دلواپسان دنبال عقب‌نشینی ظریف هستند
 
وزرا در بیان حقایق محافظه‌کاری می‌کنند
 
 بحث استیضاح وزیر امورخارجه همچنان داغ است. طیف خاصی از نمایندگان مجلس که پیش از این هم در رابطه با لایحه CFT جوسازی‌های عجیبی علیه وزارت خارجه و دولت به راه انداخته بودند، اکنون به نظر وارد فاز تازه‌ای شده‌اند و شخص وزیر امورخارجه را نشانه رفته‌اند. بهانه آنها پولشویی و بیان آن از سوی ظریف است. به راستی دلواپسان، عقبه رسانه‌ای و فکری آنها به دنبال چه چیزی هستند؟ آیا مردم فریادهای دلواپسانه آنها را باور خواهند کرد؟ آیا این طیف در مواضع خود صداقت دارند؟  در همین ارتباط با حجت‌الاسلام سیدناصر قوامی فعال سیاسی و رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس ششم به گفت‌وگوی کوتاهی پرداخته است که می‌خوانید.
 
به گزارش روز نو : پس از صحبت‌های آقای ظریف، وزیر امورخارجه مبنی بر وجود پولشویی، هجمه‌های بسیاری به او وارد شد و در نهایت موضوع استیضاح را مطرح کرده‌اند.
 
آقای ظریف که در سخنان خود نامی از فردی نبرده است تا آن افراد تحت پیگرد قرار بگیرند، البته به نظر نمی‌رسد وزرا بتوانند بیان برخی امور را با صراحت انجام دهند. حرف‌های ظریف کلی بوده است، کمااینکه این آقایان دلواپس ملت ایران و مخالفان خود را متهم به وابسته بودن، فتنه‌گری، اغتشاشگر و... می‌کنند. حال که ظریف فقط به لغت پولشویی اشاره کرده است، چرا هیچ کدام از آن افراد و گروه‌هایی که به دیگران اتهام وارد می‌کنند دست به فحاشی و سخنان ناروا و بدون سند درباره منتقدین و طیف مقابل خود اظهار نظر کرده‌اند را تحت تعقیب قرار نمی‌دهند؟ چرا ظریف باید متهم به برخی از مسائل شود؟ به نظر نمی‌رسد که فردی منکر وجود پولشویی باشد، مثل اینکه بگویند رباخواری در کشور وجود ندارد یا فلان گناه در کشور صورت نمی‌گیرد! به هر حال این بحث وجود دارد. شاید پولشویی عمومیت نداشته باشد اما ممکن است 10 یا 20 مورد باشد اما نمی‌توان منکر این امر شد.
 
کارشناسان واردات قاچاق به داخل کشور را سالیانه حدود 20 میلیارد دلار ارزیابی و همین میزان قاچاق را مصداق بارز پولشویی قلمداد می‌کنند.
 
این گونه مسائل وجود دارد، چرا که شاهد قاچاق روزانه میلیون‌ها لیتر سوخت هستیم. این‌ها را در کنار واردات کالا و ارز قاچاق قرار دهید، پول‌هایی که در این میان رد و بدل می‌شود یک نام دارند و مصداق بارز پولشویی است، پس نمی‌توان منکر این موضوع شد که اتفاق افتاده است. آقای ظریف هم امر خلاف واقعی را بیان نکرده‌اند. نامی از شخص یا گروه و نهادی هم نبرده که اکنون مورد مؤاخذه عده‌ای خاص قرار گرفته است.
 
شما در مجلس ششم رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی بودید. آیا در آن هنگام هم مسأله پولشویی به این شکل آشکار و علنی مطرح بود؟
 
قانون پولشویی به شکل یک لایحه و توسط وزیر وقت اقتصاد در دولت اصلاحات یعنی آقای طهماسب مظاهری و در شهریور سال 1381 در مجلس ششم ارائه و استارت اولیه آن همان موقع زده شد. خاطرم هست که آقای مظاهری بسیار مصر بودند تا قانون مبارزه با پولشویی حتما تصویب بشود. بنابراین در دهه 80 هم حتما پولشویی وجود داشته که دولت وقت لایحه به مجلس ارائه کرد.
 
