مسلم نجفی که از کوهنوردهای باسابقه اردبیل است و دلیل آشنایی او با همسرش هم کوهستان بوده، از این انتخاب متفاوت و مراسم متفاوت می‌گوید: «مریم به همراه یک گروه از کوهنوردهای مشهد برای صعود به سبلان آمده بود که من و تعدادی از دوستانم راهنمای آنها بودیم.

کوهستان ما را باهم آشنا کرد؛ هر دو عاشق کوه هستیم و بیشترین داشته‌های شخصیتی‌مان را از همین کوه داریم، از اینکه در صعودهای خارج از ایران متوجه می‌شدیم کوهنوردان خارجی «سبلان» را نمی‌شناسند، برای ما خوشایند نبود. به‌همین خاطر تصمیم گرفتیم فارغ از هر سروصدای خبری، با شروع زندگی مشترک‌مان کمکی هرچند کوچک به شناخته شدن قله سبلان کنیم. دوستان کوهنوردی که در جای‌جای ایران داریم وقتی متوجه شدند می‌خواهیم جشن عقد و عروسی را بالای قله سبلان برگزار کنیم از این تصمیم استقبال کردند و با اینکه عروسی همزمان با روز عید فطر بود، تعداد زیادی خودشان را به جشن رساندند و آن لحظه که من و مریم به شروع زندگی مشترک در کنار هم بله گفتیم، 200 نفر از دوستان کوهنوردمان در کنار ما حضور داشتند.»

سفره عقد مریم و مسلم شبیه به همه سفره‌های عقدی بود که برای زوج‌های ایرانی روی زمین پهن می‌شود، اما چالشی‌تر از عروس و دامادهای معمولی پای سفره عقد نشستند. مریم و مسلم از پناهگاه غربی در ارتفاع 2 هزار و 800 متری لباس عروسی پوشیدند و در چالش‌برانگیزترین حالت ممکن خودشان را به سفره عقد رساندند. آنها حتی زباله‌های طول مسیر را هم جمع کردند تا با جشن عروسی‌شان هم به طبیعت کمک کنند.

کوهنوردهایی از اردبیل، تبریز، شمال ایران، اصفهان و تهران در جشن عروسی این زوج جوان حضور داشتند و یاد بانو «لیلا اسفندیاری» را زنده نگه‌داشتند. کوهنوردی که جزو اولین بانوان ایرانی صعود‌کننده به هیمالیا بود و می‌خواست در عروسی مریم و مسلم شرکت کند اما از صعود پاکستان زنده باز نگشت.

مریم به گفت‌و‌گو علاقه‌ای ندارد و مسلم که می‌خواهد به خواسته او احترام بگذارد از باور مشترک خود و همسرش این طور می‌گوید: «من و مریم هم مثل همه زوج‌ها در زندگی با مشکلاتی روبه‌رو می‌شویم، اما خوشحالم که شروع زندگی ما در کوه کلید خورد که در همه حال یادآور استقامت و صبر است و همین شروع متفاوت به عمق رابطه ما کمک بیشتری می‌کند. از طرفی هم باور داریم ما انسان‌ها رفتنی هستیم و کوه است که همیشه مانا خواهد بود.»

مریم و مسلم می‌خواستند سالگرد ازدواج‌شان را در قله‌های دیگر ایران جشن بگیرند، اما اتفاق‌هایی رخ داد که تصمیم گرفتند مبلغ پس‌اندازشان را صرف آنها کنند؛ زلزله ورزقان، کمک به کودکان دارای معلولیت و مواردی از این دست که علاقه چندانی به بازگو کردن‌شان ندارند.