای پیروزی انقلاب از پایگاه سیاسی اصولگرایی معتدل برخوردار و هنوز هم نه خود آقای روحانی و نه قضاوت افکار عمومی و معدل ارزیابی اصلاح‌طلبان او را اصلاح‌طلب به شمار نمی‌آورد.
 دولت روحانی دستاوردهای خوبی هم به دست آورد اما با انتقادات بسیار زیادی هم مواجه شده است.
دو حمایتی که اصلاح‌طلبان در 92 و 96 از روحانی داشتند با این هدف صورت گرفت که او بر شرایط کشور در هشت ساله گذشته دچار کجروی شده بود، اشراف دارد و می‌تواند کشور را به مسیر صحیح بازگرداند. دولت آقای روحانی طی چهار ساله اول در مواجهه با مشکلات، در وهله اول در حوزه سیاست خارجی با پیگیری مبتکرانه توانست پرونده برجام را به توفیقات بسیار خوبی برساند و در نتیجه روابط بین‌المللی ایران را از حالت متشنج و بی‌هدف قبلی دور کند، اما استفاده از آثار برجام که نیازمند همراهی و حمایت دوستان اصولگرای آقای روحانی بود، صورت نگرفت و همین مانع از آن شد تا اقتصاد و معیشت کشور و مردم از آثار و پیامدهای مثبت این توافق بزرگ که به نظر ارزنده‌ترین پیروزی جمهوری اسلامی ایران در عرصه طی 40 ساله گذشته است، بهره‌مند شوند. همچنین در چهار ساله اول آقای روحانی در ساماندهی حوزه اقتصاد با توجه به نقشی که اساسا دولت به معنای قوه مجریه در فضای تصمیم‌گیری کشور دارد، عملکرد قابل قبولی داشت. تندروی‌های داخلی، روی کار آمدن ترامپ و برخی دیگر از تحولات منطقه‌ای و همراهی تعدادی از کشورهای عربی با رژیم اشغالگر قدس و دولت جمهوریخواه آقای ترامپ شرایطی را فراهم ساخت تا عملا در پی این موفقیت بزرگ برخلاف آمد و شدهای فراوانی که از کشورهای صاحب منابع ارزی و خواهان سرمایه‌گذاری در ایران داشتیم مانند ژاپن، کره، اروپا و هند این باور شکل بگیرد که برجام فاقد تاثیر مثبت در ساماندهی اقتصاد و معیشت کشور بوده است. این هدفی بود که رقبای آقای روحانی با استفاده از ظرفیت وسیع سیاسی و رسانه‌ای که در اختیار دارند در پیش گرفته و هنوز هم در بخش تندرو جریان اصولگرا که رقیب اصلی آقای روحانی بودند این راهبرد را دنبال می‌کنند.
 با توجه به اینکه روحانی از سوی جریان اصولگرا تندرو مورد هجمه قرار گرفت و دولت او عملکرد قابل قبولی نشان نداد و از نظر جامعه این موضوع به پای اصلاح‌طلبان نوشته می‌شود، جریان اصلاحات چگونه باید رفتار کند؟
اصلاح‌طلبان در مواجهه با افکار عمومی که سال 92 و 96 به آنها اعتماد کردند باید مسئولانه و صادقانه رفتار کنند حتی اگر این حمایت به موقعیت جریان اصلاحات در کوتاه‌مدت و میان‌مدت لطمه وارد کند. به یاد داریم که هشت سال دولت آقای احمدی‌نژاد به ویژه چهار ساله اول با حمایت همه‌جانبه اصولگرایان همراه بود، این حمایت‌‌ها تا آنجا بود که از او به عنوان معجزه هزاره سوم یاد می‌کردند. اگر امروز اصلاح‌طلبان مانند اصولگرایان که در چهار ساله دوم دولت آقای احمدی‌نژاد از او جدا شدند قصد داشته باشند از روحانی جدا شوند، دچار خطای استراتژیک می‌شوند و در درازمدت هم کشور و هم جریان اصلاحات با آسیب رو‌به‌رو خواهد شد. اصلاح‌طلبان به لحاظ راهبردی باید از تصمیم‌شان در سال‌های 92 و 96 حمایت کنند. عملکرد مثبت آقای روحانی از جمله برجام و اقداماتی که در جهت هموارسازی فضای اطلاع‌رسانی کشور را شاهد هستیم که باید به آنها ارج نهاد و همچنین متقابلا در مواجهه با تصمیمات ناصحیح دولت باید با صراحت دست به نقد بزنیم. نباید از یاد برد که مساله اصلی کشور امروزه حمله به دولت آقای روحانی نیست بلکه حمایت از اقدامات خوب او مانند برجام و انتقاد شفاف نسبت به برخی از مواضع ایشان و سایر دولتمردان اهمیت دارد.
 ارزیابی شما از افزایش تخریب‌ها‌ علیه آقای عارف چیست؟
برخی از صاحب‌نظران ما نسبت به راهبرد سال‌های 92 و 96 انتقاداتی به بزرگان اصلاحات، احزاب، گروه‌ها و مجامعی که این دو انتخابات را راهبری کردند دارند. به طور مثال به شخصیتی مانند آقای عارف یا رئیس دولت اصلاحات یا مرجع انسجام‌بخشی مانند شورای عالی سیاستگذاری حمله می‌کنند. به نظر می‌آید این نوع رفتارها که حتما با انگیزه دلسوزانه صورت می‌پذیرد با یک نگاه راهبردی چیزی بجز خودزنی در میان اصلاح‌طلبان نیست و باید از آن رد شد. پس از حوادث ناگوار دی ماه 96 که 100 شهر را دربر گرفت و بیش از 20 نفر جان خود را از دست دادند، فضای سیاسی کشور در مقایسه با سال‌های گذشته وارد شرایط جدیدی شده است. امروزه دوسوم جمعیت متضرر شده از تورم افسارگسیخته واقعی و افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها، ناشی از فعالیت برخی ستادهای سازمان‌یافته، نسبت به کارآمدی کلیت فضای سیاسی دچار تردید شده‌اند. طبیعتا در چنین شرایطی باید جریان اصلاحات با یک نگاه ساختارگرایانه گفتمان جدیدی را به افکار عمومی عرضه و با استفاده از تجارب 40 ساله گذشته معایب ساختاری را شناسایی کند. هنگامی که مردم در فقر، بیکاری و گرفتارهای روزمره بسر می‌برند و طی کمتر از یک سال ثروت و قدرت خریدشان به زیر 40درصد نسبت به سال 96 کاهش می‌یابد، باید به آنها حق داد که دغدغه اصلی‌شان پرداختن به مسائل سیاسی و انتخاباتی نخواهد بود.
 جریان اصلاحات برای برون‌رفت از مشکلات باید چه راه‌حلی را ارائه دهد؟