آیا مصداقی وجود داشت؟
 
مصادیقی مطرح نشد، فقط لایحه به مجلس ششم ارائه شد و مقدمات قانونی شدن مبارزه با پولشویی فراهم شد. آقای مظاهری وزیر وقت اقتصاد معتقد بودند که اکنون کشورهای جهان به سمت تصویب این قانون رفته‌اند و برای ارتباط بهتر پولی و مالی با جهان، ایران هم باید چنین قانونی را به تصویب برساند.
 
افرادی که به دنبال هجمه به آقای ظریف هستند چرا سخنان او را درباره پولشویی به خود گرفته‌اند؟
 
لزومی ندارد مسائل را با صدای بلند فریاد بزنند تا شائبه‌ای به وجود نیاید. ظریف اسم کسی را نبرده است. این‌ها که هجمه وارد می‌کنند و اتهام می‌زنند، لابد منافعی دارند که چنین رفتاری می‌کنند. در تصویب لایحه CFT و پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون منع حمایت مالی تروریسم، همه دیدند که این طیف با جو سازی چه حاشیه‌هایی را ایجاد کردند که فعلا هم شورای نگهبان آن را رد و ایراد وارد کرده است. چرا صدای این افراد درآمده که ظریف از پولشویی سخن گفته است؟ خودشان می‌داند که اگر جلوی مبحثی که مطرح شده است را نگیرند، ممکن است آقای ظریف فردا روز بیاید و اسامی را هم اعلام کند. بنده به آقای ظریف وزیر امورخارجه کشور عرض می‌کنم همچنانی که با شهامت بحث وجود پولشویی را در کشور مطرح کردید، بیایید و با شجاعت و شهامت بیشتر، اسامی افراد یا گروه‌های دخیل در این امر را هم افشا کنید و بگویید چه کسانی هستند.
 
اگر کار به طرح موضوع در صحن علنی بکشد آیا ممکن است آقای ظریف اسامی را اعلام کند یا حداقل کمی شفاف‌تر به بحث وارد شوند؟
 
به هر حال وزرا و مسئولان کشور یکسری ملاحظاتی دارند. از یک سو ملاحظه خودشان و جایگاه و مقامشان را دارند و از سویی مصالح کشور و نظام و دولت را در نظر دارند. بنابراین حقایق بسیاری را بازگو نمی‌کنند. کما اینکه آقای روحانی در جلسه سوال، بسیاری از حرف‌ها را نزد. این محافظه‌کاری‌ها وجود دارد و منطقی هم هست. وگرنه آقای ظریف می‌تواند مسائل مهم مربوط به پولشویی را به طور شفاف و روشن از تریبون مجلس به مردم اطلاع دهد. به نظرم مجلس بهترین مکان برای بیان حقایق و روشن شدن برخی مسائل است.
 
فعالیت دلواپسان از بررسی لایحهCFT اوج گرفت و اکنون با طرح استیضاح وزیر خارجه به فاز جدیدی رسیده است. آیا این طیف فکر نمی‌کند که شائبه‌های زیادی به وجود می‌آید؟
 
این طیف نمی‌خواهد مسائل شفاف شود. نگرانند آقای ظریف قدم دوم را هم بردارد و با صراحت بیشتر حرف بزند. لذا دست پیش گرفته‌اند تا پس نیفتند. می‌خواهند ظریف را بترسانند تا عقب‌نشینی کند.
 
فراکسیون مستقلین که طیف نزدیک به آقای لاریجانی رئیس مجلس است به همراه فراکسیون امید، با طرح استیضاح ظریف مخالفت کرده‌اند. آیا امکان شکست خوردن طرح استیضاح وجود دارد؟